چکش اشمیت - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

چکش اشمیت (به انگلیسی: Schmidt hammer) که با نام چکش سوئیسی نیز شناخته می‌شود. چکشی برگشت‌پذیر است که برای سنجش ویژگی‌های ماده‌های کشسان و به ویژه سنجش مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، و مدول یانگ بتن و سنگ به‌کار می‌رود.^[۱]

تاریخچه[ویرایش]

چکش اشمیت در سال ۱۹۵۴ (میلادی) توسط مهندس سوئیسی ارسنت اشمیت ساخته شد.^[۲]

ویژگی‌ها[ویرایش]

چکش اشمیت آزمونی غیر مخرب برای برآورد ویژگی‌های فیزیکی و مکانیکی بتن و سنگ است. به خاطر دقت، صرفه اقتصادی و جابجایی آسان، چکش اشمیت می­‌تواند در هر دو بخش صحرایی و آزمایشگاهی بکار رود.^[۳]

کارکرد[ویرایش]

اساس مسئله ضربه و برگشت مربوط به تئوری گسترش موج است. هنگامی که جسمی به سطحی برخورد می‌کند موج فشاری پدید می‌آید. واکنش این موج فشاری، یک موج واجهشی است. نسبت دامنه این دو موج با عدد بازگشت و در نتیجه با مقاومت فشاری، مقاومت خمشی، و مدول یانگ، همبستگی دارد.^[۳]

گونه‌ها[ویرایش]

از میان گونه‌های چکش­ اشمیت، دو گونه L و N با انرژی ضربه‌ای به ترتیب ۰/۷۳۵ و ۲/۲۰۷ نیوتن­‌متر، بیشترین کاربرد را در تعیین خصوصیات فیزیکی و مکانیکی سنگ دارند. یکی از خصوصیات مکانیکی قابل  پیش­‌بینی با چکش اشمیت، تعیین مقاومت فشاری تک‌محوری بتن و سنگ است. گونه چکش اشمیت، با توجه به اختلاف در مقدار انرژی ضربه‌ای، می­‌تواند در اندازه دقت این پیش‌بینی، مؤثر باشد.^[۳]

چکش نوع L برای آزمون مواد نرم­‌تر مانند سنگ‌­هایی که بین ۲۰ تا ۱۵۰ مگاپاسکال مقاومت فشاری تک‌محوری دارند استفاده می‌شود. اما دامنه درست استفاده از این نوع چکش هنوز نامعلوم و مورد بحث است.^[۳]

استاندارد[ویرایش]

ای‌اس‌تی‌ام بین‌الملل راهنمای استفاده از چکش اشمیت با کد C805^[۴] برای بتن و D5873^[۵] برای سنگ ارائه کرده است.

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ چکش اشمیت موجود است.

این یک مقالهٔ خرد مهندسی معدن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

این یک مقالهٔ خرد مهندسی عمران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

این یک مقالهٔ خرد زمین‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.