گرفتگی زیستی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گرفتگی زیستی (به انگلیسی: Bioclogging)، مسدود شدن فضای منافذ در خاک توسط زیست‌توده میکروبی است. بدن آنها و فرآورده‌های جانبی آنها مانند ماده پلیمری برون‌سلولی (EPS). زیست‌توده میکروبی مسیر آب را در فضای منافذ مسدود می‌کند و کلفتی خاصی از لایه نفوذناپذیر را در خاک تشکیل می‌دهد و سرعت نفوذ آب را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

گرفتگی زیستی در رودخانه‌ها می‌تواند بر تغذیه آبخوان‌ها به‌ویژه در مناطق خشک که از دست دادن رودخانه‌ها رایج است، تأثیر بگذارد.[۱]

برداشت آب از چاه[ویرایش]

هنگامی که در درون چاه، آب از سفره آب زیرزمینی خارج می گردد، گرفتگی زیستی قابل مشاهده است.[۲] با ادامه کار چاه‌های آب، طی ماه‌ها و سال‌ها ممکن است چاه‌ها به دلیل گرفتگی زیستی یا سایر مکانیسم‌های گرفتگی کاهش تدریجی داشته باشند.[۳] گرفتگی زیستی ممکن است بر عملکرد پایدار پمپ‌های حرارتی منبع زمینی نیز تأثیر بگذارد.[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Newcomer, M.E.; Hubbard, S.S.; Fleckenstein, J.H.; Maier, U.; Schmidt, C.; Thullner, M.; Ulrich, C.; lipo, N.; Rubin, Y. (2016). "Simulating bioclogging effects on dynamic riverbed permeability and infiltration". Water Resources Research. 52 (4): 2883–2900. Bibcode:2016WRR....52.2883N. doi:10.1002/2015WR018351.
  2. «Environmental Impact and Mechanisms of the Biological Clogging of Saturated Soils and Aquifer Materials».
  3. «WELL REMEDIATION AND REHABILITATION». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ مارس ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۲۳.
  4. «Health & Environmental Research Online (HERO)».