کاتب - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کاتِب

برگی از کتابی از سده‌های میانه
پیشه
نام‌ها	کاتِب، دبیر، محرّر
نوع پیشه	نویسندگی، امور اداری
زمینه‌های فعالیت	نویسندگی، امور اداری-درباری
توصیف
مهارت‌ها	ادبیات، زبان، خوشنویسی
تحصیلات موردنیاز	زبان و ادبیات
زمینه کاری	دربار
کارهای وابسته	سب

کاتِب یا منشی (همچنین: دبیر) از پیشه‌های پایان‌پذیرفته است و به‌طور ویژه به نویسندگان دوران سده‌های میانهٔ اسلامی گفته می‌شود؛ چه درباری چه آزاد.^[۱] کاتبان درباری گاه بیش از یک نویسنده عمل می‌کردند و نفوذشان به دانششان وابسته بود. به نویسندگان در «دیوان انشاء» یک دربار، نیز کاتب می‌گفته‌اند.

منابع[ویرایش]