کیتین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کیتین (به انگلیسی: Chitin) پلیمر بلندی از n-استیل گلوکزامین، مشتقی از گلوکز است و در جانداران متنوعی یافت می‌شود. مانند سوسک این ماده سازندهٔ اصلی دیوارهٔ سلولی قارچ‌ها، اسکلت خارجی بندپایانی چون خرچنگ‌ها و حشرات، رادولای نرمتنان و منقار سر پایان، از جمله ماهی مرکب و هشت‌پا است. کیتین همچنین دارای خواص درمانی اثبات شده و کاربردهای صنعتی است. کیتین ممکن است با پلی ساکارید سلولز و با پروتئین کراتین مقایسه شود. با اینکه کراتین یک پروتئین است اما کراتین و کیتین دارای کاربردهای ساختاری مشابهی هستند.اسکلت فسیل گراپتولیت هم از کیتین ساخته شده است

کیتین چیست؟

کیتین از آن جهت که از زنجیره های گلوکزی ساخته شده و غیر قابل حل در آب است، شبیه سلولز می باشد. اما در ترکیب کیتین آمینو اسیدها نیز شرکت دارند. کیتین از آن جهت جالب است که علاوه بر گیاهان در پوشش خارجی حشرات، میگوها و خرچنگ ها نیز وجود دارد. کیتین نیز همچون سلولز  و لیگنین در طول مسیر گوارشی انسان دست نخورده باقی می ماند . این ماده سازندهٔ اصلی دیوارهٔ سلولی قارچ‌ها، اسکلت خارجی بندپایانی چون خرچنگ‌ها و حشرات، رادولای نرمتنان و منقار سر پایان، از جمله ماهی مرکب و هشت پا است. کیتین یکی از کربوهیدرات هایی است که در طبیعت یافت شده و با گذشت زمان در طبیعت تجزیه می شود

خواص فیزیکی و شیمیایی و عمل زیستی[ویرایش]

کیتین پلی ساکارید تغییر یافته‌ای است که نیتروژن دارد؛ و از واحدهای استیل گلوکز امین (به طور درست‌تر، ۱-(استیل امینو)-۲-دئوکسی گلوکز) ساخته شده است. این واحدها دارای اتصال بتا-۱،۴ (مشابه اتصال بین زیرواحدهای گلوکز در سلولز) می‌باشند. در نتیجه کیتین می‌تواند به عنوان سلولزی که یک گروه هیدروکسیل در هر مونومرش با یک گروه استیل امین جایگزین شده است، توصیف شود. این موضوع موجب افزایش پیوندهای هیدروژنی بین مولکول‌های درگیر در پیوند می‌شود که خودعاملی در افزایش مقاومت غشاهای کیتینی است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

کیتیناز

منابع[ویرایش]

ویکی‌پدیای انگلیسی [۱]