همسران خوش ویندزور - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فالستاف در سبد رختشویی، اثر هنری فیوزلی (۱۷۹۲)

همسران خوش ویندزور نمایش‌نامه‌ای کمدی اثر ویلیام شکسپیر است که در حدود سال‌های ۱۵۹۷–۱۶۰۰ آن را نوشته‌است.

مآخذ نمایشنامه[ویرایش]

عناصر این نمایش کمدی نظیر شوهر حسود و گیج، زن الکی خوش و نقشه‌کش و عاشق مخفی در خانه در ادبیات رنسانس در ایتالیا و انگلیس متداول بوده‌است.[۱]

شخصیت‌های نمایش[ویرایش]

این نمایش در پنج پرده تدوین شده و دارای نوزده شخصیت است. استفاده از تمثیل در نام‌های اشخاص در رابطه با شخصیت‌ها و نقش آنان در این نمایش بیش از سایر کارهای شکسپیر بارز و قابل توجه است. شخصیت‌های اصلی نمایش عبارت اند از:

  • سر جان فالستاف: شهوت پرست، که باوجود گذشت عمر، هنوز زهوارش درنرفته بود.
  • ماستر فورد و ماستر پیج: نجیب‌زاده‌های ویندزور.
  • خانم فورد و خانم پیج: همسران ماستر فورد و ماستر پیچ.
  • سوییت آن پیج: دختر زوج پیج.
  • فنتون: جنتلمنی از اطرافیان پرنس هال؛ وحشی، خوشگذران، پرجنب و جوش است، می‌رقصد، شعر می‌گوید و بوی ماه‌های مه و آوریل را می‌دهد.
  • دکتر کایوس: پزشک فرانسوی که دایماً صبر خداوند و زبان انگلیسی را ضایع می‌کرد.
  • سلندر: گرچه خوب و جاافتاده بود ولی ابله بود. (آیا کله اش را جوری نگه نمی‌داشت که انگار روی تنش آزبست شده؟)
  • مادام کوئیکلی: دلال محبت.
  • شلو
  • ویلیام پیج
  • سر هیو اونس
  • رابین
  • پیستول
  • نیم
  • باردولف
  • سیمپل
  • راگبی

محل وقوع حوادث نمایشنامه[ویرایش]

کاخ ویندزور و اطراف آن.

خلاصه‌ای از نمایشنامه[ویرایش]

یک قاضی پیر روستایی به نام شلو (Shallow)، با خواهرزاده نسبتاً جوان، لاغر، دراز و عصاقورت داده‌اش سلندر (Slender)، در شکایت و انتقاد از سر جان فالستاف (Falstaff) و کارهای نادرست او و اطرافیان رذلش صدای خود را بلند کرده‌اند. ماستر پیج از آنان دعوت می‌کند به خانه‌اش بیایند و همه نامهربانی‌ها را با جامی شراب به دست فراموشی بسپارند. در این مهمانی خود جان فالستاف نیز حضور می‌یابد و این پیر شهوت پرست ویندزور با همسران ماستر پیج و ماستر فورد آشنا می‌شود؛ دو بانوی خانه‌داری که بر جیب و زندگی شوهرانشان حاکم‌اند. فالستاف که در عالم خیال خود تصور می‌کند این دو بانو با لبخندها و بذله گویی‌هایشان او را به عشق بازی فراخوانده‌اند، تصمیم می‌گیرد فن «درستکاری را ول کردن» و «انگلیسی شدن» را به این دو بیاموزد…

منابع[ویرایش]

  1. هومر ای. وات، کارل جی. هولز کنخت، ریموند راس. مترجم: اسماعیل فصیح (۱۳۷۹). شکسپیر. نشر پیکان، صفحهٔ ۳۲. ISBN 964-6229-09-3.