کتاب زکریا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کتاب زکریا یکی از کتاب‌های عهد عتیق از بخش پیامبران کهین (برای مسیحیان) و تنخ از بخش نوییم (برای یهودیان) است که منتسب به زکریا است.

دوره زکریا برابر با دوره زندگی داریوش بزرگ بوده‌است (خطای لوآ: خطای آیه کتاب مقدس: فصل آغازین باید عدد باشد:.), که همدوره حجی و بعد از آزادسازی اسیران یهودی بابل و بعد از سقوط اورشلیم در تاریخ ۵۸۶/۷ پ. م. بود.[۱] این کتاب چهارده بخش دارد که شش بخش اول آن رویاهای است که بیان زمان تجدید موعود اسرائیل و تائب شدن قوم‌های بت‌پرست (احتمالاً پگانیسم) و ظهور مسیح است. باب‌های ۷ و ۸ درباره روزه‌داشتن اسیران یهودی است و باب‌های ۹ تا ۱۱ ترقی یهودیه در دوره مکابیان را می‌نویسد. و سه باب انتهایی در مورد آخرالزمان است.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Carol L. Myers and Eric M. Myers, Haggai, Zechariah ۱-۸: The Anchor Bible. Garden City, Doubleday and Company Inc. , ۱۹۸۷. ISBN 978-0-385-14482-7. Page 183.
  2. قاموس کتاب مقدس «زکریای نبی» صفحه ۴۴۴-۴۴۵ نوشته و ترجمه مستر هاکس