ویتوریو دسیکا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ویتوریو دسیکا
ویتوریو دسیکا و سوفیا لورن در فیلم نان، عشق و …
زادهٔ	۷ ژوئیهٔ ۱۹۰۱ سورا، لاتزیو، ایتالیا
درگذشت	۱۳ نوامبر ۱۹۷۴ (۷۳ سال) نویی-سور-سن، او-دو-سن، فرانسه
ملیت	ایتالیایی
پیشه	کارگردان، بازیگر
سال‌های فعالیت	۱۹۱۷–۱۹۷۴
همسر(ها)	جودیتا ریسونه (ا. ۱۹۳۷–۱۹۵۴) ماریا مرکاده (ا. ۱۹۶۸)
فرزندان	امیلیا (امی) دسیکا مانوئل دسیکا کریستین دسیکا
جایزه(ها)	۱۹۵۸: نامزد اسکار بهترین بازیگر مکمل مرد

ویتوریو دسیکا (به ایتالیایی: Vittorio De Sica) (زاده ۷ ژوئیه ۱۹۰۱ – درگذشته ۱۳ نوامبر ۱۹۷۴) کارگردان و بازیگر ایتالیایی و از پیشگامان نئورئالیسم سینمای ایتالیا بود.

زندگی[ویرایش]

در ۷ ژوئیهٔ ۱۹۰۱ در سورای ایتالیا متولد شد و در۱۳ نوامبر ۱۹۷۴ از سرطان ریه در سن ۷۳ سالگی درگذشت.

اندک زمانی بعد از تولدش خانواده‌اش به ناپل نقل مکان کرد. پدرش امبرتو دسیکا کارمند بانک و بیمه گذار بود و رابطه بسیار نزدیکی با پسرش داشت و فیلم اومبرتو دی را بر اساس زندگی پدرش ساخت. با آغاز جنگ جهانی اول خانواده به فلورانس نقل مکان می‌کند جایی که ویتوریو ۱۴ ساله اولین نقش‌هایش را در نمایش‌های کوچکی که برای سربازان زخمی بیمارستان ترتیب می‌دادند بازی کرد. برای ادامه تحصیل در رشته حسابداری به رم می‌رود و یه واسطه یک دوست خانوادگی بازی در یک فیلم صامت از آلفردو دی آنتونی را در سال ۱۹۱۷ تجربه می‌کند.

از سال ۱۹۲۳ کار در تئاتر را آغاز می‌کند. سال ۱۹۳۰ با ماریو کامرینی آشنا می‌شود و بار دیگر در فیلم سینمایی ظاهر می‌شود اما همچنان کار در تئاتر را ادامه می‌دهد و در سال ۱۹۴۹ به همراه همسرش جودیتا ریسونه و سرجیو توفانو گروه تئاتری خود را تشکیل می‌دهند که بیشتر در نمایش‌های کمدی فعالیت داشت.

در سال ۱۹۴۴ با فیلمنامه‌ای از چزاره زاواتینی و بازی مارچلو ماسترویانی فیلم بچه‌ها نگاهمان می‌کنند را کارگردانی می‌کند که آغازگر فیلم‌های نئورالیسم اوست. چهار فیلم دیگر در همین سبک می‌سازد که همگی شاهکارهای جهانی می‌شوند. واکسی ۱۹۴۶،دزد دوچرخه ۱۹۴۸، معجزه در میلان ۱۹۵۱ و اومبرتو دی ۱۹۵۲. از دیگر فیلم‌های پر افتخارش می‌توان به طلای ناپل ۱۹۵۴، دو زن ۱۹۶۰، دیروز امروز فردا ۱۹۶۳ و باغ فینزی کوینتینی ۱۹۷۱ اشاره کرد.

عامل دیگر موفقیت‌هایش بازی سوفیا لورن در فیلم‌هایش است که حاصل آن جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کن و جایزه اسکار برای فیلم دو زن است همچنین بخاطر بازی در فیلم‌های دیروز امروز فردا، معجزه در میلان و گل آفتابگردان از سوفیا لورن تقدیر شد.

به عنوان بازیگر بار دیگر با فیلم نان، عشق و رؤیاها از لوئیجی کومنچینی و ژنرال دلا روره از روبرتو روسلینی در کنار جینا لولوبریجیدا به نقش آفرینی پرداخت.

از دیدگاه عاطفی و خانوادگی از ازدواج اولش با جودیتا ریسونه در سال ۱۹۳۷ صاحب دختری بنام امی شد اما سال ۱۹۴۲ با هنرپیشه اسپانیایی ماریا مرکاده که در فیلمی از خود او مشغول بازی بود آشنا شد و بالاخره در مکزیک از همسر اولش جدا شد و با مرکاده ازدواج کرد. چون قانون ایتالیا طلاق را به رسمیت نمی‌شناخت برای گذر از این مانع ملیت فرانسوی گرفت و بار دیگر با مرکاده در پاریس ازدواج کرد. حاصل این ازدواج دو پسر به نام‌های مانوئل ۱۹۴۹ است که آهنگساز فیلم شد و دیگری کریستین ۱۹۵۱ است که راه پدر را دنبال کرد و بازیگر، کارگردان و فیلمنامه‌نویس سینما شد. ماریا مرکاده دختر عموی رامون مرکادر قاتل تروتسکی است.^[۱]

فیلم‌شناسی[ویرایش]

جوایز[ویرایش]

• ۱۹۴۶: جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی برای واکسی
• ۱۹۴۹: جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی برای دزد دوچرخه
• ۱۹۴۹: جایزه ویژه داوران جشنواره لوکارنو برای دزد دوچرخه
• ۱۹۵۱: نخل طلا جشنواره کن برای معجزه در میلان
• ۱۹۶۳: جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی برای دیروز امروز فردا
• ۱۹۷۱: جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی برای باغ فینزی کوینتینی
• ۱۹۷۱: خرس طلایی بهترین فیلم جشنواره بین‌المللی فیلم برلین برای باغ فینزی کوینتینی

منابع[ویرایش]

• ویتوریو دسیکا در IMDb