نمک اسیدی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نمک اسیدی، (به انگلیسی: Acid S alt) نمکی است، که تعدادی از اتم‌های هیدروژن قابل تعویض در مولکول آن، باقی‌مانده و خاصیت اسیدی دارد. نمک‌های اسیدی، معمولأ دارای یک یا چند فلز قلیایی و نیز یک یا چند اتم هیدروژن می‌باشند.

از نمک‌های اسیدی معروف و شناخته شده، می‌توان، به: سدیم هیدروسولفید (NaHS)، سدیم بی‌سولفات (NaHSO₄)، مونوسدیم فسفات (NaH₂PO₄) و دی‌سدیم فسفات (Na₂HPO₄) اشاره کرد. نمک‌های اسیدی اغلب، در محلول‌های بافر استفاده می‌شوند..^[۱]

بعنوان مثال؛ نمک اسیدی در سدیم بی‌سولفات، از ترکیب و سپس خنثی سازی نیمی از مولکول‌های سولفوریک اسید با سدیم هیدروکسید به وجود می‌آید:

H₂SO₄ + NaOH → NaHSO₄ + H₂O

ترکیبات نمک‌های اسیدی، می‌تواند خاصیت اسیدی یا بازی داشته باشند: برای نمک‌هایی که از کاتیون باز ضعیف و آنیون اسید قوی ساخته شده‌اند، اگر K_a> K_b باشد، نمک، اسیدی بوده و اگر K_b> K_a باشد، نمک خنثی است. در نهایت، رابطه میان K_a و K_b تعیین‌کننده حالت نمک بدست آمده، خواهد بود.

استفاده در مواد غذایی[ویرایش]

برخی از نمک‌های اسیدی، در پخت‌وپز استفاده می‌شوند. نمک‌های اسیدی، در پودرهای کیک یافت می‌شوند و معمولاً به دو دسته دمای پایین (یا یک اثر) و دمای بالا (و یا دو اثر) تقسیم‌بندی می‌شوند.

معمولأ نمک‌های اسیدی در دمای پایین و در دمای اتاق واکنش نشان می‌دهند و برای ورآمدن یا به اصطلاح پُف کردن مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان نمونه می‌توان به: پتاسیم بی تارتارات، فسفات کلسیم و سیترات اشاره نمود.

نمک‌های اسیدی دمای بالا، در طول پخت ورآمده و معمولاً از نمک‌های آلومینیوم مانند کلسیم فسفات آلومینیوم تشکیل شده‌اند. برخی از نمک‌های اسید نیز ممکن است در مکمل قهوه یافت شوند.

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Acid salt». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۲.