گردش کار - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گردش کار (انگلیسی: Workflow) به مجموعه‌ای از فعالیت‌ها اطلاق می‌گردد، که برای تکمیل یک وظیفه لازم است. به بیانی دیگر، گردش کار به افراد در مستندسازی و مدیریت وظایف در پروژه‌ها کمک می‌کند و این امر با پیاده‌سازی فرایندهای کاری روی مستندات محقق می‌گردد. گردش کار به سازگاری فرایندهای کاری در سازمان‌ها کمک می‌کند و همچنین میزان تأثیرگذاری سازمان‌ها و تولیدات را با مدیریت وظایف و مراحلی که در فرایندهای کاری وجود دارند، بهبود می‌دهد.

سازمان‌ها از گردش کار برای مشارکت کارکنان در انجام وظیفه و همگام سازی داده‌ها در بین سیستم‌ها استفاده می‌کنند و از آن در رسیدن به اهدافی چون بهره‌وری، مسئولیت پذیری و سود بیشتر بهره می‌جویند. گردش کار گاهی به عنوان مجموعه‌ای از وظایف که یک خروجی را تولید می‌کنند، تعریف می‌شود. به علاوه گردش کار به جابه جایی خودکار مستندات یا داده‌ها در یک توالی از فعالیت‌ها و وظایف‌ها که به یک فرایند مربوط می‌شوند، نیز گفته می‌شود.

گردش کار می‌تواند با امکان اضافه کردن منطق کسب و کار به مستندات و آیتم‌ها در فرایند کاری، برای کنترل فرایندهای کسب و کاری در یک سازمان مورد استفاده قرار گیرد. منطق کاری مجموعه‌ای از دستورالعمل هاست و گردش کار، این مجموعه از دستور العمل‌ها که باید در طی فرایند بر روی یک مستند یا آیتم اتفاق افتد را مشخص و کنترل می‌کند. گردش کار هزینه و زمان را در اجرای فرایندهای کاری با نظارت بر آن‌ها کم می‌کند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]