پل آبکار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پل آبکار
نام هنگام تولدپل آبکار
زادهٔ۱۲۸۷ خورشیدی
۱۹۰۸ میلادی
تهران
درگذشتاردیبهشت ۱۳۴۹ (۶۱ سال)
۱۹۷۰ میلادی
ملیتایرانی ارمنی‌تبار
پیشهمعمار
پروژه‌هاساختمان سینما نیاگارا
ایستگاه رادیو (بی‌سیم)

پُل آبکار (زاده ۱۲۸۷ خورشیدی در تهران- درگذشته اردیبهشت ۱۳۴۹ در تهران)، وی از معماران نوگرای ایرانی ارمنی‌تبار بود.

زندگی[ویرایش]

پل آبکار در سال ۱۲۸۷ خورشیدی برابر با ۱۹۰۸ میلادی در خانواده‌ای نسبتاً مرفه دیده به‌دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان «سن لویی» تهران گذراند و در سال ۱۳۰۴ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. دیپلم متوسطه خود را از دبیرستان اورلئان فرانسه گرفت و در همان سال در «دانشگاه سن لوک»، بروکسل در رشته معماری دوره‌های شبانه مجسمه‌سازی، مقاومت مصالح، دکوراسیون و منبت‌کاری را نیز طی کرد.

پل آبکار در سال ۱۳۱۶ خورشیدی به تهران بازگشت و در سازمان‌های دولتی عهده‌دار مشاغل فنی گردید. هفت سال رئیس دفتر فنی گمرکات و هفده سال رئیس دفتر فنی وزارت دارایی بود. سپس مسئولیت دفتر فنی شهربانی کل را عهده‌دار شد و در سال ۱۳۴۸ با درجه همردیف سرهنگ بازنشسته شد.

پل آبکار با ویژگی اصلی استفاده از آجر بهمنی و ورودی‌های تو رفته با حاشیه سنگی در الگوی مسکن تهران شناخته می‌شود. از آثار وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: «ساختمان بی‌سیم»، «کلیسای ارامنه کاتولیک»، سینما نیاگارا، «مدرسهٔ کر و لال‌های باغچه‌بان»

وی در اردیبهشت ۱۳۴۹ در سن ۶۱ سالگی درگذشت.

زندگی هنری[ویرایش]

پل آبکار از پیشروان جنبش نوگرایی معماری در ایران بود. ساختمان‌های آبکار با آجر بهمنی او با ورودی‌های کمی فرورفته و سنگ‌هایی که در اطراف آن نصب شده قابل شناسایی است. پل آبکار ساختمان‌های بسیاری در تهران طراحی کرد از جمله:

  • ساختمان سینما نیاگارا
  • ایستگاه رادیوی بی‌سیم تهران
  • ساختمان کلیسای ارامنه کاتولیک واقع در خیابان شمالی سفارت روسیه.
  • مدرسه کر و لال‌های باغچه‌بان
  • کلیه ساختمان‌های پیشکاری‌ها و ادارات وزارت دارایی استان‌ها و ساختمان‌های گمرکات.

پل آبکار تعداد زیادی ویلای مسکونی نیز ساخت و آخرین پروژه او در مسابقه طرح کاخ شهرداری تهران برنده اول شد که اجرا نگردید.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • «چهره‌های معرفی شده در نمایشگاه هنرمندان ارمنی ایران». فصلنامه فرهنگی پیمان. سال هفدهم (۶۴). تابستان ۱۳۹۲.
  • گروه تحقیق و پژوهش سینما (۱۳۸۳ارامنه و سینمای ایران، تهران: انتشارات روزنه کار، شابک ۹۶۴-۶۷۲۸-۴۴-۸
  • لازاریان، ژانت د (۱۳۸۲). «معماران». دانشنامه ایرانیان ارمنی. تهران: انتشارات هیرمند. صص. ۲۶۱–۶۲. شابک ۹۶۴-۶۹۷۴-۵۰-۳.
  • نرسیسیانس، امیلیا؛ لوکس، آرمان (تابستان ۱۳۸۸). «نقش جامعه ایرانیان ارمنی در ظهور معماری مدرن شهر تهران». مطالعات اجتماعی ایران (۶): ۱۲۳ تا ۱۳۷.

برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]