مردم خیتان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ختای
تصویر ختای‌ها توسط (هوگوی)، قرن ۹ /۱۰
مناطق با جمعیت چشمگیر
شمال شرقی آسیا
زبان‌ها
زبان خیتانی
دین
احترام به پدیده‌های متعدد طبیعی
قومیت‌های وابسته
مغول

مردم خیتان، ختای، خطای یا خیتان مردمانی قبیله ای بودند، که در مغولستان و بخش‌های شمالی و شمال‌غربی چین زندگی می کردند. این نام گه‌گاه مترادف با مملکت چینی آمده‌است. براساس کتاب تاریخ مغول اثر عباس اقبال آشتیانی، «ختا» یعنی چین شمالی. آنها بنیان‌گذاران سلسله لیائو و قراختاییان بودند.[۱]

در اواخر قرن ششم هجری، آسیای شرقی و سواحل اقیانوس کبیر، یعنی دو کشور کُره و چین اصلی بین دو سلسله تقسیم می‌شده‌است: یکی سلسلهٔ کین (۱۱۱۵–۱۲۳۴) که رؤسای یک دسته زردپوستان منچو بودند که بر ختا یعنی چین شمالی تسلط داشته و نسبت به چینی‌ها قومی خارجی به‌شمار می‌آمدند و پایتخت این سلسله شهر کایفنگ بود و سلسلهٔ دیگر سلسلهٔ سونگ بود که از چینی‌های اصلی بودند و بر چین جنوبی حکومت می‌کردند.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. "Khitan people". Wikipedia (به انگلیسی). 2023-11-13.
  2. اقبال آشتیانی، تاریخ مغول، ص۲۰.

منابع[ویرایش]

  • اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۹تاریخ مغول، تهران: مؤسسهٔ انتشارات نگاه، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۵۱-۴۵۲-۵
  • لغت‌نامهٔ دهخدا
  • شرح دیوان حافظ
  • مردم ختای یا ختن (ویکی انگلیسی)