پادشاهی زو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

داستان منظوم
پادشاهی زو
زبانفارسی
قالبمثنوی
از کتابشاهنامه
پدیدآورندهفردوسی
سال آفرینشسدهٔ چهارم و پنجم هجری قمری
گونه (ژانر)حماسه
موضوعجنگ، قحطی
سبکخراسانی
شمار ابیات۱۵۶ برپایهٔ ویرایش خالقی مطلق
وزنمتقارب مثمن محذوف: فعولن فعولن فعولن فعول
شخصیت‌هازو، افراسیاب
طوس، گستهم، رزمان
فضاایران پیشدادی

«پادشاهی زَوْ» نهمین داستانِ پادشاهان و نهمین و آخرین پادشاهی پیشدادی در شاهنامهٔ فردوسی است که دورانِ پنج‌سالهٔ پادشاهیِ زو و دوران نُه‌سالهٔ پادشاهی کرشاسپ‌زو را داستان می‌کند.

زو یا زوتهماسپ، در شاهنامه فردوسی پسر تهماسب است. پس از آن که افراسیاب، نوذر را کشت؛ زو به شاهی رسید. زو پنج سال پادشاهی کرد و به یاری طوس، گستهم و رزمان با افراسیاب جنگید و پس از خشکسالی در ایران و توران، افراسیاب و زو صلح را پذیرفتند. زو در ۸۶ سالگی درگذشت.[۱] پادشاهی زو در دورانی بود که ایران به سبب فقدان اتحاد و همبستگی دچار ضعف شدید و در فقدان پادشاه قانونی، هر قوم و قبیله در این‌سو و آن‌سوی کشور ادعای پادشاهی می‌نمود مضاف بر این بروز قحطی نیز بر مشکلات عدیده افزوده شد.

پس از مرگ زو سپاه توران باز قصد ایران می‌کند، و ایران کیقباد را به شاهی برمی‌گزینند و رستم را می‌فرستند تا بیاوردش.

پانویس[ویرایش]

  1. شهیدی مازندرانی، حسین (۱۳۷۷فرهنگ شاهنامه (نام کسان و جای‌ها)، تهران: نشر بلخ

منابع[ویرایش]