کلارنس سیدورف - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کلارنس سیدورف
سیدورف در سال ۲۰۲۱
اطلاعات شخصی
نام کامل کلارنس کلاید سیدورف
زادروز ۱ آوریل ۱۹۷۶ ‏(۴۸ سال)
زادگاه پاراماریبو، سورینام[۱]
قد ۱٫۷۶ متر (۵ فوت ۹ ۱⁄۲ اینچ)[۲]
پست هافبک
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۱۹۹۲–۱۹۹۵ آژاکس ۶۵ (۱۱)
۱۹۹۵–۱۹۹۶ سمپدوریا ۳۲ (۳)
۱۹۹۶–۱۹۹۹ رئال مادرید ۱۲۱ (۱۵)
۲۰۰۰–۲۰۰۲ اینتر میلان ۶۴ (۸)
۲۰۰۲–۲۰۱۲ میلان ۳۰۰ (۴۷)
۲۰۱۲–۲۰۱۴ بوتافوگو ۷۲ (۲۳)
مجموع ۶۵۴ (۱۰۷)
تیم ملی
۱۹۹۴–۲۰۰۸ هلند ۸۷ (۱۱)
دوران مربیگری
۲۰۱۴ میلان
۲۰۱۶ شنژن
۲۰۱۸ دپورتیوو لاکرونیا
۲۰۱۸–۲۰۱۹ کامرون
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

کلارنس کلاید سیدورف با نام اسلامی یونس (هلندی: Clarence Clyde Seedorf؛ زاده ۱ آوریل ۱۹۷۶) بازیکن سابق فوتبال و سرمربی فوتبال اهل سورینام با تابعیت هلندی است. وی که به عنوان یکی از بهترین هافبک‌های نسل خودش شناخته می‌شود، توسط پله در فهرست فیفا ۱۰۰ قرار گرفت.

وی سابقه حضور در تیم‌های آژاکس، سمپدوریا، رئال مادرید، اینتر میلان، میلان و بوتافوگو را در کارنامه دارد. شوت‌های سرکش و پاس‌های دقیق از مهارت‌های منحصر به فرد این بازیکن بود که حتی در پایان دوران فوتبال خود، این توانایی‌ها را حفظ کرد. او از جمله بازیکنانی بود که در طول دوران بازیگری کم افت و خیز ظاهر شد و از ثبات کیفی بالایی برخوردار بود. او بازیکنی کم حاشیه و با اخلاق به حساب می‌آمد که معمولاً برای مربیان خود مهره کارگشایی محسوب می‌شد.

سیدورف برای تیم ملی فوتبال هلند ۸۷ بازی انجام داده و موفق شده که در بازی‌های ملی ۱۱ گل به ثمر برساند.

اوایل زندگی[ویرایش]

سیدورف زادهٔ پاراماریبو سورینام است.[۱] او در ۲ سالگی به همراه خانواده اش به آلمیره در استان فلیوولاند هلند مهاجرت کرد.[۳] او از یک خانوادهٔ کاملاً فوتبالی است. برادران او چدریک، رملی و یورگن، پسر عمویش استفانو و برادر زنش رجیلیو همگی بازیکنان فوتبال حرفه‌ای هستند[۴] و همچنین پدرش یوهان مدیر برنامهٔ بازیکنان است. کلارنس فوتبالش را از ۶ سالگی در تیم‌های آماتور محلی شروع کرد[۵] کمی بعد گروه استعدادیابی به نام Urgent Scoutingteam که توسط یوهان کرایف بنا شده و در خدمت آژاکس بودند او را کشف کردند؛ این گروه بازیکنانی دیگر از جمله فرانک و رونالد دی بوئر، ادگار داویدس، راب ویچخه و پاتریک کلایورت را نیز یافته بودند.[۶]

دوران باشگاهی[ویرایش]

آژاکس[ویرایش]

سیدورف که از دستاوردهای آکادمی آژاکس بود فوتبالش را در اوایل ۱۹۹۰ در آژاکس و به عنوان هافبک راست آغاز کرد. او نخستین بازی حرفه ایش را در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۹۲ برابر خرونینگن و در حالی که تنها ۱۶ سال و ۲۴۲ روز سن داشت انجام داد، که این امر او را جوانترین بازیکن تاریخ آژاکس کرد.[۷] او در فصل ۹۴–۱۹۹۳ که دومین فصل حضورش در آژاکس بود، خودش را به سرعت در ترکیب اصلی آژاکس زیر نظر لوئی فان خال تثبیت کرد و به این باشگاه کمک کرد که بتواند برنده سه‌گانهٔ داخلی که شامل اردویسه، جام حذفی فوتبال هلند و سوپر جام فوتبال هلند بود، شود.[۸] در فصل بعد او به آژاکس کمک کرد تا قهرمان پیاپی اردویسه و سوپر جام در کنار به دست آوردن چهارمین قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا پس از شکست دادن میلان در فینال شود.[۹] گل دیر هنگام پاتریک کلایورت در فینال مایه پیروزی آژاکس برابر غول ایتالیا شد.[۱۰] در آژاکس او عضو گروه د کابل به همراه ادگار داویدس پاتریک کلایورت و بعد تر وینستون بوگارد و مایکل ریزیگر بود؛ این دوستی‌ها در جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ نیز ادامه یافت.[۱۱]

سمپدوریا[ویرایش]

پس از موفقیت‌های اروپایی، سیدورف با آژاکس تمدید نکرد و با قراردادی یک ساله به سمپدوریا در سری آ ایتالیا پیوست.[۱۲] در حالی که او از کسب جام با باشگاه جدیدش نافرجام بود، ۳۴ بار به میدان رفت و توانست ۳ گل بزند و به تیمش در کسب رتبهٔ هشتم کمک کند. با این حال او توانست فرمش را به مانند گذشته در آژاکس حفظ کند و در پایان فصل به رئال مادرید در لا لیگا اسپانیا انتقال یابد.[۱۳]

رئال مادرید[ویرایش]

سیدورف در سال ۱۹۹۶ به رئال مادرید پیوست،[۱۴] جاییکه او در ۳ فصل اول حضورش تقریباً همیشه یکی از بازیکنان اصلی سفید پوشان بود.[۱۲] در نخستین فصل، او به مادرید کمک کرد تا بتواند بار دیگر عنوان قهرمانی لالیگا را کسب کنند، در حالی که در دومین فصل، (۹۸–۱۹۹۷)، او نقش عمده‌ای را در قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا که با شکست ۱–۰ یوونتوس در فینال به دست آمد ایفا کرد که این عنوان دومین عنوان قهرمانی چمپیونز لیگ سیدورف هم بود.[۱۵]

سیدورف در حال بازی برابر باشگاه پیشین خود رئال مادرید. در سمت چپ مسعوت اوزیل قرار دارد.

در زمان بازی در رئال مادرید در سال ۱۹۹۷، سیدورف یک گل از راه دور خارق‌العاده برابر اتلتیکو مادرید زد.[۱۶] در پایان فصل ۹۸–۱۹۹۷ رئال مادرید و یوونتوس قصد تعویض سیدورف و زین‌الدین زیدان را داشتند اما معامله سر نگرفت و هافبک فرانسوی پس از دو سال صبر به رئال مادرید پیوست.

از آغاز تابستان ۱۹۹۹ و به خدمت گرفتن گاس هیدینک به عنوان سرمربی، نقش سیدورف در رئال مادرید کمرنگ شد. سر انجام در فصل ۲۰۰۰– ۱۹۹۹ به ایتالیا، اینبار به اینتر میلان با مبلغ این قرارداد ۴۵ میلیارد لیر ایتالیا (حدود ۲۳ میلیون یورو) بازگشت.[۱۷]

اینتر میلان[ویرایش]

در ۲۴ دسامبر ۱۹۹۹، سیدورف با مبلغ ۲۳/۳۵ میلیون دلار به اینتر پیوست.[۱۸] با وجود کمک به تیمش برای رسیدن به فینال کوپا ایتالیا، باخت در ۲–۱ مجموع رفت و برگشت برابر لاتزیو باعث شد نتواند هیچ عنوان قهرمانی را برای اینتر به ارمغان بیاورد. با این وجود او به دلیل دو سوپر گلی که در تاریخ ۹ مارس ۲۰۰۲ در تساوی ۲–۲ برابر یوونتوس به ثمر رساند همیشه در اذهان هواداران اینتر قرار خواهد داشت.[۱۹]

میلان[ویرایش]

سیدورف با میلان برابر آرسنال.

پس از سپری کردن دو سال با اینتر، در سال ۲۰۰۲ در ازای فرانچسکو کوکو از اینتر به میلان، رقیب همشهری اینتر پیوست.[۲۰] او در سال ۲۰۰۳ به همراه میلان قهرمانی کوپا ایتالیا را کسب کند، عنوانی که میلان پس از ۲۶ سال دوباره به دست آورد. در همین فصل سیدورف توانست سومین مدال لیگ قهرمانان اروپا را به گردن بیندازد تا اولین بازیکنی باشد که توانسته با سه تیم مختلف این عنوان را کسب کند.[۱۲] در این فینال تمام ایتالیایی بین میلان و یوونتوس، پس از تساوی ۰–۰ در ۱۲۰ دقیقه، در حالی که سیدورف نتوانست پنالتی خودش را به گل تبدیل کند، میلان توانست در ضربات پنالتی یوونتوس را شکت دهد. در ادامه در فصل ۰۴–۲۰۰۳ سیدورف نقش مهمی را در قهرمانی میلان در سری آ داشت. این عنوان همچنین چهارمین عنوان سیدورف در لیگهای باشگاهی پس از دو قهرمانی با آژاکس و یک قهرمانی با رئال مادرید بود.

سیدورف همچنین نقش مهمی را رسیدن میلان به فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۵ ایفا کرد، در حالی که تک گل نخستین بازی مرحلهٔ گروهی برابر شاختار دونتسک را در ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۴ به ثمر رساند و ۱۳ بار در این رقابت‌ها به میدان رفت.[۲۱] او در فینال که در برابر لیورپول انجام می‌شد از ابتدا در ترکیب بود، در این بازی میلان پیروزی ۳–۰ را از دست داد تا پس از تساوی ۳–۳، در ضربات پنالتی مغلوب حریف انگلیسی شود. سیدورف در بین پنالتی زنان میلان نبود.[۲۲] میلان همچنین در این فصل پس از یوونتوس در ردهٔ دوم سری آ قرار گرفت، در حالی که بعدها این عنوان از یوونتوس به دلیل تبانی پس گرفته شد.[۲۳]

رسوایی تبانی در فوتبال ایتالیا باعث تضعیف سری آ و میلان شد ولی میلانی‌ها اجازه یافتند تا بازیهایشان در اروپا را ادامه دهند که این امر باعث شد بهترین بازیکنانشان در این تیم بمانند. زوج کاکا و سیدورف زوجی حیرت‌انگیز شد. این دو توانستند با تأثیرگذاری بر چندین گل برابر بایرن مونیخ و منچستر یونایتد راه میلان را برای رسیدن دوباره به فینال لیگ قهرمانان هموار کند. در فینال میلان باز هم در برابر لیورپول قرار گرفت؛ این بازی که در آتن برگزار شد میلان توانست ۲–۱ حریف را شکست دهد. این چهارمین عنوان قهرمانی چمپیونز لیگ سیدورف بود. در همین سال سیدورف یکی از بازیکنان میلانی بود که توانست عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های جهان را کسب کند که این امر او را نخستین بازیکن اروپایی کرد که توانسته با ۳ باشگاه مختلف اروپایی این عنوان را کسب کند (با آژاکس در سال ۱۹۹۵ و رئال مادرید در سال ۱۹۹۸). او در پایان توانست عنوان توپ نقره‌ای مسابقات را از آن خود کند.[۲۴]

کلارنس سیدورف در حال بازی برای میلان برابر اریک ادو از پی‌اس‌وی در بازی دوستانه.

در پایان فصل ۰۷–۲۰۰۶ سیدورف توانست عنوان بهترین هافبک لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند. او صدمین بازی‌اش در چمپیونز لیگ را در ۴ دسامبر و در برابر سلتیک انجام داد.

در میلان سیدورف به همراه جنارو گتوزو و آندره‌آ پیرلو مثلث وحشتناکی را از فصل ۰۳–۲۰۰۲ در خط هافبک میلان ایجاد کردند. این سه هافبک تا پیش از فصل ۱۲–۲۰۱۱ در ترکیب میلان بازی می‌کردند (پیرلو میلان را در تابستان ۲۰۱۱ ترک کرد)، اگرچه از فرم ایده‌آل خود خارج شده بودند. تحت هدایت کارلو آنچلوتی وظیفهٔ آن‌ها حمایت از یک هافبک هجومی بود، که این هافبک یکی از بین روی کاستا، ریوالدو، کاکا یا رونالدینیو بود.

سیدورف در بازی برابر تیم پیشینش سمپدوریا، به غیر ایتالیایی که بیشترین بازی را با پیراهن میلان دارد، تبدیل شد. در سیصد و نود و پنجمین بازی‌اش برای میلان، او رکورد تاریخی و برجستهٔ نیلس لیدهولم را شکست. همچنین در بازی سمپدوریا سیدورف با زدن گل به نهمین خارجی گلزن میلان با ۵۸ گل تبدیل شد. در ۲۹ مارس ۲۰۱۰، در تساوی ۱–۱ برابر لاتزیو، سیدورف مورد آزار شعارهای نژادپرستانه هواداران لاتزیو قرار گرفت. این امر موجب شد فدراسیون فوتبال ایتالیا، ۱۵٬۰۰۰ یورو باشگاه رمی را جریمه کند. به همین دلیل بازیکنان ایتالیا علیه نژادپرستی اتحادیه تشکیل دادند.[۲۵]

در فصل ۱۱–۲۰۱۰ با نقش مؤثری که ایفا کرد، توانست برای بار دوم با میلان قهرمان اسکودتو شود. در آن فصل او توانست ۴ گل در ۳۶ بازی به ثمر برساند. در آغاز فصل ۱۲–۲۰۱۱، سیدورف مدالی دیگر را به کلکسیون افتخاراتش افزود؛ او پس از کامبک میلان در بازی سوپر جام ایتالیا برابر حریف سنتی خود اینتر قهرمان این جام شد. سیدورف در این بازی که با برد ۲–۱ میلان همراه بود، ۹۰ دقیقه بازی کرد.[۲۶] او گل برتری میلان در نخستین بازی فصل ۱۲–۲۰۱۱ سری آ برابر چزنا را در تاریخ ۲۴ سپتامبر به ثمر رساند تا میلان با نتیجهٔ ۱–۰ پیروز شود.[۲۷]

سیدورف رتبهٔ هفتم از ۲۰ بازیکن برتر لیگ قهرمانان را کسب کرد؛ لیستی که در سال ۲۰۱۲ به مناسبت ۲۰ سالگی این رقابت‌ها در سال ۲۰۱۲ تهیه شد. این رتبه‌بندی توسط مجلهٔ چمپیونز که مجلهٔ رسمی یوفا است انجام شد.[۲۸] او در ۱۴ مه اعلام کرد که بازی برابر نووارا آخرین بازی او برای میلان خواهد بود. وی همچنین افزود که قصد دارد فوتبالش را در باشگاهی دیگر ادامه دهد. در ۲۱ ژوئن سیدورف در کنفرانس خبری شرکت و اعلام کرد که قصد دارد میلان را ترک کند؛ او گفت: «من میلان را پس از ۱۰ سال شگفت‌انگیز ترک می‌کنم… من یک خانواده را ترک می‌کنم.» او میلان را پس از ۱۰ سال با برنده شدن ۲ اسکودتو، ۲ لیگ قهرمانان و یک کوپا ایتالیا ترک کرد.[۲۹][۳۰] آدریانو گالیانی نائب رئیس میلان، پس از خروج سیدورف با بالاترین احترام دربارهٔ او گفت: «زمانی که میلان خوب بازی می‌کرد که معمولاً اتفاق می‌افتاد، سیدورف بازی شگفت‌انگیزی انجام می‌داد.»[۳۱]

بوتافوگو[ویرایش]

در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۲، سیدورف با قراردادی دو ساله به باشگاه برزیلی بوتافوگو پیوست.[۳۲] این هافبک کهنه‌کار نخستین بازی‌اش را در ۲۲ ژوئیه برابر گرمیو انجام داد.[۳۳][۳۴] در ۵ اوت، سیدورف نخستین گلش را برای بوتافوگو برابر گویانیسه از طریق ضربه آزاد مستقیم به ثمر رساند. در روز ۵ سپتامبر، سیدورف دو گل و یک پاس گل را در برد ۳–۱ برابر کروزیرو به نام خودش ثبت کرد.[۳۵] در روز ۳ فوریه ۲۰۱۳، سیدورف با به ثمر رساندن ۳ گل برابر ماکائه، توانست برای نخستین بار در دوران فوتبالی‌اش هت تریک کند. پیش از آن بازی، در بازی برابر فلومیننزه، او توانست پاس گل برنده را به بولیوار بدهد.

در ۶ ژوئن، سیدورف صدمین گلش در لیگ را به ثمر رساند: ۱۱ گل با آژاکس، ۳ گل با سمپدوریا، ۱۵ گل با رئال مادرید، ۸ گل با اینتر، ۴۷ گل با میلان و ۱۶ گل با بوتافوگو.

در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۴، او کفش‌هایش را برای همیشه آویخت. او اعلام کرد که می‌خواهد از بازی کردن فوتبال را به پایان برساند تا سرمربی‌گری میلان را پس از اخراج ماسیمیلیانو آلگری، بر عهده بگیرد.

دوران ملی[ویرایش]

با توجه به قوانین ضد تابعیت مضاعف در سورینام، بازیکنانی که تابعیت هلند را دارند نمی‌توانند برای مستعمره سابق هلند به میدان بروند به همین دلیل سیدورف زمانی که در آژاکس بود برای تیم ملی فوتبال هلند بازی کرد. نخستین بازی او در در ۱۴ دسامبر ۱۹۹۴، زمانی که تنها ۱۸ سال داشت برابر لوکزامبورگ انجام گرفت.[۳۶] او با زدن گل در این بازی، به تیمش کمک کرد تا لوکزامبورگ را با نتیجه ۵–۰ در رقابت‌های مقدماتی یورو ۱۹۹۶ شکست دهد.[۳۷]

سیدورف در ترکیب هلند برای بازی در جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ انتخاب شد و در آنجا با از دست دادن پنالتی حساسش برابر فرانسه موجب حذف هلند گردید.[۳۸] وی همچنین در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸، جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۰ و جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ نیز برای هلند بازی کرد که در هر سه رقابت در مرحله نیمه نهایی از گردانه رقابت‌ها حذف شد.

در ۱۲ نوامبر ۲۰۰۶ سیدورف برای اولین بار از ژوئن ۲۰۰۴ برای جانشینی وسلی اسنایدر مصدوم به تیم ملی فراخوانده شد. او در تساوی ۱–۱ در برابر انگلیس بازی را آغاز کرد و ۹۰ دقیقه در ترکیب تیمش بازی کرد. سیدورف آخرین بازی‌های ملی‌اش از ۸۷ بازی برای هلند را در سال ۲۰۰۸ انجام داد.[۱۲] او در دور مقدماتی یورو ۲۰۰۸ برابر رومانی (۰–۰ در خانه) و اسلوونی (برد ۱–۰ در زمین حریف) به ترتیب ۴ و ۶ دقیقه بازی کرد. در مورد پست درست برای او در تیم ملی تردیدهایی وجود داشت چرا که بازیکنان مورد علاقهٔ مارکو فان باستن، بازیکنانی جوان‌تر چون رافائل فن در فارت، وسلی اسنایدر و روبین فان پرسی بودند. در ۱۳ می ۲۰۰۸ سیدورف اعلام کرد که به دلیل برخی مشکلات با فان باستن در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ شرکت نخواهد کرد.[۳۹]

زندگی شخصی[ویرایش]

سیدورف با پادشاه ویلم-الکساندر و ملکه ماکسیمای هلند.

سیدورف قادر به صحبت کردن ۶ زبان است:[۴۰][۴۱][۴۲][۴۳][۴۴][۴۵] هلندی، انگلیسی،[۴۶] ایتالیایی، پرتغالی، اسپانیایی و اسرانان. او به عنوان شخصی معنوی، باهوش و ماهر در صحبت در فوتبال شناخته می‌شود[۴۷] و در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد که در حال تحصیل در دانشگاه معتبر بوکونی برای کسب مدرک کارشناسی ارشد رشته بازرگانی است؛[۴۸] به همین هنگام بازی در میلان لقب il professor (به معنای پروفسور) را از آن خود کرد. همچنین می‌گویند که او با زنی برزیلی به نام لوویانا ازدواج کرده که مالک رستورانی در میلان است که گفته می‌شود وی از لوویانا جدا شده‌است و همچنین وی در تاریخ جمعه ۱۴۰۰/۴/۱۱ در برنامه یورو ۲۰۲۰ شبکه سوم سیما اعلام کرد که همسر ایرانی او سپیده مکرمتی است و سیدورف از همسر قبلی خود دارای ۴ فرزند است.همچنین سیدورف به دین اسلام روی آورده است.

افتخارات[ویرایش]

[۴۹]

باشگاهی[ویرایش]

آژاکس[۵۰]
رئال مادرید[۵۰]
میلان[۵۰]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Clarence Seedorf – A.C. Milan squad 2011/2012". باشگاه فوتبال آ.ث. میلان. Retrieved 26 January 2012.
  2. ↑ Although the page does not exist anymore, his height was listed as 177 for his last AC Milan season.
  3. ↑ Vissers, Willem. "Een hele eer voor Seedorf: een eigen plein in Almere". Volkskrant. Retrieved 3 December 2013.
  4. ↑ "AC Milan sends Seedorf Jr. to France". Tribalfootball. Retrieved 3 December 2013.
  5. ↑ "Clarence Seedorf profile". Inter Milano. Archived from the original on 18 January 2014. Retrieved 3 December 2013.
  6. ↑ "The evolution of Barcelona's DNA from Ajax". ESPN. Retrieved 3 December 2013.
  7. ↑ "Wijnaldum jongste Feyenoord-debutant" (به هلندی). NOS.nl. Archived from the original on 30 September 2007. Retrieved 13 August 2007.
  8. ↑ "AFC Ajax " season 1993/1994". Worldfootball.net. Retrieved 3 December 2013.
  9. ↑ UEFA Champions League – Matches – UEFA.com بایگانی‌شده در ۱۲ آوریل ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. 2000.uefa.com. Retrieved on 22 June 2013.
  10. ↑ 1994/95: Kluivert strikes late for Ajax –. Uefa.com (24 May 1995). Retrieved on 22 June 2013.
  11. ↑ The Dutch are past masters at self-destruction, mirror.co.uk
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ Paul Madden (1 April 2010). "Spanish Cumpleanos: Javier Irureta". Goal.com. Retrieved 27 April 2010.
  13. ↑ Clarence Seedord Transfer History. SKY Sports. Retrieved on 3 December 2013.
  14. ↑ Seedorf confirma saída do Milan e deixa futuro em aberto – Esporte – Notícia – VEJA.com. Veja.abril.com.br (21 June 2012). Retrieved on 22 June 2013.
  15. ↑ 1997/98: Seventh heaven for Madrid –. Uefa.com (20 May 1998). Retrieved on 22 June 2013.
  16. ↑ SEEDORF – against atletico madrid 1997. 30 August 2011. Retrieved 16 February 2012.
  17. ↑ "Oriali a Madrid per Seedorf Ed e' nata l' idea Benarrivo" (به ایتالیایی). La Gazzetta dello Sport. 9 August 1999. Retrieved 27 January 2010.
  18. ↑ CNN/SI – World Soccer – Inter Milan signs midfielder Seedorf – Friday December 24, 1999 11:56 AM بایگانی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine. Sportsillustrated.cnn.com (24 December 1999). Retrieved on 22 June 2013.
  19. ↑ FINISHED Derby d’Italia Debate: Top 5 Inter-Juventus Matches From The Past –. Goal.com (16 April 2010). Retrieved on 22 June 2013.
  20. ↑ "Agreement reached between inter and ac milan for seedorf-coco swap". inter.it. 30 May 2002. Archived from the original on 18 اكتبر 2012. Retrieved 26 January 2010. {{cite news}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  21. ↑ UEFA Champions League 2004/05 – History – Shakhtar Donetsk-Milan –. Uefa.com. Retrieved on 22 June 2013.
  22. ↑ 2004/05: Liverpool belief defies Milan –. Uefa.com. Retrieved on 22 June 2013.
  23. ↑ BBC SPORT | Football | Europe | Punishments cut for Italian clubs. BBC News (26 July 2006). Retrieved on 22 June 2013.
  24. ↑ Kaka soars above the competition. FIFA.com (16 December 2007).
  25. ↑ "AIC bid to kick out racism". Sky Sports. 29 March 2010. Retrieved 18 February 2012.
  26. ↑ Supercoppa Italiana 2011: MILAN-INTER 2–1[پیوند مرده]. legaseriea.it (6 August 2011).
  27. ↑ Report: AC Milan v Cesena – Italian Serie A – ESPNFC بایگانی‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۱۳ توسط Archive.today. Soccernet.espn.go.com (24 September 2011). Retrieved on 22 June 2013.
  28. ↑ Ryan Giggs, Steven Gerrard best Champions League players | Mail Online. Dailymail.co.uk (18 November 2011). Retrieved on 22 June 2013.
  29. ↑ Milan strengthen squad after Clarence Seedorf bids farewell | Football. guardian.co.uk (21 June 2012). Retrieved on 22 June 2013.
  30. ↑ Clarence Seedorf confirms AC Milan departure – ESPNFC بایگانی‌شده در ۲ ژانویه ۲۰۱۳ توسط Archive.today. Soccernet.espn.go.com (21 June 2012). Retrieved on 22 June 2013.
  31. ↑ Seedorf Leaves Milan – بایگانی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine. Legaseriea.it (21 June 2012). Retrieved on 22 June 2013.
  32. ↑ "Seedorf signs with Botafogo". FIFA. 1 July 2012. Archived from the original on 20 June 2015. Retrieved 20 May 2017.
  33. ↑ "Botafogo lose to Gremio in Clarence Seedorf's official debut". Live Soccer TV. 22 July 2012.
  34. ↑ Grêmio estraga festa de Seedorf e vence o Botafogo no Rio de Janeiro | Gazeta Esportiva.Net (22 July 2012)
  35. ↑ Com golaço de Seedorf, Botafogo bate o Atlético-GO de virada | Gazeta Esportiva.Net (4 August 2012).
  36. ↑ "Clarence Seedorf – International Appearances". RSSSF.
  37. ↑ "Netherlands 5 – 0 Luxembourg". UEFA. 14 December 1994.
  38. ↑ "France reach last four after shoot-out success". UEFA. 6 October 2003.
  39. ↑ "Seedorf Blames Van Basten For Exit". Goal. 14 May 2008.
  40. ↑ "Soccer Training Info - Soccer Players Speaking Foreign Languages". Archived from the original on 20 September 2020. Retrieved 24 June 2017.
  41. ↑ "Discover". Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 24 June 2017.
  42. ↑ "Both Thierry Henry and Clarence Seedorf speak English much better than Rio Ferdinand • /r/britishproblems".
  43. ↑ "Nothing found for 2014 01 18 The Most Interesting Man In The World Clarence Seedorf". Archived from the original on 12 January 2015. Retrieved 24 June 2017.
  44. ↑ FIFA.com (13 May 2012). "Seedorf reaches Milan landmark". Archived from the original on 5 March 2016. Retrieved 24 June 2017.
  45. ↑ "Seedorf, campione anche nel business". Retrieved 15 September 2014.
  46. ↑ ABDOMEDIAGROUP (9 March 2011). "Kate Giles Interviews Clarence Seedorf on CNN" – via YouTube.
  47. ↑ "Big interview Clarence Seedorf paints picture of hunger and intelligence". Retrieved 15 September 2014.
  48. ↑ "Clarence Seedorf: One-on-One". Retrieved 15 September 2014.
  49. ↑ https://www.fourfourtwo.com/features/clarence-seedorf-one-one-manager-who-had-biggest-cultural-impact-me-sven-goran-eriksson
  50. ↑ ۵۰٫۰ ۵۰٫۱ ۵۰٫۲ "Clarence Seedorf - Career Honours". Soccerway.
  51. ↑ uefa.com (18 May 2016). "UEFA Europa League - News – UEFA.com".
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کلارنس_سیدورف&oldid=39311335»