Dulcis Iesu memoria

Dulcis Iesu memoria o Iesu, dulcis memoria[1] è un inno della liturgia cattolica. Tradizionalmente è attribuito a san Bernardo, ma studi più recenti hanno proposto come autore Stephen Langton o un autore cistercense della fine del XII secolo.[2] Viene utilizzato alle Lodi della festa della Trasfigurazione del Signore. Il testo ha diverse versioni: quella impiegata nella liturgia si trova nel Liber Hymnarius a cura dei monaci dell'abbazia di Solesmes.[3]

Testo originale[modifica | modifica wikitesto]

Dulcis Iesu memoria,
dans vera cordi gaudia,
sed super mel et omnia
eius dulcis praesentia.

Nil canitur suavius,
auditur nil iucundius,
nil cogitatur dulcius,
quam Iesus Dei Filius.

Iesu, dulcedo cordium
Fons veri, lumen mentium,
excedis omne gaudium
et omne desiderium.

Quando cor nostrum visitas,
tunc lucet ei veritas,
mundi vilescit vanitas
et intus fervet caritas.

Da nobis largus veniam,
amoris tui copiam;
da nobis per praesentiam
tuam videre gloriam.

Laudes tibi nos pangimus,
dilectus es qui filius,
quem Patris atque Spiritus
splendor revelat inclitus. Amen.

Note[modifica | modifica wikitesto]

  1. ^ Chevalier, nn. 9540-9542.
  2. ^ (DE) Jesu dulcis memoria, su opus.ub.hu-berlin.de. URL consultato il 28 marzo 2019 (archiviato dall'url originale il 28 marzo 2019).
  3. ^ Liber hymnarius, p. 409.

Bibliografia[modifica | modifica wikitesto]

  • (FRLA) Ulysse Chevalier, Repertorium hymnologicum, vol. 1, Lovanio, 1892.
  • (LA) Liber hymnarius, Abbazia di Solesmes, 1983.

Altri progetti[modifica | modifica wikitesto]

  Portale Cattolicesimo: accedi alle voci di Wikipedia che trattano di Cattolicesimo