یوهان کرایف - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یوهان کرویف
پرونده:JPG.JOHAN..CRUJIF
شناسنامه
نام کامل هنریک یوهانس کرویف
زادروز ۲۵ آوریل ۱۹۴۷
زادگاه آمستردام، هلند
تاریخ مرگ ۲۴ مارس ۲۰۱۶ (۶۸ سال)
محل مرگ بارسلون، اسپانیا
قد ۱۷۷ سانتیمتر
نام مستعار مرد شماره ۱۴، مرد افسانه‌ای،
ال سالوادور (نجات بخش)،
یوپی، کرویف نجات بخش
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی
شمارهٔ پیراهن ۸-۹-۱۰-۱۴
پُست هافبک هجومی و فوروارد
باشگاه‌های جوانان
۱۹۵۷–۱۹۶۴ آژاکس آمستردام
باشگاه‌های حرفه‌ای
سال‌ها باشگاه‌ها بازی (گل)
۱۹۶۴–۱۹۷۳
۱۹۷۳–۱۹۷۸
۱۹۷۹–۱۹۸۰
۱۹۸۰–۱۹۸۱
۱۹۸۱
۱۹۸۱–۱۹۸۳
۱۹۸۳–۱۹۸۴		 آژاکس آمستردام
بارسلونا
لس آنجلس آزتکس
واشینگتن دیپلماتز
لوانته
آژاکس آمستردام
فاینورد		 ۲۲۲ (۱۹۰)
۱۴۳ (۴۸)
۲۷ (۱۴)
۳۲ (۱۲)
۱۰ (۲)
۳۶ (۱۴)
۳۳ (۱۹)
تیم ملی
۱۹۶۶–۱۹۷۷ هلند ۴۸ (۳۳)
دوران مربیگری
۱۹۸۵–۱۹۸۸
۱۹۸۸–۱۹۹۶
۲۰۰۹–۲۰۱۳ 		آژاکس آمستردام
بارسلونا
تیم ملی کاتالونیا

هنریک یوهانس کرویف (متولد ۲۵ آوریل ۱۹۴۷ – مرگ ۲۴ مارس ۲۰۱۶) که بیشتر با نام یوهان کرویف شناخته می‌شود، فوتبالیست و مربی سابق فوتبال هلند بود. او در سال‌های ۱۹۷۱، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ بهترین فوتبالیست سال جهان شد و جایزهٔ توپ طلا را کسب کرد.[۱] کرویف مشهورترین پیرو فلسفهٔ فوتبال موسوم به توتال فوتبال بود که توسط رینوس میشل پایه‌گذاری شد. کرویف به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و تکنیکی‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته می‌شود که با تکنیک خاص و قدرت رهبری خود توانست تیم ملی هلند را به فینال جام جهانی ۱۹۷۴ برساند. او همچنین نقشی بسیار تأثیرگذار در قهرمانی‌های آژاکس در جام باشگاه‌های اروپا در سال‌های ۱۹۷۱، ۱۹۷۲ و ۱۹۷۳ داشت. بسیاری او را بزرگ‌ترین بازی‌ساز تاریخ فوتبال می‌دانند.

کرویف در طول دوران حرفه‌ایش، ۴۰۱ گل و بیش از ۳۴۰ پاس گل به ثمر رساند. بعد از این‌که او در سال ۱۹۸۴ فوتبال را به عنوان بازیکن کنار گذاشت، در حرفهٔ مربی‌گری توانست موفقیت‌های چشمگیری با دو تیم آژاکس آمستردام و بارسلونا به‌دست‌آورد و بعد از آن نیز به عنوان یک مشاور بانفوذ در هر دو باشگاه کار خود را ادامه داد. پسر او، یوردی نیز بازیکن فوتبالی حرفه‌ای بود.

در سال ۱۹۹۹، کرویف در یک رأی‌گیری که توسط فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال انجام شد بعد از پله، به عنوان دومین بازیکن برتر قرن ۲۰ انتخاب شد.[۲] وی همچنین در رأی‌گیری دیگری که توسط نشریهٔ فرانس فوتبال انجام شد به عنوان سومین بازیکن برتر تاریخ فوتبال برگزیده شد. او اغلب بعد از کریستیانو رونالدو به عنوان دومین بازیکن برتر تاریخ اروپا شناخته می‌شود[۳]

تلفظ نام[ویرایش]

برخی Cruyff را اشتباه تلفظ می‌کنند و آن را کرایوف یا kerayof می‌خوانند.

تلفظ انگلیسی[ویرایش]

تلفظ انگلیسی نام او که تلفظ بین‌المللی آن نیز هست، کرویف /ˌkrɔɪf ˈtɜ:n/ است.[۴]

تلفظ هلندی و آلمانی[ویرایش]

هلندی‌ها و آلمانی‌ها نام این بازیکن را کغایف یا keghayf که به صورت ق رقیق خوانده می‌شود می‌خوانند.[۵]

سال‌های آغازین[ویرایش]

خانهٔ پدری کرویف در نزدیکی ورزشگاه اختصاصی تیم «آژاکس»، باشگاه پرآوازهٔ آمستردام قرار داشت. یوهان در کودکی پدرش را از دست داد و مادرش مجبور شد برای گذران زندگی به عنوان نظافتچی، از جمله در باشگاه آژاکس کار کند که سبب علاقهٔ او به این باشگاه شد.

آغاز فوتبال[ویرایش]

یوهان کرویف نوجوان در ۱۹۶۵

یوهان کرویف فوتبال را از ۱۰ سالگی و از تیم نوجوانان شروع کرد.

فوتبال باشگاهی[ویرایش]

آژاکس[ویرایش]

کرویف در ۱۹۶۷ در حال بازی با پیراهن آژاکس آمستردام در برابر فاینورد. او در دو مرحله از ۱۹۵۷ تا ۱۹۷۳ و از ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۳ برای آژاکس بازی کرد.

رینوس میشل؛ مربی معروف هلندی که در آن زمان سرمربی آژاکس بود، به نبوغ و استعداد یوهان پی برد و در ۱۵ نوامبر ۱۹۶۴ کرویف ۱۷ ساله را برای نخستین بار در بازی مقابل تیم گرونینگن در ترکیب تیمش قرار داد. وی در این دیدار که تیمش ۱ بر ۳ بازنده شد، تک‌گل آژاکس را به ثمر رساند.

آژاکس؛ قهرمان هلند[ویرایش]

در فصل ۱۹۶۶–۱۹۶۵ بود که کرویف توجه همگان را به خود جلب کرد. بعد از زدن دو گل در مقابل دور ویلسکراخت اشترک در لیگ هلند، تبدیل به بازیکن ثابت تیمش شد. در آن فصل وی موفق شد در ۲۵ بازی، ۲۳ گل وارد دروازهٔ حریفان کند و آژاکس با حضور او قهرمان لیگ برتر فوتبال هلند شد. سال بعد با آژاکس به هردو قهرمانی لیگ و حذفی دست یافت و خودش با زدن ۳۳ گل، آقای گل مسابقات شد.[۶] سال بعد هم موفق شد جام قهرمانی را بالای سر برده و برای دومین بار مرد سال فوتبال هلند شود. او با آژاکس به فینال جام باشگاه‌های اروپا هم رسید که در آن دیدار، ۱ بر ۴ نتیجه را به تیم ایتالیایی آ.ث. میلان واگذار کرد.

مصدومیت[ویرایش]

آژاکس در فصل ۱۹۷۰–۱۹۶۹ برای دومین بار فاتح هردو جام باشگاهی هلند شد. کرویف در فصل بعد برای اولین بار به شدت مصدوم شد. پس از انجام یک عمل جراحی در دیدار مقابل آیندهوون در ۳۰ اکتبر ۱۹۷۰ به میدان بازگشت. در این بازی برای اولین بار، پیراهن شمارهٔ ۱۴ اسطوره‌ای را به تن کرد، چراکه هم‌تیمی‌اش، گری موهرن پیراهن شمارهٔ ۹ کرویف را تصاحب کرد. از این زمان به بعد، در بیشتر بازی‌ها با شمارهٔ ۱۴ ظاهر شد و از آن به بعد بود که همه کرویف را با شمارهٔ ۱۴ به یاد می‌آورند.[۷]

مرد سال اروپا[ویرایش]

در ۲۹ نوامبر سال ۱۹۷۰ در دیدار مقابل آ.زد. آلکمار که با پیروزی ۸ بر ۱ همراه بود، به رکورد ۶ گل در یک بازی دست یافت. در همان فصل، آژاکس با پیروزی ۲ بر ۰ در بازی فینال جام باشگاه‌های اروپا در برابر پاناتینایکوس آتن یونان، برای اولین بار قهرمان آن مسابقات شد.[۸] در همان سال، یوهان کرویف هم برای اولین بار بهترین بازیکن مرد سال اروپا شد. در فصل ۷۲–۱۹۷۱ آژاکس توانست با کرویف از عنوان قهرمانی اروپا در مقابل اینتر میلان دفاع کند. در بازی فینال، کرویف هر دو گل آژاکس را وارد دروازهٔ اینتر کرد. در فصل پاییز بعد از آن، آژاکس با برتری مقابل تیم ایندپندینته از آرژانتین، قهرمان جام بین قاره‌ای شد. در ژانویهٔ ۱۹۷۳ با پیروزی ۳ بر ۲ در برابر رنجرز اسکاتلند، قهرمانی سوپرجام اروپا هم به دست آمد. آژاکس فصل ۷۳–۱۹۷۲ را با سومین قهرمانی پیاپی لیگ به پایان برد. در این فصل، کرویف در دیدار دربی مقابل اف.سی. آمستردام، اولین و نیز آخرین گل به‌خودی خود را وارد دروازهٔ تیمش کرد. کرویف و آژاکس در این فصل با پیروزی برابر یوونتوس در فینال، سومین قهرمانی پیاپی در جام باشگاه‌های اروپا را نیز به‌دست آوردند.[۹]

بارسلونا[ویرایش]

کرویف از ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸ برای بارسلونا بازی کرد

در سال ۱۹۷۳ کار فروش مخفیانهٔ کرویف توسط آژاکس به رئال مادرید مراحل پایانی خود را طی می‌کرد، اما وی از انتخاب سرنوشت خود به‌دست دیگران بیزار بود. پس با بارسلونا قرارداد بست و طی مصاحبه‌ای اعلام کرد بارسلونا را به رئال ترجیح داده، زیرا حاضر نیست برای تیمی که تحت حمایت حکومت فرانکو است بازی کند. این صحبت‌ها باعث محبوبیت او بین هواداران تیم کاتالونیا شد. کاتالان‌ها برای این انتقال، تقریباً ۶ میلیون گیلدر هلند (معادل ۲ میلیون دلار آمریکا در ۱۹۷۳) پرداخت کردند که در آن زمان رکوردی جدید در نقل و انتقالات بازیکنان فوتبال بود.[۱۰]

هنگام اولین حضورش در شهر بارسلونا، هزاران نفر با پوشیدن پیراهن‌های آبی اناری شماره ۱۴، به استقبال وی در فرودگاه رفتند. او بلافاصله اثرات مثبت خود در زمین فوتبال را هم نشان داد و الهام‌بخش پیشرفت بازیکنان آن موقع بارسا نظیر خوان مانوئل آزنتی و کارلس رکساچ شد و بارسا که تا آن زمان خوب بازی نمی‌کرد ناگهان دچار تحول شد.

معمولاً از این هلندی به‌عنوان کسی که باشگاه بارسا را از برزخ فرانکو نجات داد و سنگ بنای موفقیت‌های آتی بارسا را نهاد، یاد شده است و بی‌تردید تأثیرات او در این تیم غیرقابل انکار است. دوران حضور در بارسا پر از لحظات به‌یادماندنی و خاطره‌انگیز بود و از او یک اسطوره و نماد در بین هواداران ساخت. در اولین سال حضورش، تیم با کمک او و پس از دورانی سیاه که چهارده سال به طول انجامیده و صبر هواداران را لبریز کرده بود، سرانجام قهرمان لا لیگا شد و در راه این قهرمانی، رئال مادرید را در ال کلاسیکو با نتیجهٔ ۰–۵ در خانه‌اش شکست داد.

یوهان کرویف به یکی از قهرمانان و اسطوره‌های کاتالان تبدیل شد؛ کسی که موفقیت‌هایش در این باشگاه به دوران بازیکنی‌اش محدود نشد؛ او به عنوان سرمربی با بارسلونا ۱۱ قهرمانی کسب کرد و اولین قهرمانی بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا نیز در دوران سرمربیگری وی به‌دست آمد.

آمریکا[ویرایش]

یوهان کرویف در سال ۱۹۷۹، زمانی که بیش از ۳۰ سال سن داشت به آمریکا رفت. او قراردادی با باشگاه لس آنجلس آزتکس به امضاء رساند. در آنجا فقط یک فصل ماند. فصل بعد، یک سال در شهر واشینگتن، دی.سی. در تیم واشینگتن دیپلماتس بازی کرد.

بازگشت به هلند[ویرایش]

کرویف و چند هوادار ژاپنی در ۱۹۸۲

یوهان پس از حضوری کوتاه در باشگاه اسپانیایی لوانته،[۱۱] و حضوری مجدد در واشینگتن دیپلماتس، در سال ۱۹۸۱ به وطنش، هلند برگشت. بازگشت او با کسب دو عنوان قهرمانی با آژاکس در سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳،[۱۲] همراه شد. در پایان فصل ۱۹۸۲–۱۹۸۳، آژاکس تصمیم گرفت قرارداد جدیدی را به کرویف ارائه ندهد. این باعث عصبانیت کرویف شد و او با امضای قرارداد با فاینورد، رقیب اصلی آژاکس، به این موضوع واکنش نشان داد.[۱۳]

فاینورد و بازنشستگی[ویرایش]

خداحافظی کرویف از فوتبال با پیراهن فاینورد در ۱۹۸۴

کرویف در آخرین فصل بازی‌اش برای رقیب سنتی آژاکس، فاینورد روتردام یک بار دیگر توانست هردو عنوان قهرمانی باشگاهی هلند را به‌دست بیاورد.[۱۴]

فصل کرویف در فاینورد، فصلی موفق بود که در آن، باشگاه برای نخستین بار در یک دههٔ گذشته، قهرمان لیگ اردیویسه شد. موفقیت این تیم مدیون بازی کرویف در کنار رود گولیت و پیتر هاتمن بود.[۱۵]

کرویف علیرغم سن نسبتاً بالا، در آن فصل در تمام مسابقات لیگ به‌جز یک بازی شرکت کرد. به‌دلیل عملکرد خوبش در زمین، او برای پنجمین بار به‌عنوان بازیکن سال هلند انتخاب شد. این بازیکن در پایان فصل، بازنشستگی نهایی خود را اعلام کرد. او در ۱۳ مه ۱۹۸۴ با گلزنی مقابل پک زووله به فوتبال خود در لیگ برتر هلند پایان داد. کرویف آخرین بازی خود را در عربستان مقابل الاهلی انجام داد و فاینورد را با یک گل و یک پاس گل به بازی بازگرداند.[۱۶]

فوتبال ملی[ویرایش]

کرویف به‌عنوان کاپیتان تیم ملی هلند پیش از بازی در جام جهانی فوتبال ۱۹۷۴

نخستین بازی ملی کرویف در تاریخ ۷ سپتامبر سال ۱۹۶۶ در روتردام در دیدار مقدماتی جام ملت‌های اروپای ۱۹۶۸ در برابر تیم ملی مجارستان بود که این بازی ۲ بر ۲ مساوی شد. درست در دومین بازی ملی بود که شیوهٔ بازی شتاب‌زده و بدون فکر او منجر به یک بدبیاری شد. او در بازی دوستانه مقابل تیم ملی چکسلواکی از سوی رودی گلوکنر؛ داور اهل آلمان شرقی آن دیدار در دقیقهٔ ۷۶ از زمین اخراج شد. بدین ترتیب او اولین بازیکن هلندی بود که در یک دیدار ملی از زمین مسابقه اخراج می‌شد. پس از گذراندن یک سال محرومیت از سوی فدراسیون فوتبال هلند، در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۱۹۶۷ توانست دوباره در تیم ملی حضور پیدا کند. در این دیدار، تنها پس از دو دقیقه در دیدار مقدماتی جام ملت‌های اروپا، گل پیروزی را وارد دروازهٔ تیم ملی آلمان شرقی کرد. در جام جهانی ۱۹۷۴ با رهبری او بود که هلند نایب قهرمان شد. او بهترین بازیکن مسابقات شناخته شد و شاید قهرمانی هلند در آن جام می‌توانست پاداش خوبی برای فوتبال زیبا و تسلط لاله‌ها در اجرای توتال فوتبال باشد. هلند در راه رسیدن به فینال، آلمان شرقی را ۰–۴ و برزیل و آرژانتین را با نتیجهٔ مشابه ۲–۰ برد. هر دو گل بازی با آرژانتین و گل دوم بازی با برزیل، مدافع عنوان قهرمانی را کرویف به ثمر رساند. حاشیهٔ جالبی که در آن جام اتفاق افتاد این بود که کرویف لباس طراحی‌شده توسط آدیداس برای تیم ملی هلند را نمی‌پوشید. لباسی که او به تن می‌کرد دو خط در امتداد آستینش داشت و لباس اصلی هلند ۳ خط. دلیل این کار احتمالاً قراردادش با پوما بوده است.[۱۷]

آخرین بازی ملی[ویرایش]

وی آخرین بازی ملی‌اش را در۲۶ اکتبر سال ۱۹۷۷ در آمستردام در مقدماتی جام جهانی در مقابل بلژیک انجام داد که به پیروزی ۱ بر ۰ هلند انجامید. بعد از این که کرویف از تیم ملی کناره‌گیری کرد، ارنست هاپل که کمی قبل از جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین از سوی فدراسیون فوتبال هلند به سرمربیگری تیم ملی منصوب شده بود، سعی کرد او را متقاعد به بازگشت به تیم کند، اما موفق نشد.

کارنامهٔ بازی‌های ملی[ویرایش]

یوهان کرویف در مجموع ۴۸ بازی ملی انجام داد و ۳۳ گل هم زد و تیمش را ۳۳ بار به عنوان کاپیتان در زمین هدایت کرد. اگرچه حضور بین‌المللی‌اش نسبتاً کوتاه بود و این بازیکن استثنایی هرگز موفق نشد به همراه تیم ملی کشورش عنوان قهرمانی جهان را کسب کند یا بر سکوی نخست اروپا بایستد، اما مقایسهٔ فوتبال او با ستارگانی چون پله، بکن‌باوئر و مارادونا، قیاس کاملاً درستی است.

خداحافظی از بازی‌های ملی[ویرایش]

کرویف در سال ۱۹۷۷ در تصمیمی ناگهانی از بازی‌های ملی خداحافظی کرد. دلیل این کار در آن زمان این‌طور اعلام شد که او نمی‌خواست در جام جهانی ۱۹۷۸ در کشور کودتا زدهٔ آرژانتین که مردم بسیاری قربانی آن شده بودند شرکت کند.[۱۸]

ویژگی‌های فنی[ویرایش]

کرویف مشهورترین پیرو فلسفهٔ فوتبال موسوم به توتال فوتبال است که توسط رینوس میشل پایه‌گذاری شده است. وی یکی از با استعدادترین بازی‌سازان تمام تاریخ فوتبال و سمبل تیم ملی فوتبال هلند در دههٔ ۱۹۷۰ بوده است.

او اسماً یک مهاجم میانی بود، اما به دلیل سیستم بازی موسوم یه توتال فوتبال، در همه جای زمین بازی می‌کرد. گاهی توپ را تا عمق زمین خودی می‌برد، گاهی ناگهان با عملی مخرب (برای حریف)، به بال راست یا چپ می‌رفت. او برای فوتبال آن زمان یک اسطورهٔ انقلابی بود.

کرویف پیش از هرچیز به‌خاطر قدرت تکنیکی، سرعت و قدرت رهبری‌اش شهرت داشت. با این وجود، بزرگ‌ترین نقطهٔ قدرت او نگاه کلی‌اش به بازی بود که او را به عنوان یک بازی‌ساز، متمایز می‌ساخت.

مربیگری[ویرایش]

کرویف اگرچه دورهٔ مربیگری ندیده بود و مدرکی نداشت، سرمربیگری تیم‌های صاحب نامی چون آژاکس و بارسلونا را برعهده گرفت. او به همراه این تیم‌ها موفقیت‌های بسیاری، از جمله ۴ دوره قهرمانی پیاپی در لیگ دسته اول اسپانیا را در کارنامهٔ خود ثبت کرد. کرویف به خصوص به استعدادپروری نیز اهمیت خاصی داد و همیشه در ترکیب تیم خود از بازیکنان جوان بهره می‌برد. مارکو فان باستن، فرانک ریکارد و دنیس برکمپ، از دستاوردهای او در آژاکس هستند. بارسلونا تحت هدایت وی، چهار بار پیاپی قهرمانی لالیگا، یک بار قهرمانی جام حذفی اسپانیا، سال ۱۹۹۲ قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا را به‌دست‌آورد. با وجود این‌که در آن تیم علاوه بر گواردیولا، فقط یک کاتالانی دیگر به نام آلبرتو فرر حضور داشت، اما این قهرمانی شادی وصف‌ناشدنی را در کاتالونیا پدیدآورد. بارسلونا با رهبری او همچنین قهرمانی سوپرجام اروپا را تجربه کرد. کرویف بازیکنانی چون پپ گواردیولا، خوزه ماری باکرو، گئورگی هاجی، رونالد کومان، میکل لادروپ، هریستو استویچکوف و روماریو را به بارسا آورد.

ال سالوادور[ویرایش]

نام کرویف در نزد هواداران بارسلونا تا امروز «ال سالوادور» به معنای نجات‌بخش باقی مانده است.[۱۹][۲۰]

آکادمی جوانان بارسا[ویرایش]

یکی از اولین اقدامات کرویف تشکیل آکادمی جوانان بارسا به اسم لا ماسیا از روی الگوی مدرسهٔ فوتبال آژاکس بود. سپس او شروع به ساختن تیمی جدید کرد که یکی از ستون‌های آن پپ گواردیولای جوان بود.

ترک بارسلونا[ویرایش]

یوهان کرویف در سال ۱۹۹۶ باشگاه را ترک کرد. برخی معتقدند که دوران طلایی بارسلونا به زمان حضور این مربی هلندی در نیوکمپ برمی‌گردد.

گرفتن مدال به‌خاطر فعالیت‌ها و افتخارآفرینی[ویرایش]

او همچنان و به‌خصوص در میان طرفداران مسن‌تر بارسا، یکی از قهرمانان کاتالان است، نه فقط به‌خاطر موفقیت‌های فوتبالی با بارسا، بلکه به‌خاطر نجات‌بخش بودن او برای غرور کاتالانی. در سال ۲۰۰۶ از او به‌خاطر فعالیت‌ها و افتخارآفرینی‌اش برای کاتالان‌ها تقدیر شد و به او مدال Creu de Sant Jordi تعلق گرفت. در سال ۲۰۰۳ از خوان لاپورتا برای انتخابات ریاست باشگاه بارسلونا حمایت کرد و سران باشگاه را قانع کرد تا فرانک ریکارد، از شاگردانش را به سمت مربیگری این تیم انتخاب نمایند. ریکارد با تقلیدی کوچک از استاد خود کرویف، بار دیگر بارسا را با قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۶، به اوج فوتبال اروپا رساند.

تیم ملی کاتالونیا[ویرایش]

کرویف با تیم ملی کاتالونیا در ژانویهٔ ۲۰۱۳

کرویف هدایت تیم ملی کاتالونیا را از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ بر عهده داشت و این تیم را در نخستین بازی خود به پیروزی مقابل آرژانتین رساند.[۲۱]

در ۲ نوامبر ۲۰۰۹، کرویف به عنوان سرمربی تیم ملی کاتالونیا انتخاب شد. این نخستین فعالیت او به‌عنوان سرمربی در ۱۳ سال گذشته بود.[۲۲] در ۲۲ دسامبر ۲۰۰۹، آن‌ها یک بازی دوستانه مقابل آرژانتین انجام دادند که با پیروزی ۴–۲ کاتالونیا در نیوکمپ به پایان رسید. در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۰، کاتالونیا یک بازی دوستانه مقابل هندوراس برگزار کرد که با نتیجهٔ ۴–۰ در ورزشگاه المپیک کمپانی لوییس پیروز شد.[۲۳] در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۱، کاتالونیا به مصاف تونس رفت که بازی بدون گل مساوی شد.[۲۴] تیم کاتالونیا در آخرین بازی خود تحت هدایت کرویف، در ۲ ژانویهٔ ۲۰۱۳، با نیجریه در ورزشگاه استیج فرانت، ۱–۱ مساوی کرد.[۲۵]

حضور او به‌عنوان مربی این تیم، باعث جلب توجه افکار عمومی شد و علاوه بر تمجیدات فراوان برای او انتقاداتی را نیز به همراه داشت. برخی از منتقدان اعلام داشتند که چگونه به کسی که هنوز یک کلمه به زبان کاتالانی نمی‌تواند صحبت کند، چنین افتخاری می‌رسد.

سایر فعالیت‌های فوتبالی[ویرایش]

مشاور غیررسمی خوان لاپورتا رئیس بارسلونا[ویرایش]

کرویف حتی پس از خداحافظی از دنیای مربیگری رابطهٔ خود را با بارسلونا قطع نکرد و از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ به‌عنوان نایب‌رئیس و دست راست خوآن لاپورتا فعالیت کرد. اما پس از انتخاب ساندرو راسل در سال ۲۰۱۰ به‌طور کلی از بارسلونا کنار گذاشته شد[۲۶] که این باعث شد تا او همواره علیه راسل صحبت کند.

مشاور فنی باشگاه چیواس گوادالاخارا[ویرایش]

کرویف در فوریهٔ ۲۰۱۲ مشاور فنی باشگاه مکزیکی گوادالاخارا شد. خورخه ورگارا، مالک باشگاه، او را مشاور ورزشی این تیم کرد[۲۷] اگرچه قراردادی سه ساله امضا شد، اما قرارداد کرویف در دسامبر ۲۰۱۲ پس از تنها ۹ ماه با باشگاه فسخ شد.[۲۸]

مسئولان باشگاه چیواس برآورده نکردن انتظارات باشگاه در زمان عقد قرارداد را عامل لغو قرارداد همکاری با این اسطورهٔ هلندی عنوان کردند.[۲۹]

کرویف همچنین در تلویزیون هلند به‌عنوان مفسر ورزشی فعالیت داشت.

حاشیه‌ها[ویرایش]

توهین نژادپرستانه[ویرایش]

یوهان کرویف متهم است که به ادگار داویدس، عضو هیئت مدیرهٔ باشگاه آژاکس، توهین نژادپرستانه کرده است. او به داویدس گفته به‌خاطر رنگ پوستش بوده که چنین جایگاهی را در باشگاه آژاکس در اختیار گرفته است. کرویف پیش‌تر، مسئولان باشگاه آژاکس را به‌دلیل این‌که لوئی فان خال را به‌عنوان مدیر باشگاه انتخاب کردند، دیوانه خطاب کرده بود؛ چراکه نظر وی را جویا نشده بودند.[۳۰][۳۱]

شکسته شدن رکورد کرویف توسط رضا قوچان‌نژاد[ویرایش]

زمانی که رضا قوچان‌نژاد، فوتبالیست ایرانی با انعقاد قراردادی دو سال و نیمه به تیم «کامبور لیوواردن» پیوست، تنها ۹ ثانیه پس از اولین حضورش با پیراهن این تیم گلزنی کرد. این اتفاق در ۲۲ ژانویهٔ سال ۲۰۱۰ و در بازی با فیندام رخ داد. با این گل، این مهاجم به رکورد یوهان کرویف به‌عنوان زنندهٔ سریع‌ترین گل در لیگ حرفه‌ای هلند دست پیدا کرد.[۳۲][۳۳]

زندگی شخصی[ویرایش]

دو[ویرایش]

وقتی به مربیگری روی آورد نشان داد بازیکنان بزرگ هم می‌توانند مربیان بزرگی شوند. روی نیمکت آژاکس نشست و سپس رهبری بارسا را در دست گرفت و تیم رؤیایی بارسلونا ۱۹۸۸ به بعد را بنا نهاد: گواردیولا، لادروپ، کومان، هاجی، استویچکف. بارسا را چهار بار قهرمان لالیگا کرد و برای اولین بار قهرمان اروپا. او تا پیش از نشستن گواردیولا روی نیمکت کاتالان‌ها با ۱۱ جام پرافتخارترین مربی نیوکمپ به‌شمار می‌رفت. برای شیفتگان عدد و رقم همین کافی که او ۲۳ جام به عنوان بازیکن در آژاکس، بارسا و فاینورد فتح کرد و ۱۴ جام به عنوان مربی در آژاکس و بارسا به دست آورد یعنی جمعاً ۳۷ جام که رکوردی دسترسی ناپذیر است.[۳۴]

سه: در زندگی[ویرایش]

یوهان را با ساختارشکنی و ضد جریان بودنش می‌شناختیم. می‌گفت «به من یاد داده بودند هر چیزی را قبول نکنم و قبول هم نکردم». حاضر نشد در جام جهانی ۱۹۷۴ پیراهن آدیداس را برتن کند چرا که خودش با پوما قرارداد بسته بود. از حمله به ژنرال فرانکو ابایی به دل راه نداد و در جام جهانی ۱۹۷۸ به دلیل مسائل خانوادگی و تهدید که در مطلب بالا نیز به آن اشاره شد تیم ملی را همراهی نکرد (که اگر کرده بود برابر تیم ملی ایران به میدان رفته بود). آدم اهل حرف زدن بود. حرف و حرف و اظهار نظر و اظهار نظر. در میدان، کنار میدان، روی نیمکت، روی سکوها، برابر میکروفون‌ها، برابر دوربین‌ها. کتابی در مورد او درآمد تحت عنوان «باید شوت بزنی و در غیر این صورت گل نمی‌زنی». کتابی با بخش‌های فوتبالی و اجتماعی و سیاسی. بخشی دربارهٔ پول، دربارهٔ نیکوتین، دربارهٔ سلامتی، دربارهٔ تیم ملی هلند، دربارهٔ جوانی اش، پدرش مأنوس و برادرش هنی و همسرش دنی و بچه‌های شان… به قول نیکو شپمیکر که زندگی‌نامه اش را نوشته «... حرف‌های یوهان حتی وقتی پرت و پلا می‌گفت هم شنیدنی بودند».

می‌گفتند فوتبال را بهتر از هر کسی می‌فهمید، ولی چیزهای دیگر را هم خوب درک می‌کرد. می‌گفتند یک بار در شیکاگو که سوار تاکسی شده به راننده گفته بهتر می‌داند چه طوری راهی وسط شهر شوند. می‌گفتند پیش از عمل بای پس قلبش با جراحش در مورد جزئیات عمل جراحی بحث کرد. می‌گفتند به پرستارهای بچه تازه به دنیا آمده اش نشان داد چطور باید یک نوزاد را تر و خشک کنند. او مثل همه فیلسوف‌های بزرگ، تناقض را هم به رخ می‌کشید. می‌گفت «شانس هم برای خودش منطقی دارد». می‌گفت «ایتالیایی‌ها نیستند که در میدان شکست تان می‌دهند، شما هستید که مغلوب شان می‌شوید». می‌گفت «بازی فوتبال، ساده است ولی بازی کردن ساده خیلی سخت است».

آخرین باری که یوهان را در میدان دیدیم دیداری بود که سال ۲۰۰۶ در ستایش از دنیس برکمپ برگزار شد و او نیمه دوم پا به میدان گذاشت. حالا ده سال گذشته و او رفته است. همین چند هفته پیش بود که گفت «تا این‌جا ۲–۰ از سرطان جلو افتادم»... ولی بازی تمام نشده بود، نه نشده بود. بیماری لعنتی بازی را می‌کشاند به نیمه دوم. می‌کشاند و یوهان را شکست می‌داد. در ۶۸ سالگی. حالا رفته، ولی به قول خودش از زندگی هر آنچه می‌خواسته را گرفته بود. در پنجاه سالگی اش گفته بود «... من پنجاه سال زندگی نکرده‌ام، من صد سال زیسته‌ام». با این وصف حالا با رفتنش تکه‌ای از فوتبال رفته، مرده… برای همیشه.[۳۵]

زندگی شخصی[ویرایش]

تولد فرزند در آمستردام[ویرایش]

در زمستان ۱۹۷۴ تنها چند ماه بعد از پیوستن به بارسا، همسر باردار یوهان کرویف برای زایمان نیاز به عمل فوری سزارین داشت اما او به بیمارستان‌های شهر بارسلون اعتماد نکرد و به آمستردام بازگشت. جایی که پسرش به دنیا آمد و برایش نام یوردی را انتخاب نمودند. نامی که کرویف در اسپانیا شنیده بود و از آن خوشش آمده بود. در هنگام بازگشتش به بارسلونا، تازه برای کرویف روشن شد که انتخاب چنین نامی چه ارزش و چه اهمیت بالایی برای کاتالان‌ها دارد.

نام‌گذاری فرزندان به نام یوردی همراه با جریمه[ویرایش]

آن روزها آخرین روزهای دوران دیکتاتوری فاشیستی فرانکو بود. در مودلو زندان مرکزی شهر بارسلون، تنها سه هفته پس از تولد یوردی کرویف، یکی از مخالفان رژیم فرانکو به نام پویگ آنتیچ به طرز فجیعی اعدام شده بود. حزب‌های کاتالانی در این دوران تاریک تاریخ اسپانیا، ممنوع شده بودند و فرانکو درخواست‌های بین‌المللی برای آزادسازی مخالفان و حتی اعدام نکردن آن‌ها را بی‌پاسخ گذاشته بود. علاوه بر این پرچم‌های سرخ و زرد (نماد کاتالونیا) و زبان کاتالان نیز ممنوع شده بودند. نام‌گذاری فرزندان به نام یوردی نیز به‌خاطر یوردی مقدس “Sant Jordi” (یکی از قدیسان کاتالان) با جریمه همراه بود.

یوردی کرویف[ویرایش]

پسر او، یوردی کرویف نیز یک فوتبالیست حرفه‌ای در پست هافبک دفاعی بود. او نیز در بارسلونا زیر نظر پدرش بازی کرد (۱۹۹۲–۱۹۹۶) او در تیم‌هایی همچون منچستر یونایتد و اسپانیول نیز بازی کرده است.

ابداعات[ویرایش]

در زمان مربی‌گری[ویرایش]

کرایف بنیان‌گذار سبک فوتبال تیکی تاکا است. اشتباهی که اخیراً بسیار رایج شده این است که مجریان و کارشناسان فوتبال می‌گویند بارسلونا از زمان مربی‌گری گواردیولا روی به تیکی تاکا آورده است. این در حالی است که خود گواردیولا در دوران بازی یکی از بازیکنان محوری تیکی تاکا با مربی‌گری یوهان کرویف بود. بارسلونا حدود سه دهه است که سبک بازی‌اش به همین ترتیب است. یوهان کرویف که خودش در دههٔ ۱۹۷۰ در بارسلونا بازی می‌کرد، در دوران مربی‌گری‌اش در سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۶ این سبک را به بلوغ رساند. حضور دو مربی هلندی، یعنی لوئی فان خال و فرانک ریکارد به توسعهٔ این سبک کمک کرد و به‌ویژه رایکارد با گماردن دو هافبک بازی‌ساز، یعنی ژاوی و آندرس اینیستا تحول بزرگی در سیستم تیم به‌وجود آورد. سپس گواردیولا به بارسا آمد و با انجام تغییرات مورد نظر خود موفقیت‌های پرشماری با این تیم کسب کرد و توانست با بارسا درخشش فوق‌العاده‌ای داشته باشد. حتی مربیانی نظیر بابی رابسون هم ترجیح دادند به میراث باشگاه پایدار بمانند و ایده‌های خود را به سبک بازی این تیم نزدیک کنند؛ سبکی که از سال ۲۰۰۶ به نام تیکی تاکا خوانده شد اما ریشه‌ای دیرین در این تیم دارد. کارشناسان فوتبال حتی نیازی ندارند که بازی‌های چند سال قبل بارسلونا را دیده باشند. آن‌ها باید گل مشهور مارک اورمارس به لیورپول در فصل ۰۲–۲۰۰۱ را تماشا کرده باشند که پس از سی و چند پاس و با پاس تماشایی ژاوی هرناندز جوان به ثمر رسید؛ گلی که تقریباً در تمامی فهرست‌های گل‌های برتر تاریخ لیگ قهرمانان به چشم می‌خورد. او یکی از پایه‌ای‌ترین تمرین‌های پاس‌کاری را ابداع نمود که به جرئت می‌توان گفت که همهٔ تیم‌های حرفه‌ای فوتبال جهان این سبک تمرین را در دستور کار خود دارند که نام این تمرین «روندوس» است که در آن تعدادی بازیکن به‌طور حلقه‌ای می‌ایستند و توپ را بین خود پاسکاری می‌کنند و یک تا چند بازیکن درون حلقه می‌بایست توپ را از بازیکنان بگیرند.

ترکیب[ویرایش]

اوایل ژوئیهٔ ۱۹۸۸ او سرانجام، تیم تازه جمع‌آوری شده‌اش را برای یک بازی نسبتاً سطح بالا آماده کرد و از سیستم مورد نظرش رونمایی نمود. اوزه‌بیو این‌گونه به یاد می‌آورد: «او یک تخته سیاه آورد و روی آن سه مدافع، چهار هافبک، دو وینگر محض و یک مهاجم نوک کشید. ما به هم نگاه کردیم و گفتیم: "این دیگر چیست؟!". آن دوران، عصر ۳-۵-۲ و ۴-۴-۲ بود. این تعداد مهاجم زیاد و این تعداد مدافع کم در یک ترکیب را، نمی‌توانستیم درک کنیم. او با یک دست، سبک جدیدی از فوتبال در اسپانیا را معرفی کرد. آن، یک انقلاب بود». ۳-۴-۳ (که از روی ترکیب ۴-۳-۳ رینوس میشل با حضور کرویف در آژاکس و تیم ملی هلند در دههٔ ۱۹۷۰ برداشته شده بود) زاده شد.

سپس کرویف توضیح داد: «اگر شما چهار مدافع را مقابل دو مهاجم قرار دهید، سپس ۶ بازیکن در مقابل ۸ بازیکن حریف، در میانهٔ میدان خواهید داشت. این‌گونه، هیچ‌گاه نمی‌توانید بازی را ببرید. باید یک مدافع به خطوط جلویی اضافه کنیم. از من برای قرار دادن سه بازیکن در عقب زمین، انتقاد شده است، اما این احمقانه‌ترین چیزی است که به عمرم شنیده‌ام. چیزی که نیاز داشتیم، این بود که وسط زمین، جایی که بیش از همه به آن نیاز داریم را، با بازیکنان خودی پر کنیم. من کاملاً ترجیح می‌دهم یک بازی را ۵–۴ ببرم، تا ۱–۰!».

در زمان بازیگری[ویرایش]

در بین سال‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ تیم ملی فوتبال هلند انقلابی عظیم در ساختار فوتبال، به‌راه انداخت و گام‌های بزرگی برای گسترش فوتبال در سطح جهان توسط بازی‌ساز مطرح خود یوهان کرویف و مربی تیم به نام رینوس میشل برداشت. همچنین تیم‌های باشگاهی آژاکس و فاینورد با احداث مدرسهٔ فوتبال خود کمک شایانی به پیشرفت فوتبال در سطح اروپا و جهان نمودند.

او یکی از پرکاربردترین دریبل‌های فوتبال را اختراع کرد که یک نوع سر توپ بوده و نام آن «پیچ کرویف» است. او این دریبل را در بازی مقابل سوئد در جام جهانی ۱۹۷۴ ابداع کرد.

سخنان[ویرایش]

«به جهان نشان می‌دهیم که می‌توان یک بازیکن فوتبال بود و خوش گذراند. می‌توان خندید و لحظات فوق‌العاده داشت. من از زمانی می‌آیم که ثابت کرد فوتبال زیبا بسیار سرگرم‌کننده است و علاوه بر آن، می‌توان با آن عناوین را به‌دست‌آورد».

«فوتبال همواره باید به طرز جذابی بازی شود. شما باید تهاجمی بازی کنید. باید مانند یک نمایش باشد».

«ارائهٔ فوتبال زیبا بدون نتیجه‌گیری، نکته‌ای ندارد. نتیجه‌گیری بدون ارائهٔ فوتبال زیبا، کسل‌کننده است».

«فوتبال ساده، زیباترین فوتبالی است که می‌توان تصور کرد. چند بار شده که یک پاس ۴۰ متری دیده‌اید، در حالی که یک پاس ۲۰ متری، کافی بود؟! راه حلی که به نظر ساده‌ترین می‌آید، در واقع، سخت‌ترین است».

«فوتبال بازی کردن، کار بسیار ساده‌ای است. اما ساده بازی کردنِ فوتبال، سخت‌ترین کاری است که می‌توان تصور کرد».

«من فکر می‌کنم بازیکنان باید قادر باشند در هر پستی بازی کنند. به همین خاطر اینقدر مهم است که همگی در زمان صحبت‌های تاکتیکی، به حرف‌های مربی گوش فرا دهند. حواس وینگر چپ نباید پرت باشد، وقتی مربی در مورد مدافع راست حرف می‌زند».

«چرا نمی‌توانید یک تیم ثروتمند را شکست دهید؟ من که هیچ‌گاه ندیده‌ام یک کیسه پول، گلزنی کند».

«همهٔ مربیان در مورد حرکت کردن و بسیار دویدن حرف می‌زنند. من می‌گویم این حد از دویدن، ضروری نیست. فوتبالی ورزشی است که با مغز بازی می‌شود. شما باید بتوانید در بهترین زمان ممکن، در بهترین مکان ممکن حضور داشته باشید، نه خیلی زود و نه خیلی دیر».

«برای خوب بازی کردن، نیاز به بازیکنان خوب دارید، اما یک بازیکن خوب معمولاً کارآمد نیست. او همواره می‌خواهد حرکات را زیباتر از آنچه نیاز است، انجام بدهد».

"مهاجمان من تنها کافی است که ۱۵ متر بدوند؛ مگر این‌که احمق باشند، یا خواب!".

«بارسا تیمی است که کمتر از همه می‌دود. آن‌ها همیشه صاحب توپ هستند. آن‌ها هستند که سرعت توپ را کنترل می‌کنند و مشخص می‌کنند در کدام منطقه بازی شود. تنها یک توپ وجود دارد و تیمی که آن را داشته باشد، تصمیم‌گیرنده است».

«من به دو چیز اعتیاد دارم اولی فوتبال و دومی سیگار؛ اولی همه چیز به من داد ولی دومی همهٔ آن را پس گرفت»[۳۶]

«هر ضرری، منفعت‌های خودش را دارد».

«در تیم‌های من، دروازه‌بان، اولین مهاجم و مهاجم‌ها، اولین مدافع هستند».

«فقط یک لحظه وجود دارد که شما می‌توانید به موقع به آن برسید. اگر آنجا نیستید، یا دیر کرده‌اید، یا زود آمده‌اید».

«اگر صاحب توپ هستید، باید تا می‌توانید زمین را بزرگ‌تر کنید؛ و اگر توپ را در اختیار ندارید، باید تا می‌توانید آن را کوچک کنید».

«بازیکنان کمی وجود دارند که بدانند وقتی یارگیری نشده‌اند، چه باید بکنند. پس هر از چند گاهی به بازیکن خود بگویید: او مهاجم خیلی خوبی است، اما نیاز به یارگیری با او نیست».

«من همیشه پرتاب‌های کنار زمین را انجام می‌دادم، زیرا اگر توپ را دوباره پس بگیرم، تنها بازیکنی هستم که یارگیری نشده‌ام».

«تکنیک این نیست که بتوانی ۱۰۰۰ بار با توپ شعبده‌بازی کنی، هر کسی می‌تواند آن را با تمرین انجام دهد. با آن، می‌توانید در یک سیرک ثبت نام کنید. تکنیک، دادن پاس تک‌ضرب، با سرعت درست و روی پای مناسب هم‌تیمی است».

«بهترین بازیکن در هر پست را به تیم خود بیاورید. در نهایت شما بهترین ۱۱ نفرهٔ دنیا را ندارید، بلکه ۱۱ یک‌نفرهٔ برتر دنیا را در اختیار دارید».

«هر کسی می‌داند چه‌طور فوتبال بازی کند، اگر پنج متر فضا در اختیارش قرار دهید».

«از لحاظ آماری مشخص می‌شود که هر بازیکن حداکثر سه دقیقه توپ را در طول بازی در اختیار دارد. و مهم‌ترین نکته این است که یک بازیکن در طول آن ۸۷ دقیقه که توپ را در اختیار ندارد، چه می‌کند. این چیزی است که مشخص می‌کند یک بازیکن، خوب است یا خیر».

«فوتبال بازی اشتباهات است هر تیمی که کمترین اشتباه را داشته باشد برنده است.»

«من از معیارها و سنجش‌های آکادمی فوتبال برای پذیرش بازیکنان در عجبم. چرا که هنگامی که خودم نوجوان بودم برای تست پذیرش به آکادمی آژاکس رفتم و به دلیل این‌که نمی‌توانستم توپ را به طول ۱۵ متر با پای چپ شوت کنم (یعنی شوتم با پای چپ بیشتر از ۱۵ متر جلو نرفت) من را قبول نکردن تا بعداً با وساطت مدیر ورزشی من قبول شدم».[۳۷][۳۸][۳۹][۴۰][۴۱][۴۲]

درگذشت[ویرایش]

یوهان کرویف در ۲۴ مارس ۲۰۱۶ در ۶۸ سالگی به علت سرطان ریه درگذشت.[۴۳][۴۴][۴۵][۴۶][۴۷]

افتخارات[ویرایش]

به‌عنوان بازیکن[ویرایش]

باشگاهی[ویرایش]

آژاکس[۴۸]

بارسلونا[۴۸]

فاینورد[۴۸]

ملی[ویرایش]

تیم ملی فوتبال هلند[۴۸]

به‌عنوان سرمربی[ویرایش]

آژاکس[۴۸]

بارسلونا[۴۸]

افتخارات فردی[۴۸]

کرویف در حال دریافت توپ طلای ۱۹۷۱

افتخارات دیگر[ویرایش]

  • کسب لقب شوالیه لژیون افتخاری: ۱۹۹۹
  • برای شصتمین سال تولد وی در ۲۵ آوریل سال ۲۰۰۷، باشگاه آژاکس آمستردام اعلام کرد که پیراهن شماره ۱۴ را بایگانی کرده و به هیچ بازیکن دیگری نخواهد داد.
  • در سپتامبر ۲۰۰۶ عنوان و مدال سنت یوردی creu sant de jordi را از طرف دولت کاتالونیا دریافت کرد.
  • او در یک رأی‌گیری که این بار توسط نشریهٔ فرانس فوتبال انجام شد، به‌عنوان سومین بازیکن برتر تاریخ برگزیده شد.
  • او توسط سایت thesportster به‌عنوان دومین بازی‌ساز برتر تاریخ فوتبال انتخاب شد.[۶۳]
  • در سال ۱۹۷۴، کرویف به‌عنوان شوالیهٔ نشان Orange-Nassau منصوب شد.
  • در سال ۲۰۰۲، کرویف به مقام افسری نشان Orange-Nassau ارتقا یافت.
  • در نوامبر ۲۰۰۳، به مناسبت جشن یوفا، او از سوی اتحادیهٔ فوتبال سلطنتی هلند به‌عنوان بازیکن طلایی هلند و برجسته‌ترین بازیکن ۵۰ سال گذشته انتخاب شد.[۶۴]
  • در ۲۲ مه ۲۰۰۶، به‌دلیل یک عمر دستاورد او برای کمک به فوتبال، جایزهٔ سالانهٔ لوریوس به او اهدا شد.
  • [۶۵]در آوریل ۲۰۱۶ و پس از درگذشت کرویف، جایزهٔ روح ورزش لوریوس به او اهدا شد که این جایزه توسط پسرش جوردی پذیرفته شد.[۶۶]
  • کرویف در اوت ۲۰۰۶ جایزهٔ یک عمر دستاورد را از اتحادیهٔ فوتبال سلطنتی هلند دریافت کرد.[۶۷][۶۸]
  • در سال ۲۰۰۶، کرویف در بازی بزرگداشت دنیس برکمپ به‌عنوان بازیکن تعویضی در نیمهٔ دوم بازی کرد.[۶۹]
  • در ۱۸ آوریل ۲۰۰۷، آژاکس تصمیم گرفت پیراهن شمارهٔ ۱۴ را به افتخار کرویف و جشن تولد او بایگانی کند.[۷۰]
  • در سال ۲۰۱۰، به کرویف نشان شایستگی فیفا (بالاترین جایزهٔ افتخاری اعطا شده توسط فیفا) به دلیل نقش او در فوتبال اهدا شد.
  • [۷۱]در سال ۲۰۱۰، کرویف وارد «تالار مشاهیر» FICTS شد.
  • [۷۲]در سال ۲۰۱۳، کرویف جایزهٔ رئیس یوفا را دریافت کرد.[۷۳]
  • در ۲۹ مارس ۲۰۱۶، نخست‌وزیر اسپانیا به کرویف مدال طلای نشان سلطنتی شایستگی ورزشی را اعطا کرد.
  • [۷۴]در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۷، آمستردام آرنا به یوهان کرویف آرنا تغییر نام داد.[۷۵]

کتاب[ویرایش]

او کتابی با عنوان نوبت من (My turn) دارد که در آن زندگی‌نامه و سخنان کامل او موجود است این کتاب در زمستان ۲۰۱۶ چند ماه پس از مرگ او به بازار عرضه شد.[۷۶][۷۷]

نگارخانه[ویرایش]

  • ۱۹۶۸
    ۱۹۶۸
  • ۱۹۷۴
    ۱۹۷۴
  • ۱۹۷۳
    ۱۹۷۳
  • ۱۹۷۵
    ۱۹۷۵
  • ۱۹۸۷
    ۱۹۸۷
  • ۲۰۰۹
    ۲۰۰۹

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ "یوهان کرویف - افتخارات بین‌المللی" (به انگلیسی). ifhof.com. Retrieved 9 April 2007.
  2. ↑ "رای‌گیری قرن IFFHS" (به انگلیسی). rsssf. Retrieved 22 March 2007.
  3. ↑ "بهترین بازیکن قرن" (به انگلیسی). rsssf. Retrieved 18 March 2007.
  4. ↑ https://dictionary.cambridge.org/dictionary/english/cruyff-turn?q=Cruyff.
  5. ↑ Team, Forvo. "Johan Cruyff pronunciation: How to pronounce Johan Cruyff in Dutch". Forvo.com (به انگلیسی). Retrieved 2024-03-31.
  6. ↑ «FIFA Tournaments - Players & Coaches - Johan CRUYFF - Player Profile - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۵-۰۹-۳۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
  7. ↑ Vos, Maarten de (1973-03-01), Nummer 14 Johan Cruijff, Johan Cruijff, retrieved 2024-03-30
  8. ↑ «FIFA Tournaments - Players & Coaches - Johan CRUYFF - Player Profile - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۵-۰۹-۳۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
  9. ↑ «JOHAN CRUYFF - International Football Hall of Fame». www.ifhof.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
  10. ↑ «History of the world transfer record» (به انگلیسی). BBC Sport. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
  11. ↑ «Johan Cruyff,Leicester City,Jock Wallace | Leicester Mercury». web.archive.org. 2013-10-29. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اكتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در 2024-03-30. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  12. ↑ Dart، James (۲۰۰۵-۱۰-۲۶). «Who took the first two-man penalty?» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۰.
  13. ↑ "Playing for Feyenoord". Cruyff.com. Archived from the original on 29 October 2013. Retrieved 28 October 2013.
  14. ↑ "Playing for Feyenoord". Cruyff.com. Archived from the original on 29 October 2013. Retrieved 28 October 2013.
  15. ↑ Mik Schots (2013).
  16. ↑ "De echte afscheidswedstrijd van Cruijff" (به هلندی). Football United. 20 July 2009. Archived from the original on 20 April 2016. Retrieved 28 October 2013.
  17. ↑ Murray، Scott؛ Ingle، Sean (۲۰۰۱-۰۵-۳۰). «A tale of strips, stripes and strops» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  18. ↑ Keeley، Graham (۲۰۰۸-۰۴-۱۶). «After 30 years, the truth behind Cruyff's World Cup absence» (به انگلیسی). The Guardian. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  19. ↑ «El Salvador and Father of Cruyff Turn: Johan Cruyff Story». successstory.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  20. ↑ b, Mitch (2020-05-31). "The story of: Johan Cruyff "El Salvador"". Medium (به انگلیسی). Retrieved 2024-03-31.
  21. ↑ Hallissey, Eoin (29 July 2014). "Catalonia – The Greatest Team You've Never Seen". Pundit Arena. Archived from the original on 16 August 2016. Retrieved 29 July 2016.
  22. ↑ "Cruyff will coach Catalonia team". BBC Sport. 2 November 2009. Archived from the original on 30 October 2013. Retrieved 28 October 2013.
  23. ↑ "Catalonia defeats Honduras" بایگانی‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine.
  24. ↑ "Catalonia draws with Tunisia".
  25. ↑ "Catalunya empata con Nigeria en la despedida de Cruyff". ElPeriodico.com. 2 January 2013. Archived from the original on 2 June 2016. Retrieved 2 January 2013.
  26. ↑ «Johan Cruyff will not stand for re-election at Barcelona - Europe - ESPN Soccernet». web.archive.org. ۲۰۱۰-۰۷-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  27. ↑ Heydari, Kevyan Antonio (28 February 2012). "Chivas Goes Dutch With Cruyff". The New York Times. Archived from the original on 27 June 2012. Retrieved 24 October 2012.
  28. ↑ "Guadalajara Chivas fires Johan Cruyff as adviser". Sports Illustrated. 2 December 2012. Archived from the original on 19 April 2014. Retrieved 3 December 2012.
  29. ↑ «Johan Cruyff dismissed as Chivas USA's troubles deepen». Los Angeles Times (به انگلیسی). ۲۰۱۲-۱۲-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  30. ↑ جهان (۱ آذر ۱۳۹۰). «"یوهان کرایف" به "ادگار داویدز" توهین نژادپرستانه کرد». فرارو. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  31. ↑ «"یوهان کرایف" به "ادگار داویدز" توهین نژادپرستانه کرد». خبرگزاری مهر. ۲۰۱۱-۱۱-۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  32. ↑ «وقتی قوچان‌نژاد به رکورد "یوهان کرایف" رسید». پارس نیوز. ۲۰۲۴-۰۳-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  33. ↑ «وقتی قوچان‌نژاد به رکورد "کرایف" رسید». مشرق نیوز. ۲۰۱۳-۰۸-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  34. ↑ https://www.tarafdari.com/node/1580084.
  35. ↑ https://www.tarafdari.com/node/1580084.
  36. ↑ «بیوگرافی یوهان کرایف بازیکن و مربی فوتبال هلندی». saednews.com. ۲۰۲۱-۱۰-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  37. ↑ http://isport.ir/fa/content/170451 بایگانی‌شده در ۷ مارس ۲۰۲۳ توسط Wayback Machine.
  38. ↑ https://smarteen.ir/johan-cruyff-best-dialogues/ بایگانی‌شده در ۷ مارس ۲۰۲۳ توسط Wayback Machine.
  39. ↑ «25 Johan Cruyff Quotes That Will Change the Way You Think about Football». Paste Magazine (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  40. ↑ https://www.eurosport.com/football/johan-cruyff-s-best-quotes-the-game-changing-wisdom-of-a-true-football-legend_sto5366190/story.shtml.
  41. ↑ https://www.brainyquote.com/authors/johan-cruyff-quotes.
  42. ↑ https://kidadl.com/quotes/johan-cruyff-quotes-from-the-famous-dutch-football-player.
  43. ↑ «یوهان کرایف، اسطوره هلندی فوتبال جهان در سن ۶۸ سالگی درگذشت». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  44. ↑ «یوهان کرایف درگذشت +عکس». آفتاب نیوز. ۵ فروردین ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  45. ↑ «یوهان کرایف درگذشت (+عکس)». عصر ایران. ۵ فروردین ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  46. ↑ «یوهان کرایف تسلیم مرگ شد». جام جم. ۵ فروردین ۱۳۹۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  47. ↑ «یوهان کرایف، اسطوره فوتبال درگذشت». صدای آمریکا. ۲۰۱۶-۰۳-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ ۴۸٫۲ ۴۸٫۳ ۴۸٫۴ ۴۸٫۵ ۴۸٫۶ "FIFA Tournaments - Players & Coaches - Johan CRUYFF - Player Profile - FIFA.com". web.archive.org. 2015-09-30. Archived from the original on 5 March 2016. Retrieved 2024-03-31.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  49. ↑ "1978 Tournoi de Paris". RSSSF. Retrieved 28 February 2017.
  50. ↑ Moore, Rob; Stokkermans, Karel (21 January 2011). "European Footballer of the Year ("Ballon d'Or")". RSSSF. Archived from the original on 16 January 2009. Retrieved 13 January 2015.
  51. ↑ ۵۱٫۰ ۵۱٫۱ "Eredivisie: Top assists by season". www.besoccer.com (به انگلیسی). Retrieved 2024-03-31.
  52. ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ «Johan Cruyff matches and goals scored». BigSoccer Forum (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۲۹.
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ Team, The42 (2016-03-24). "'3 back-to-back European Cups' - The numbers that made Johan Cruyff a legend". The42 (به انگلیسی). Retrieved 2023-01-29.
  54. ↑ "Top Scorer :: Inter-Cities Fairs Cup 1969/70 :: playmakerstats.com". www.playmakerstats.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-01-29.
  55. ↑ "European Football Coach of the Season". Wikipedia (به انگلیسی). 2022-08-15.
  56. ↑ "FIFA DREAM TEAM: Maradona voted top player". Reuters. 19 June 2002. Archived from the original on 6 October 2012. Retrieved 24 March 2016.
  57. ↑ «Google Image Result for https://pbs.twimg.com/media/FkW9OODXgAA7AC2?format=jpg&name=large». www.google.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۲۳. پیوند خارجی در |title= وجود دارد (کمک)
  58. ↑ "90min on Instagram: "An updated version of the 50 greatest footballers of all time."". Instagram (به انگلیسی). Retrieved 2023-01-23.
  59. ↑ www.eurosport.com https://www.eurosport.com/geoblocking.shtml. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۱-۲۳. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  60. ↑ Jiménez, Juan (2017-06-08). "Voetbal proclaim Messi as the best player in history; Cristiano, not even in the Top 5". Diario AS (به انگلیسی). Retrieved 2023-01-23.
  61. ↑ Jiménez, Juan (2017-06-08). "Voetbal proclaim Messi as the best player in history; Cristiano, not even in the Top 5". Diario AS (به انگلیسی). Retrieved 2023-01-23.
  62. ↑ "The 100 Best Footballers of All Time". Bleacher Report (به انگلیسی). Retrieved 2023-01-23.
  63. ↑ https://www.thesportster.com/soccer/top-25-greatest-playmakers-ever/#3-alfredo-di-stefano.
  64. ↑ "Golden Players take centre stage". UEFA.com. Archived from the original on 12 March 2007. Retrieved 18 March 2007.
  65. ↑ "Johan Cruyff profile". Laureus. Archived from the original on 29 October 2013. Retrieved 28 October 2013.
  66. ↑ "Jordi Cruyff accepts award on father's behalf". Marca.com. 19 April 2016. Archived from the original on 6 August 2017. Retrieved 6 August 2017.
  67. ↑ "Kuijt receives Dutch accolade". UEFA.com. 29 August 2006. Archived from the original on 8 January 2009. Retrieved 28 October 2013.
  68. ↑ "Huntelaar weer twee prijzen rijker". Ajax.nl (به هلندی). Archived from the original on 29 October 2013. Retrieved 28 October 2013.
  69. ↑ "Pictures: Dennis Bergkamp's testimonial". Arsenal.com. 22 July 2013. Archived from the original on 4 April 2016. Retrieved 24 March 2016.
  70. ↑ "Ajax tribute to 'priceless' Cruyff". UEFA.com. 19 April 2007. Archived from the original on 8 January 2009. Retrieved 28 October 2013.
  71. ↑ «FIFA Tournaments - Players & Coaches - Johan CRUYFF - Player Profile - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۵-۰۹-۳۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۳۱.
  72. ↑ "RIVERA, CRUJFF, TOMBA, GIRADELLI E L'INTER APRONO "SPORT MOVIES & TV 2010"". Ficts. 29 October 2010. Archived from the original on 19 August 2018. Retrieved 25 May 2017.
  73. ↑ "UEFA President's Award". UEFA.com. 2 January 2014. Archived from the original on 6 November 2018. Retrieved 1 June 2017.
  74. ↑ "El Gobierno de España concede a Johan Cruyff la Medalla de Oro de la Real Orden del Mérito Deportivo a título póstumo" (به اسپانیایی). mecd.gob.es. Archived from the original on 2 April 2016. Retrieved 29 March 2016.
  75. ↑ "Amsterdam Arena to be renamed after Johan Cruyff" بایگانی‌شده در ۷ اکتبر ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine – Goal.com, 25 April 2017
  76. ↑ "My Turn: The Autobiography by Johan Cruyff". www.panmacmillan.com (به انگلیسی). Retrieved 2024-03-31.
  77. ↑ "My Turn The Autobiography". Goodreads (به انگلیسی). Retrieved 2024-03-31.

پیوند به بیرون[ویرایش]