O final da escapada , a enciclopedia libre

O final da escapada
Tipo	filme
Xénero artístico	cinema dramático e filme sobre crime
Lingua orixinal	lingua inglesa e lingua francesa
Autoría
Director/a	Jean-Luc Godard
Compositor/a	Martial Solal (pt)
Guionista	Jean-Luc Godard e François Truffaut
Director/a fotografía	Raoul Coutard
Deseñador/a son	Jacques Maumont
Editor/a de cine	Cécile Decugis (pt)
Deseñador/a produción	Claude Chabrol
	Actores Jean-Paul Belmondo ; Jean-Louis Richard ; Jean Douchet ; Jean Domarchi ; José Bénazéraf ; Richard Balducci (pt) ; Liliane David ; Roger Hanin ; Jacques Siclier ; François Moreuil (en) ; Daniel Boulanger ; Jean Seberg ; Henri-Jacques Huet ; Jean-Pierre Melville ; Claude Mansard (pt) ; André S. Labarthe ; Van Doude ; ;
Temática
Tema principal	amor, liberdade, individuo e sociedade, condición humana, Libre albedrío, rol social e outsider (en)
Ambientado en	París, Marsella, Avenida dos Campos Elisios e rue Campagne-Première
Época ambientación	August 1959 (en)
	Obra derivada Vivir sen alento ; ;
Publicación
	Data publicación 16 de marzo de 1960 (Francia); 5 de xullo de 1960 (Alemaña); 1960 ; ;
País orixe	Francia
Produtor/a	Georges de Beauregard
Distribuidor/a	Union générale cinématographique e Netflix
Custo	400.000 FF
Formato de distribución	vídeo baixo demanda
	Puntuación crítica (14 de agosto de 2024) 96%, Rotten Tomatoes; (5 de outubro de 2021) 8.7/10, Rotten Tomatoes ; ;
Dimensións
Duración	1 hora e 27 minutos
Localización
Localización rodaxe	Cinéma Mac-Mahon (en) , Avenida dos Campos Elisios, rue Campagne-Première e Marsella
Premios
	Premios (1961) French Syndicate of Cinema Critics Awards (en) ; (1960) Oso de Prata á mellor dirección; (1960) Prix Jean Vigo (en) ; ;
	Nomeamentos Oso de Ouro; BAFTA ; ;
Clasificación
Fontes e ligazóns
Redes
	Descrito pola fonte The Cine-Tourist (en) ; ;
	[ Wikidata ] [ C:Commons ]

O final da escapada (en francés: À bout de souffle) é un filme francés de 1960 dirixido por Jean-Luc Godard e protagonizado por Jean-Paul Belmondo, Jean Seberg, Daniel Boulanger e Jean-Pierre Melville e con fotografía en branco e negro de Raoul Coutard.

Foi a primeira longametraxe de Godard e o descubrimento de Belmondo como actor. O final da escapada foi unha das primeiras e máis influentes obras da nouvelle vague.^[1] Xunto con Les Quatre Cents Coups, de François Truffaut e Hiroshima, mon amour, de Alain Resnais, estreadas o ano anterior, impulsou a valoración internacional do novo estilo. No seu momento atraeu moita atención polo seu estilo visual audaz, que incluía saltos na montaxe non convencionais.

Foi emitido na TVG o 26 de agosto de 1991.^[2]

Argumento

Michel (Jean-Paul Belmondo) é un delincuente que, tras roubar un coche en Marsella, emprende viaxe cara a París para cobrar un diñeiro que se lle debe e volver ver a súa amiga estadounidense, Patricia (Jean Seberg). No camiño, perseguido pola policía de tráfico, mata un axente. Chega a París, mais non ten cartos, polo que recorre a varios amigos.

Pasa o tempo con Patricia, intentando convencela de que volva deitarse con el e que o acompañe a Roma. Os dous van dun lugar ao outro, mentres Michel trata de recuperar o seu diñeiro e ocultarse da policía.

Elenco

Jean-Paul Belmondo como Michel Poiccard
Jean Seberg como Patricia Franchini
Daniel Boulanger como o inspector de policía Vital
Henri-Jacques Huet como Antonio Berruti
Roger Hanin como Carl Zumbach
Van Doude como Van Doude
Liliane David como Lilane
Michel Fabre como o outro Inspector
Jean-Pierre Melville como Parvulesco
Claude Mansard como o vendedor de coches usados
Jean-Luc Godard como un delator
Richard Balducci como Tolmachoff
Philippe de Broca como extra
Jean Domarchi como extra
Jean Douchet como extra
Jean Herman como extra
Andre S. Labarthe como extra^[3]
Jacques Rivette como o corpo do home golpeado no coche

Produción

O final da escapada non tivo guión. A historia está baseada vagamente nun artigo que François Truffaut leu en The News in Brief. A personaxe de Michel Poiccard está inspirado no real Michel Portail e na súa moza estadounidense, a xornalista Beverly Lynette. En novembro de 1952 Portail roubou un coche para visitar a súa nai enferma en Le Havre e acabou matando un policía chamado Grimberg.^[4] Truffaut traballou no tratamento da historia con Claude Chabrol, pero acabaron desbotando a idea cando non puideron acordar a estrutura da historia. Godard lera ese tratamento, gustáralle e quería realizar o filme. Escribiu unha vaga guía de filmación que abandonou axiña para confiar na improvisación.^[5]

Premios

Oso de Prata no Festival Internacional de Cinema de Berlín (1960)
Premio Jean Vigo (1960)
Premio da Crítica Alemá á mellor fotografía (1960)

Notas

↑ Film: Video and DVD Guide 2007. Londres: Halliwell's. 2007. p. 1. ISBN 978-0-00-723470-7.
↑ La Voz de Galicia, 26 de agosto de 1991. Páx. 71
↑ The Criterion Collection. Breathless DVD. Additional book. 2007. páx. 6.
↑ Chambre 12, Hôtel de Suède. |last1=Ventura |first1=Claude |last2=Villetard |first2=Xavier |date=2016 |medium=DVD |publisher=The Criterion Collection |oclc=960384313 |language=fr}} 1993 French television documentary (78 minutes).
↑ Nota de José de la Colina, tradutor de "Sin Aliento", 1974, Ediciones Era, S.A.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] Film: Video and DVD Guide 2007. Londres: Halliwell's. 2007. p. 1. ISBN 978-0-00-723470-7.

[2] La Voz de Galicia, 26 de agosto de 1991. Páx. 71

[3] The Criterion Collection. Breathless DVD. Additional book. 2007. páx. 6.

[ReferenceA-4] Chambre 12, Hôtel de Suède. |last1=Ventura |first1=Claude |last2=Villetard |first2=Xavier |date=2016 |medium=DVD |publisher=The Criterion Collection |oclc=960384313 |language=fr}} 1993 French television documentary (78 minutes).

[5] Nota de José de la Colina, tradutor de "Sin Aliento", 1974, Ediciones Era, S.A.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]