کنترل ناقل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کنترل ناقل در دهه ۱۹۲۰ در جنوب ایالات متحده اتفاق می‌افتد.

کنترل ناقل به روش‌های محدود کردن یا ریشه کن کردن پستانداران، پرندگان، حشرات یا سایر بندپایان (به‌طور کلی " ناقل‌ها ") است که عوامل بیماری‌زا را منتقل می‌کند. متداول‌ترین نوع کنترل ناقل ، کنترل پشه با استفاده از استراتژی‌های مختلف است. چندین مورد از " بیماریهای گرمسیری مغفول " توسط چنین ناقل‌هایی پخش می‌شوند.

اهمیت[ویرایش]

در مورد بیماریهایی مانند ویروس Zika، تب نیل غربی و تب دانگو وجود ندارد که هیچ درمانی مؤثری ندارند، کنترل ناقل تنها راه محافظت از جمعیت انسانی است.

روش‌ها[ویرایش]

کنترل ناقل بر استفاده از روش‌های پیشگیری برای کنترل یا از بین بردن جمعیت ناقل تمرکز دارد. اقدامات پیشگیرانه رایج عبارتند از:

کنترل زیستگاه و محیط زیست[ویرایش]

کاهش تماس[ویرایش]

کنترل شیمیایی[ویرایش]

کنترل بیولوژیکی[ویرایش]

قانون گذاری[ویرایش]

ایالات متحده[ویرایش]

در ایالات متحده، شهرها یا مناطق ویژه وظیفه کنترل ناقل را بر عهده دارند. به عنوان مثال، در کالیفرنیا، منطقه کنترل ناقل کانتی بزرگ لس آنجلس منطقه ویژه ای است که توسط ایالت برای نظارت بر کنترل ناقل در چند شهر ایجاد شده‌است.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "HEALTH AND SAFETY CODE SECTION 2010-2014". California Health and Safety Code. California. Archived from the original on 8 March 2013. Retrieved 18 December 2013.