نشانگان گشویند - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نشانگان گِشویند یا گستات-گشویند به گروهی از رفتارهایی گفته می‌شود که در افراد دچار صرع لوب گیجگاهی یا temporal lobe epilepsy مشاهده می‌شود. نام این نشانگان از نام نخستین کشف کننده آن یعنی نورمن گشویند، عصب‌شناس آمریکایی که از ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۴ بسیار در رابطه با آن نگاشت، گرفته شده‌است.[۱] بر سر اینکه این نشانگان یک اختلال عصب‌روانشاختی باشد، مناقشه وجود دارد.[۲] اختلال صرع لوب گیجگاهی موجب می‌شود شخصیت فرد به آرامی و در گذر زمان دچار دگرگونی‌های ناشی از غش کردن‌های پرشمار گردد که شدت این دگرگونی‌ها، هرچه فرد به میان‌سالی و پیری نزدیک‌تر می‌شود، افزون می‌گردد.[۱] نشانگان گشویند شامل ۵ دسته دگرگونی شخصیتی است که عبارتند از بیش‌نویسی یا hypergraphia، بیش‌دین‌گرایی یا hyperreligiosity، رفتار جنسی نامتعارف، حاشیه‌پردازی یا circumstantiality و زندگی روانی تشدید شده.[۳] برای تشخیص‌گذاری لزومی ندارد هر ۵ نشانه در فرد حاضر باشد.[۲] تنها برخی افراد دچار صرع یا صرع لوب گیجگاهی، ویژگی‌های نشانگان گشویند را دارا هستند.[۴]

نشانه‌ها[ویرایش]

بیش‌نویسی[ویرایش]

بیش‌نویسی یا هایپرگرافیا به تمایل بسیار زیاد برای نوشتن یا نقاشی کردن گفته می‌شود. این نشانه در افراد مبتلا به صرع لوب گیجگاهی که دچار غش‌های پرشمار بوده‌اند، دیده شده‌است.[۵] افراد دچار اختلال بیش‌نویسی، در نوشته‌هایشان بسیار به ریزه‌کاری‌ها توجه نشان می‌دهند. این افراد به‌طور معمول حوادث روزمره زندگیشان را یادداشت می‌کنند. در برخی موارد، این افراد علاقه بسیاری به نوشتن از مسائل مذهبی و دینی دارند. اغلب نیز دست‌خط این افراد بسیار بد است. نویسنده مشهور روسی، فیودور داستایفسکی که از صرع رنج می‌برد نیز نشانه‌هایی از نشانگان گشویند بروز می‌داد که یکی از آن‌ها، بیش‌نویسی بود.[۶] گاهی اختلال بیش‌نویسی به صورت نقاشی کردن‌های اجباری ظهور پیدا می‌کند.[۷] این نقاشی‌ها به‌طور عموم دارای ریزه‌کاری‌ها و طرح‌های تکرار شونده هستند و گاهی نیز فرد نوشته‌هایی را درون نقاشی خود جای می‌دهد.[۸]

بیش‌دین‌گرایی[ویرایش]

برخی افراد مبتلا به نشانگان گشویند دچار بیش‌دین‌گرایی یا هایپررلیجیاستی هستند که در آن، فرد از خود احساسات و علائق شدید فلسفی و دینی بروز می‌دهد.[۹] همچنین بیماران دچار صرح جزئی لوب گیجگاهی که بسیار هاله می‌بینند و این هاله‌دیدن‌های بسیار را به گونه‌ای تجربه اسرارآمیز روحی و مقدس تلقی می‌کنند، داشتن این گونه تجربه‌های معنوی هنگام یا پس از حمله صرع را بیش‌تر گزارش می‌کنند.[۱۰] برخی افراد حتی در این هاله‌دیدن‌ها، دچار گونه‌ای نشئگی یا به وجد آمدگی می‌گردند.[۱۱] گزارش شده که بسیاری از رهبران مذهبی، به‌طور مثال محمد، پیامبر اسلام نشانه‌های این گونه از صرع را از خود بروز داده‌اند.[۱۲][۱۳] این گونه تجربه‌ها و احساسات قدسی و فراطبیعی، می‌تواند انگیزه و پایه بسیاری از باورهای مذهبی افراد در ادیان مختلف همچون وودو،[۱۴] مسیحیت، اسلام،[۱۵] و دیگر ادیان، باشد. به علاوه، نشانگان گشویند، «در فردی که دارای پیشینه مذهبی بودن شدید یا همان بیش‌دین‌گرایی بوده باشد، ممکن است به صورت متضاد، یعنی خداناباوری شدید، بروز پیدا کند».[۱۶][۱۷] تغییر دین در برخی از این بیماران مشاهده شده‌است.[۱۸] برخی بیماران نیز توداری مذهبی پیشه کرده و هنگامی که از آن‌ها در رابطه با دین یا مذهبشان پرسیده شده، گفته‌اند که به هیچ دینی اعتقاد ندارند.[۱۹] یک پژوهش‌گر نیز اظهار داشته که رابطه میان صرع لوب گیجگاهی و بیش‌دین‌باوری «آن‌قدرها واضح نیست».[۲۰]

رفتار جنسی نامتعارف[ویرایش]

افراد دچار نشانگان گشویند، رفتارهای جنسی نامتعارفی از خود بروز می‌دهند.[۲۱] به تقریب، نیمی از افراد دچار نشانگان گشویند، نشانه‌های کم‌فعالیتی جنسی یا hyposexuality را از خود بروز داده‌اند.[۲۲][۲۳] مواردی هر چند ناچیز از بیش‌فعالیتی جنسی در میان این افراد گزارش شده‌است.[۲۴]

حاشیه‌پردازی[ویرایش]

افراد حاشیه‌پرداز مایلند به‌طور مداوم و طولانی و به گونه‌ای که طرف مقابل را اقناع کنند، سخن برانند.[۲۵]

زندگی روانی تشدید شده[ویرایش]

یکی از ویژگی‌های نشانگان گشویند، زندگی روانی تشدید شده‌است که در آن فرد، به محرک‌ها، پاسخ‌های شناختی و احساسی عمیق‌تری می‌دهد. این تمایل ممکن است با بیش‌نویسی عجین شده و فرد را به ایجاد آثار بسیار خلاقانه و دنبال کردن یک هدف به صورت تک‌روانه سوق دهد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Devinsky, J.; Schachter, S. (2009). "Norman Geschwind's contribution to the understanding of behavioral changes in temporal lobe epilepsy: The February 1974 lecture". Epilepsy & Behavior. 15 (4): 417–24. doi:10.1016/j.yebeh.2009.06.006. PMID 19640791.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Benson, D. F. (1991). "The Geschwind syndrome". Advances in Neurology. 55: 411–21. PMID 2003418.
  3. ↑ Tebartz Van Elst, L.; Krishnamoorthy, E. S.; Bäumer, D.; Selai, C.; von Gunten, A.; Gene-Cos, N.; Ebert, D.; Trimble, M. R. (2003). "Psychopathological profile in patients with severe bilateral hippocampal atrophy and temporal lobe epilepsy: Evidence in support of the Geschwind syndrome?". Epilepsy & Behavior. 4 (3): 291–297. doi:10.1016/S1525-5050(03)00084-2. PMID 12791331.
  4. ↑ Benson, D.F. & Hermann, B.P. (1998) Personality disorders. In J. Engel Jr. & T.A. Pedley (Eds.) Epilepsy: A comprehensive textbook. Vol. II (pp.2065–2070). Philadelphia: Lippincott–Raven.
  5. ↑ Tremont, Geoffrey; Smith, Megan M; Bauer, Lyndsey; Alosco, Michael L; Davis, Jennifer D; Blum, Andrew S; LaFrance, W Curt (2012). "Comparison of personality characteristics on the Bear-Fedio Inventory between patients with epilepsy and those with non-epileptic seizures". The Journal of Neuropsychiatry and Clinical Neurosciences. 24 (1): 47–52. doi:10.1176/appi.neuropsych.11020039. PMID 22450613.
  6. ↑ Hughes, John R (2005). "The idiosyncratic aspects of the epilepsy of Fyodor Dostoevsky". Epilepsy & Behavior. 7 (3): 531–8. doi:10.1016/j.yebeh.2005.07.021. PMID 16194626.
  7. ↑ Roberts, JK; Robertson, MM; Trimble, MR (February 1982). "The lateralising significance of hypergraphia in temporal lobe epilepsy". Journal of Neurology, Neurosurgery, and Psychiatry. 45 (2): 131–8. doi:10.1136/jnnp.45.2.131. PMC 1083040. PMID 7069424.
  8. ↑ Michael, Michael Jeffrey Aminoff. Neurology and General Medicine. p. 597.
  9. ↑ Devinsky, Julie; Schachter, Steven (2009). "Norman Geschwind's contribution to the understanding of behavioral changes in temporal lobe epilepsy: the February 1974 lecture". Epilepsy & Behavior. 15 (4): 417–24. doi:10.1016/j.yebeh.2009.06.006. PMID 19640791.
  10. ↑ Dolgoff-Kaspar, R; et al. (2011). "Numinous-like auras and spirituality in persons with partial seizures". Epilepsia. 52 (3): 640–6. doi:10.1111/j.1528-1167.2010.02957.x. PMID 21395568. Epilepsy patients with frequent numinous-like auras have greater ictal and interictal spirituality of an experiential, personalized, and atypical form, which may be distinct from traditional, culturally based religiosity.
  11. ↑ Picard, Fabienne; Kurth, Florian (2014). "Ictal alterations of consciousness during ecstatic seizures". Epilepsy & Behavior. 30: 58–61. doi:10.1016/j.yebeh.2013.09.036. PMID 24436968. Lay summary. Patients with ecstatic epileptic seizures report an altered consciousness, which they describe as a sense of heightened perception of themselves - they "feel very present"- and an increased vividness of sensory perceptions {{cite journal}}: Cite uses deprecated parameter |lay-url= (help)
  12. ↑ Muhammed, Louwai (2013). "A retrospective diagnosis of epilepsy in three historical figures: St Paul, Joan of Arc and Socrates". Journal of Medical Biography. 21 (4): 208–11. doi:10.1177/0967772013479757. PMID 24585826.
  13. ↑ Nakken, Karl O; Brodtkorb, Eylert (2011). "[Epilepsy and religion]". Tidsskrift for den Norske Lægeforening: Tidsskrift for Praktisk Medicin, NY Række. 131 (13–14): 1294–7. doi:10.4045/tidsskr.10.1049. PMID 21725389.
  14. ↑ Carrazana E.; et al. (1999). "Epilepsy and Religious Experiences: Voodoo Possession". Epilepsia. 40 (2): 239–241. doi:10.1111/j.1528-1157.1999.tb02081.x. PMID 9952273. {{cite journal}}: Unknown parameter |laysource= ignored (help)
  15. ↑ Stephen, M.D. Salloway (1997). "The Neural Substrates of Religious Experience". The Neuropsychiatry of Limbic and Subcortical Disorders. American Psychiatric Publications. ISBN 978-0-88048-942-3.
  16. ↑ Heilman, Kenneth M.; Valenstein, Edward (13 October 2011). Clinical Neuropsychology (به انگلیسی). Oxford University Press. p. 488. ISBN 978-0-19-538487-1. Studies that claim to show no difference in emotional makeup between temporal lobe and other epileptic patients (Guerrant et. al. , 1962; Stevens, 1966) have been reinterpreted (Blumer, 1975) to indicate that there is, in fact, a difference: those with temporal lobe epilepsy are more likely to have more serious forms of emotional disturbance. This "typical personality" of temporal lobe epileptic patient has been described in roughly similar terms over many years (Blumer & Benson, 1975; Geschwind, 1975, 1977; Blumer, 1999; Devinsky & Schachter, 2009). These patients are said to have a deepening of emotions; they ascribe great significance to commonplace events. This can be manifested as a tendency to take a cosmic view; hyperreligiosity (or intensely professed atheism) is said to be common.
  17. ↑ LaPlante, Eve (22 March 2016). Seized: Temporal Lobe Epilepsy as a Medical, Historical, and Artistic Phenomenon (به انگلیسی). Open Road Distribution. p. 181. ISBN 978-1-5040-3277-3.
  18. ↑ Dewhurst, K; Beard, A W (1970). "Sudden religious conversions in temporal lobe epilepsy". The British Journal of Psychiatry. 117 (540): 497–507. doi:10.1192/bjp.117.540.497. PMID 5480697.
  19. ↑ Waxman, Stephen G, MD; Geschwind, Norman, MD (1972). "The Interictal Behavior Syndrome of Temporal Lobe Epilepsy". Archives of General Psychiatry. 32 (12): 1580–1586. doi:10.1001/archpsyc.1975.01760300118011. PMID 1200777. Lay summary. {{cite journal}}: Cite uses deprecated parameter |lay-url= (help); Unknown parameter |laysource= ignored (help)
  20. ↑ Craig Aaen-Stockdale (2012). "Neuroscience for the Soul". The Psychologist. 25 (7): 520–523. Archived from the original on 26 اكتبر 2015. Retrieved 23 May 2020. {{cite journal}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  21. ↑ Gerhard J. Luef (2008). "Epilepsy and sexuality". Seizure. 17 (2): 127–130. doi:10.1016/j.seizure.2007.11.009. PMID 18180175. {{cite journal}}: Cite has empty unknown parameter: |lay-url= (help); Unknown parameter |laysource= ignored (help)
  22. ↑ Harden, Cynthia L (2006). "Sexuality in men and women with epilepsy". CNS Spectrums. 11 (8 Suppl 9): 13–8. doi:10.1017/S1092852900026717. PMID 16871133.
  23. ↑ L Tebartz van Elsta; et al. (2003). "Psychopathological profile in patients with severe bilateral hippocampal atrophy and temporal lobe epilepsy: evidence in support of the Geschwind syndrome?". Epilepsy & Behavior. 4 (3): 291–297. doi:10.1016/s1525-5050(03)00084-2. PMID 12791331. Lay summary. {{cite journal}}: Cite uses deprecated parameter |lay-url= (help); Unknown parameter |laysource= ignored (help)
  24. ↑ Rees, Peter M; Fowler, Clare J; Maas, Cornelis (2007). "Sexual function in men and women with neurological disorders". Lancet. 369 (9560): 512–25. doi:10.1016/s0140-6736(07)60238-4. PMID 17292771.
  25. ↑ Devinsky, Orrin; Vorkas, Charles; Barr, William (2006). "Personality disorders in epilepsy". Psychiatric Issues in Epilepsy: A Practical Guide to Diagnosis and Treatment. Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 978-0-7817-8591-4.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نشانگان_گشویند&oldid=37039274»