نت مشترک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نت مشترک یا تن مشترک (انگلیسی: Common tone)، یک تن موسیقایی در زیروبمی‌های مختلف است که می‌تواند عضوی از یک یا چند آکورد و یا مشترک با مجموعه‌ای بالاتر از آکوردهای سه‌صدایی باشد.

شرح[ویرایش]

نت مشترک معمولاً به نتی اشاره دارد که در بین دو توالی آکورد مشترک است:

هر نتی که در دو آکورد متوالی وجود داشته باشد، نت مشترک است. آکوردهایی که روی دو درجهٔ پی‌درپی در گام دیاتونیک نوشته می‌شوند، نمی‌توانند نت مشترک داشته باشند. تمام آکوردهای دیگر (در گام دیاتونیک)، دارای نت مشترک هستند. نت‌های مشترک را نت‌های اتصال نیز می‌نامند و در همان بخش صدا باید باقی بمانند. آکوردهایی که چهار یا پنج درجه از هم فاصله دارند، دارای یک نت مشترک هستند. آکوردهایی که سه یا شش درجه از هم فاصله دارند، دارای دو نت مشترک هستند. آکوردهایی که یک یا هفت درجه از هم فاصله دارند، دارای نت مشترک نیستند.
— وودراف^[۱]

در مثال زیر، هفت سه‌صدایی در گام دیاتونیک دو ماژور را نشان می‌دهد. ابتدا نت‌های مشترک در پایه موسیقی مشخص شده‌اند، سپس نت‌هایی که مشترکند در شش آکورد دیگر با رنگ آبی برجسته گردیده‌است. همانطور که وودراف توضیح می‌دهد، سه‌صدایی تونیک (I) هیچ صدای مشترکی با درجات پی‌در‌پی دوم (II) و هفتم (VII) ندارد، یک نت مشترک با درجات چهارم (IV) و پنجم (V) دارد و دو نت مشترک با هر کدام از درجات سوم (III) و ششم (VI) دارد:

${ \override Score.TimeSignature #'stencil = ##f \relative c' { \time 1/1 \once \override NoteHead.color = #blue <c e g>1 \bar "||" \time 2/1 <d f a> <b d f> <\tweak color #blue c f a> <b d \tweak color #blue g> <b \tweak color #blue e \tweak color #blue g> <\tweak color #blue c \tweak color #blue e a> \bar "||" } \addlyrics { I II VII IV V III VI } }$

در صدای پیشرو[ویرایش]

نت مشترک در صدای پیشرو و «تنظیم صدا» نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. آهنگسازانی مانند موریتس هاوپتمان، آدولف برنهارد مارکس و نظریه‌پردازان قبلی «بر نگهداری نت مشترک و صدای روان که منجر به … راهکاری برای توالی هارمونیک (توالی آکورد) می‌شود»، تأکید داشتند،^[۲] و ممکن است به‌عنوان یک دستورالعمل یا قاعده در نظر گرفته شود.^[۳]

در مثال زیر، یک توالی دایره‌ای در دو ماژور را نشان می‌دهد که در آن نت‌های مشترک در بخش آلتو حفظ می‌شوند:

${ \new PianoStaff << \new Staff << \new Voice \relative c' { \clef treble \time 4/4 \stemUp e2 f d e c d b c } \new Voice \relative c' { \stemDown c2 c b b a a g g } >> \new Staff << \new Voice \relative c' { \clef bass \time 4/4 \stemUp g2 a f g e f d e } \new Voice \relative c { \stemDown c f, b e, a d, g c, } >> >> }$

نت مشترک در آکورد هفتم کاسته[ویرایش]

نت مشترک در یک «آکورد هفتم کاسته» ممکن است به آکوردی که پایهٔ آن در هر دو آکورد مشترک است، تبدیل شود (برای مثال درجۀ: ♯ii^o⁷ به I⁶، حل می‌شود). هنگامی که اینگونه وصل‌ها نوشته می‌شود، آکورد اول را «آکورد هفتم کاسته» با نت مشترک می‌نامند:

${ \override Score.TimeSignature #'stencil = ##f \time 4/4 \relative c' { <dis a' c fis>1 <e g c g'> } }$

جستارهای وابسته[ویرایش]

آکورد مشترک

یادکرد[ویرایش]

↑ Woodruff 1899, p. 61.
↑ Engebretson 2008, p. 109.
↑ Klauser 1890, p. 202.

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Common tone (chord)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۲۲.

Diller, Angela (1921). First Theory Book. New York: G. Schirmer, Inc. [ISBN unspecified].
Benward & Saker (2003). Music: In Theory and Practice, Vol. I. Seventh Edition. شابک ‎۹۷۸−۰−۰۷−۲۹۴۲۶۲−۰
Woodruff, H. Estelle (1899). Woodruff's Comprehensive Music Course. H.E. Woodruff. [ISBN unspecified].
Klauser, Julius (1890). The Septonate and the Centralization of the Tonal System. W. Rohlfing. [ISBN unspecified].
Engebretson, Nora (2008). "The 'Over-Determined' Triad as a Source of Discord: Nascent Groups and the Emergent Chromatic Tonality in Nineteenth-Century German Harmonic Theory". In Music Theory and Mathematics, edited by Jack Moser Douthett, Martha M. Hyde, and Charles J. Smith, 107–36. Eastman Studies in Music. Rochester, NY: University of Rochester Press. شابک ‎۹۷۸۱۵۸۰۴۶۲۶۶۲.

[FOOTNOTEWoodruff189961-1] Woodruff 1899, p. 61.

[FOOTNOTEEngebretson2008109-2] Engebretson 2008, p. 109.

[FOOTNOTEKlauser1890202-3] Klauser 1890, p. 202.

[۱]

[۲]

[۳]