French
Deutschپیشداد - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پیشداد (به اوستایی: ت.ت. 'پَرَداتَ') در اوستا به صورت پَرَداتَ به معنی کسی که در پیش قانون گذاشت و داد نمود و صفت برای هوشنگ آمده‌است و در روایات ایرانی هوشنگ مؤسس سلسلهٔ پیشدادی ذکر شده‌است. کریستن سن در کتاب کیانیان یادآوری می‌کند که هوشنگ و برادرش ویگرد در روایت دینی عنوان خانوادگی پیشداد دارند که ترجمهٔ پَرَداته عنوان هوشنگ در یشت‌هاست. در روایت ملی هوشنگ مؤسس نخستین سلسلهٔ پیشدادی است که متضمن تمام پادشاهان تا زَوْ است. ابوریحان بیرونی در آثار الباقیه آورده اما القاب خاصه پیش از اسلام جز به ایرانیان بر کسی اطلاق نمی‌شد و بخش اول این القاب سه قسم می‌شود: پیشدادی و آنان کسانی بودند که همهٔ زمین را مالک شدند و شهرهایی به پا نمودند و معادن استخراج کردند و اصول صناعات را نیز به دست آوردند و در دورهٔ فرمانروائی خود در روی زمین عدل و داد نمودند و آنچنانکه خدای تعالی سزاوار عبادت بود او را پرستیدند.[۱]
پانویس[ویرایش]
- ↑ اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی، ص ۴۷۲
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- عفیفی، رحیم (۱۳۷۴)، اساطیر و فرهنگ ایران در نوشته‌های پهلوی، تهران: انتشارات توس