ناخودآگاه جمعی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Collective unconscious

ناخود آگاه جمعی (به انگلیسی: Collective unconscious) استعداد و ظرفیت‌های مشترک انسان‌ها در هر کجای جهان و در مقاطع تاریخی و فرهنگی مختلف ناشی از ماهیت وجودی و ادراک آنان در یک موضع مشترک است.

ادراک[ویرایش]

اختلاف و تفاوت در روساخت فراورده‌ها و تمدن و فرهنگ بشری است و ژرف ساخت آن‌ها تقریباً یک سان و شبیه یک دیگر است

ژرف ساخت[ویرایش]

ضمیر ناخودآگاه جمعی یونگ (آرکئو تایپ) و مُثُل افلاطون و صورت مثالی شهاب‌الدین یحیی سهروردی و صور معنوی و روحانی زرتشت (فروهرها) و آنچه عطار و مولانادربارهٔ «من ملکوتی» «اَبَر آگاهی انسان» مطرح کرده‌اند، حاکی از شباهت این اندیشه‌ها در ژرف ساخت ادراک انسانها است.[۱][۲][۳][۴] بعضی از الگوهای رفتاری عاطفی و فکری که به گونه ارثی در تمامی انسان‌ها به ودیعه گذاشته شده و کیمبال یونگ تحت عنوان کهن الگو از آن یاد نموده، در روند رشد شخصیتی انسان تأثیر به سزایی دارند. این تصاویر ازلی، از «ناخودآگاه جمعی» سرچشمه می‌گیرند.[۵]

منابع[ویرایش]

  1. پاینده، حسین، نقد ادبی و دموکراسی، تهران، نشر مرکز، ۱۳۸۵ش.
  2. کارل گوستاو یونگ؛ (۱۳۹۱)، جهان‌نگری، ترجمه: جلال ستاری، تهران: انتشارات توس، چاپ دوم.
  3. تقی پورنامداریان، عالم مُثُل افلاطون، ناخودآگاه جمعی یونگ و عالَمِ دلِ مولوی پژوهش نامه ادب حماسی، دوره ۵، شماره ۹، پاییز و زمستان ۱۳۸۸، صفحه ۵۲–۶۸
  4. هانری کربن، 'انسان نورانی در تصوف ایرانی'، ترجمه فرامرز جواهری نیا – تهران: نشر آموزگار خرد ۱۳۸۷- صفحهٔ ۷۲
  5. علی احمدزاده؛ خلیل پروینی؛ کبری روشنفکر؛ حسین محمدزاده، از «همانندسازی» تا «فردیت»؛ چالش «خود» شدن در اشعار نسیمی با تکیه بر نقد روانکاوانه کهن الگوی انسان کامل، فصلنامه نقد ادبی سال دهم تابستان ۱۳۹۶ شماره ۳۸