واج‌شناسی انگلیسی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مثل بسیاری زبان‌های دیگر، انگلیسی تنوع گسترده‌ای در تلفظ، هم از نظر تاریخی و هم از گویشی به گویش دیگر دارد. گرچه، به طور کلی گویش‌های منطقه‌ای انگلیسی سیستم واجی بسیار مشابهی (ولی نه یکسان) با یکدیگر دارند. در کنار سایر قضایا، بیشتر گویش‌ها کاهش واکه‌ای در هجاهای بدون تکیه و مجموعه‌ای پیچیده از مشخصه‌های واجی که همخوان‌های سخت و نرم (انسدادی، انسایشی و سایشی) را از هم متمایز می‌کنند، دارند.

همخوان‌ها[ویرایش]

بیشتر لهجه‌های زبان انگلیسی ۲۴ همخوان دارند.

لبی دندانی لثوی پسالثوی کامی نرم‌کامی چاکنایی
خیشومی m n ŋ
انسدادی p b t d k ɡ
انسایشی
سایشی f v θ ð s z ʃ ʒ h
ناسوده l ɹ* j w

واکه‌ها[ویرایش]

نحوه تلفظ واکه‌ها در زبان انگلیسی در لهجه‌های متفاوت بسیار متغیر است. این تفاوت در نحوه ادا کردن حروف صدادار یکی از عمیق‌ترین تفاوت‌های لهجه‌های متفاوت زبان انگلیسی است.

واکه‌های ساده
فصیح عمومی واژه
i: i need
ɪ bid
ɛ bed
æ back
ɑ: ɑ bra
ɒ box
ɔ, ɑ cloth
o paw
u: u food
ʊ good
ɐ but
ə ɚ bird
ə comma
واکه‌های مرکب بسته
فصیح عمومی واژه
bay
əʊ road
cry
cow
ɔɪ boy
واکه‌های مرکب مرکزی
فصیح عمومی واژه
ɪə ɪɹ peer
ɛ ɛɹ pair
ʊə ʊɹ poor

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]