نامه به رومیان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نامه به رومیان، ششمین کتاب در عهد جدید و طولانی‌ترین کتاب از سیزده نامه‌های پائولین است. دانشمندان کتاب مقدس موافقند که توسط پولس رسول برای توضیح نجات از طریق عیسی مسیح ارائه شده است.

معرفی نامهٔ پولُس رسول به رومیان[ویرایش]

پولُس برآن بود که از کلیسای شهر روم دیدار کند، ولی پیش از آن می‌بایست به معرفی خود و اعتقاداتش می‌پرداخت. نگارش این نامه راه را برای سفر پولُس به روم هموار می‌کرد. قصد پولُس آن بود که مدتی در خدمت مسیحیان آن شهر باشد و سپس با کمک و پشتیبانی آنان رهسپار اسپانیا شود. او در این نامه به تشریح درک خود از ایمان مسیحی و چگونگی کاربرد این ایمان در زندگی عملی و روزمره می‌پردازد. این کتاب پیام پولُس را به جامع‌ترین شکل عرضه می‌دارد.

موضوع اصلی این نامه، نقشه نجات خدا و چگونگی پارسا شمرده شدن انسان‌ها است، خواه یهودیان و خواه اقوام غیریهود (۱:۱۷). برای تشریح این موضوع، پولُس به بحث درباره نکات مهمی نظیر گناه، فیض، ایمان، تقدّس، امنیت مومنان، و رابطه یهودیان و غیریهودیان در نقشه نجات خدا می‌پردازد. این نامه، نظام‌مندترین اثر پولُس است زیرا بیشتر به رساله‌ای الهیاتی و دقیق شباهت دارد تا نامه. در آن، پولُس بیش از سایر نامه‌های خود از کتاب عهد عتیق نقل قول کرده‌است (بخصوص در فصل‌های ۹ تا ۱۱). همچنین در این نامه‌است که پولُس دیدگاه مسیحی را دربارهٔ وضعیت کنونی قوم اسرائیل و رستگاری آنان تشریح می‌کند.

تقسیم‌بندی کلّی[ویرایش]

۱ - مقدمه (۱:۱-۱۵) ۲ - طرح موضوع رساله (۱:۱۶ و ۱۷) ۳ - نیاز تمامی بشر به نجات (۱:۱۸ تا ۳:۲۰) ۴ - طریق خدا برای نجات بشر (۳:۲۱ تا ۴:۲۵) ۵ - زندگی و حیات تازه در مسیح (۵:۱ تا ۸:۳۹) ۶ - قوم اسرائیل در نقشه خدا (۹:۱ تا ۱۱:۳۶) ۷ - مَنِش و رفتار مسیحی (۱۲:۱ تا ۱۵:۱۳) ۸ - بخش پایانی و سلام‌های شخصی (۱۵:۱۴ تا ۱۶:۲۷)

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • وب‌سایت کلمه/ ترجمهٔ هزارهٔ نو: رومیان