نیروهای مسلح لبنان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نیروهای مسلح لبنان
القوات المسلحة اللبنانية
پرچم نیروهای مسلح لبنان
بنیان‌گذاری۱ اوت ۱۹۴۵
شکل کنونی۱۹۸۳ و ۱۹۹۱
شاخه‌ها نیروی زمینی لبنان
نیروی هوایی لبنان
نیروی دریایی لبنان
ستادیرزه، لبنان
وبگاه
رهبری
فرمانده کلمیشل عون
وزیر دفاعزینه اَکار
فرمانده نیروهای مسلحجوزف عون
نیروی انسانی
سن سربازی۱۸–۳۰ سال، به‌صورت داوطلبانه
خدمت سربازیداوطلبانه از ۲۰۰۷
دسترسی برای
خدمت سربازی
۱٬۱۰۶٬۸۷۹ مردان، سن ۱۸–۴۹،
۱٬۱۲۲٬۵۹۵ زنان، سن ۱۸–۴۹
فراخور برای
خدمت سربازی
۹۳۴٬۸۲۸ مردان، سن ۱۸–۴۹،
۹۴۸٬۳۲۷ زنان، سن ۱۸–۴۹
نیروی فعال۸۰٬۰۰۰
دخل و خرج
بودجه۲٫۵ میلیارد دلار (۲۰۱۸)[۱]
درصد تولید ناخالص داخلی۲٫۸٪
صنعت
تأمین کنندگان خارجی ایالات متحده آمریکا
 فرانسه
 بریتانیا
 ایران
 ایتالیا
 آلمان
 روسیه
 کره جنوبی
جستارهای وابسته
تاریخ

جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸)
بحران ۱۹۵۸ لبنان
جنگ آب
جنگ داخلی لبنان

عملیات دیینه
جنگ با تروریسم

سربازان ارتش لبنان، ۲۰۰۹

نیروهای مسلح لبنان (به عربی: القوات المسلحة اللبنانية) (به فرانسوی: Forces Armées Libanaises) که به ارتش لبنان (به عربی: الجيش اللبناني)(به فرانسوی: Armée libanaise) نیز شهرت دارد، مجموعه نیروهای مسلح جمهوری لبنان است. نیروهای مسلح لبنان، شامل سه شاخه است: نیروی زمینی لبنان، نیروی هوایی لبنان و نیروی دریایی لبنان.[۳] وظیفهٔ اصلی این نیروها، دفاع از لبنان و مردم آن در برابر تهدیدات خارجی و دشمنان، حفظ ثبات، امنیت و منافع این کشور و شرکت در فعالیت‌های بین‌المللی بشردوستانه است.[۴]

شعار نیروهای مسلح لبنان افتخار، جان‌فشانی و وفاداری (به عربی: شرف · تضحية · وفاء) و نماد آن، متشکل از یک درخت سدر لبنانی، دربرگرفته شده با دو شاخه از گیاه برگ‌بو است.[۵]

ویژگی‌ها[ویرایش]

نیروهای مسلح لبنان دارای ۸۴٬۲۰۰ نفر نیروی فعال است. حدود ۸۰٬۰۰۰ نفر در نیروی زمینی، ۲٬۵۰۰ نفر در نیروی هوایی و ۱٬۷۰۰ نفر در نیروی دریایی لبنان، خدمت می‌کنند. سایر پرسنل نیز شامل فرماندهان، مشاوران، مهندسان و اعضای نیروهای ویژهٔ این کشور هستند. این نیروها به‌طور کاملاً داوطلبانه به ارتش پیوسته‌اند و مقر اصلی فرماندهی آن‌ها در یرزه، در شرق پایتخت، بیروت واقع است. ایالات متحده آمریکا، از حامیان و شرکای اصلی نیروهای مسلح لبنان است و حدود ۸۵٪ از تجهیزات نظامی این نیروها، ساخت این کشور هستند. سایر تجهیزات این نیرو نیز عموماً ساخت بریتانیا، فرانسه و شوروی هستند.[۶][۷]

منابع[ویرایش]

  1. International Institute for Strategic Studies: The Military Balance 2015, p.338
  2. United Nations Interim Force in Lebanon Peacekeeping in between the Blue Line
  3. «الموقع الرسمی للجیش اللبنانی». www.lebarmy.gov.lb (به عربی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.
  4. «Lebanese Army Website». web.archive.org. ۲۰۰۹-۰۶-۱۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.
  5. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «[Lebanese Armed Forces]». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ژوئن ۲۰۱۱.
  6. «Lebanese Army Official Website». web.archive.org. ۲۰۰۶-۰۷-۱۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ ژوئیه ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.
  7. «US Military Assistance to Lebanon: Equipping LAF Not Transforming It | Official Website of the Lebanese Army». www.lebarmy.gov.lb. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.