Douglas DC-3 , a enciclopedia libre

Douglas DC-3
Instancia de	familia de aeronaves
Subclase de	airliner with 2 piston-propeller engines (en)
Baseado en	Douglas DC-2
Produción
País de orixe	Estados Unidos de América
Fabricante	Douglas Aircraft Company
Total producido	607
Características
Autonomía	2.125 millas
Potencia	2.100 Cavalo (pt)
Velocidade máxima	231 mph
Impulsado por	Twin Wasp S1C3G (en)
Identificador militar	C-47 Skytrain
Datas e localizacións
Entrada en servizo	1936
Primeiro voo	17 de decembro de 1935
Dimensións
Lonxitude	19,63 m e 773,5 pulgadas
Capacidade	32 e 27
Capacidade máxima	32 e 27
Envergadura	28,96 m e 1.140 pulgadas
Altitude operacional	24.100 pés
Persoas e organizacións
	Operador/a Aigle Azur (1946) (en) (30); Luftwaffe (20); Scandinavian Airlines ; Olympic Airways ; Royal Air Force Transport Command (en) ; British European Airways ; Lufthansa ; Air France ; American Airlines ; Bavaria Fluggesellschaft (en) ; DC-3 fleet (en) ; ;
Cronoloxía
Precedido por	Douglas DC-2
Substitúe a	Douglas DC-2
Fontes e ligazóns
	Descrito pola fonte Jane's World Aircraft Recognition Handbook, Fourth Edition (en) ; The Complete Encyclopedia of Flight 1848-1939, Chartwell Edition (en) ; ;
	[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]

O Douglas DC-3 é un avión que revolucionou o transporte de pasaxeiros nos anos 30 e 40. Foi desenvolvido por un grupo de enxeñeiros encabezados por Arthur E. Raymond e voou por vez primeira en 1935.

O seu desenvolvemento debeuse en parte á competencia que representou a aparición do Boeing 247, un avión con características semellantes, cara a 1933. Porén, as prestacións que ofrecía o Douglas DC-3 fixérono merecedor do lugar que ocupa na historia.

A súa versión militar máis importante, da cal se fabricaron máis de 10.000 unidades, foi designada C-47 Skytrain nos Estados Unidos e Dakota no Reino Unido.

Moitos DC-3 e C-47 aínda voan hoxe en día.