French
Deutsch-آباد - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
- آباد پسوندی است که در بسیاری از نام‌های شهرها و روستاهای آسیای غربی، مرکزی و جنوبی دیده می‌شود. این پسوند فارسی است و به معنی «مکان کشت‌شده» (دهکده، شهر، منطقه) است و معمولاً به انتهای نام بنیانگذار یا حامی شهر اضافه می‌شود و نام مکان را تشکیل می‌دهد. لغتنامهٔ دهخدا معنی آن را «عامر، عامره، معمور، معموره، مزروع، آبادان، مسکون و مقابل ویران، ویرانه، بایر، خراب و بی‌آب» تعریف می‌کند. [۱]
در شبه‌قاره هند، آباد میراث حاکمان مسلمان فارسی‌زبان مثل گورکانیان است.
این پسوند در ایران بسیار رایج است و هزاران آباد در آن کشور دیده می‌شود، که اکثر آنها روستاهای کوچک هستند. استان مرکزی به تنهایی شامل ۴۴ حسین‌آباد، ۳۱ علی‌آباد، ۲۳ حاجی‌آباد، ۲۲ حسن‌آباد و غیره دارد.[۲]
تعدادی منتخب از -آباد[ویرایش]
-آبادهای با نام مشترک[ویرایش]
مکان با نام یکسان:
- عباس‌آباد
- احمدآباد
- اکبرآباد
- علی‌آباد
- الله‌آباد
- اورنگ‌آباد
- فیض‌آباد
- حاجی‌آباد
- حسین‌آباد
- حیدرآباد
- جهان‌آباد
- کوثرآباد
- خرم‌آباد
- نظام‌آباد
- رضاآباد
- صاحب‌آباد
- شاه‌آباد
- سکندرآباد
- خیرآباد