Giacomo di Alessandria

Giacomo I
Patriarca di Alessandria
Elezione	24 maggio 1861
Fine patriarcato	1865
Predecessore	Callinico
Successore	Nicanore
Consacrazione episcopale	20 novembre 1832
Nascita	Patmo; 1803
Morte	Patmo; 30 dicembre 1865
	Manuale

Papa Giacomo (in greco Ιάκωβος Β΄; Patmo, 1803 – Patmo, 30 dicembre 1865) è stato un vescovo ortodosso greco, papa e patriarca greco-ortodosso di Alessandria e di tutta l'Africa tra il 1861 e il 1865.

Nacque a Patmos nel 1803. Lì studiò e all'età di 17 anni divenne monaco nel Monastero di Giovanni L'Evangelista, ancora studente. A 20 anni fu ordinato diacono e dopo un po' presbitero.^[1] Fino al 1832 rimase a Patmos. Quell'anno si recò a Costantinopoli, dove ricevette la protezione e il favore del patriarca Costanzo.^[2]

Il 20 novembre 1832 fu eletto metropolita di Kassandra. L'elezione fu fatta con il permesso del Patriarcato ecumenico, presso la chiesa di San Demetrio di Salonicco.^[3] Nel 1836 fece ricostruire la Cattedrale di San Nicola a Polygyros al posto delle rovine di San Charalambos che erano state bruciate dai Turchi nel 1821 insieme alla città.^[4] Tra il 1835 e il 1836 rilevò la diocesi di Serres^[5] e nel giugno 1846 fu eletto metropolita di Serres,^[6] sede in cui rimase fino al 1860. Come metropolita di Serres aiutò il metropolita Melenikou Dionysius a gestire l'amministrazione della propria diocesi a causa della sua lunga assenza da essa.^[7] L'11 ottobre 1860 fu eletto vescovo di Cizico.^[8]^[9]

Il 24 maggio 1861 fu eletto Patriarca di Alessandria.^[10] Come patriarca, cercò di interferire negli affari interni della comunità greca di Alessandria, circostanza che provocò la reazione della Comunità stessa. Nel 1862 ricordò le decisioni dei suoi predecessori riguardo alla cosiddetta "questione sinaitica".

Nell'estate del 1865 andò a Costantinopoli e tornando in inverno si fermò nella sua città natale di Patmos. Lì subì un ictus^[11] e morì il 30 dicembre 1865.

Note[modifica | modifica wikitesto]

^ Σερραϊκά Σύμμεικτα Archiviato il 13 luglio 2020 in Internet Archive., τόμος τέταρτος, σελ.33
^ Νικ. Λ. Φορόπουλου, «Ιάκωβος Β΄ ο Παγκώστας. Πατριάρχης Αλεξανδρείας (25.5.1861-30.12.1865)», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τόμ. 6 (1965), στ. 645.
^ Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Τσακοπούλου, «Επισκοπικοί Κατάλογοι κατά τους Κώδικας των Υπομνημάτων του Αρχειοφυλακίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου», Ορθοδοξία, τόμ. 32 (1957), σελ. 83
^ Πίνακας επισκόπων Κασσανδρείας
^ Νικομηδείας Φιλοθέου, «Ο αρχαιότερος Κώδιξ της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών», Ημερολόγιον της Ανατολής πολιτειογραφικόν, εμπορικόν και φιλολογικόν του έτους 1879. Υπό Π. Θωμά και Α. Παλαιολόγου, εν Κωνσταντινουπόλει 1878, σελ. 390
^ Copia archiviata, su imsn.gr. URL consultato il 13 luglio 2020 (archiviato dall'url originale il 26 ottobre 2007).
^ Ιωάννης Θ. Μπάκας, Ο Ελληνισμός και η μητροπολιτική περιφέρεια Μελένικου 1850 - 1912 (PDF), Θεσσαλονίκη, ∆ιδακτορική διατριβή υποβληθείσα στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α. Π. Θ., 2003, p. 62.
^ Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Τσακοπούλου, «Επισκοπικοί κατάλογοι», ό.π., 470
^ Βασιλείου Θ. Σταυρίδου, Επισκοπική Ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αι εντός της Τουρκίας Μητροπόλεις κατά τον 20όν αιώνα, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 102.
^ Γερασίμου Γ. Μαζαράκη, «Συμβολή εις την ιστορίαν της εν Αιγύπτω Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πατριάρχαι Αλεξανδρείας: Παρθένιος Β΄, Θεόφιλος Β΄, Ιερόθεος, Αρτέμιος, Ιερόθεος Β΄, Καλλίνικος, Ιάκωβος Β΄ και Νικόνωρ [1788-1869]», Εκκλησιαστικός Φάρος, τόμ. 29 (1930), 77
^ КРАТКИЙ ОБЗОР ЖИЗНИ И ДЕЯТЕЛЬНОСТИ ПРЕДСТОЯТЕЛЕЙ АЛЕКСАНДРИЙСКОЙ ЦЕРКВИ В XIX ВЕКЕ

Altri progetti[modifica | modifica wikitesto]

Wikimedia Commons contiene immagini o altri file su Giacomo di Alessandria

Collegamenti esterni[modifica | modifica wikitesto]

Patriarcato di Alessandria Archiviato il 15 luglio 2020 in Internet Archive.
Serraika Symmeikta Archiviato il 13 luglio 2020 in Internet Archive., Società per lo studio e la ricerca della storia di Serres, volume quattro, ISSN 1792-5045, pp. 33–34

Predecessore	Patriarca greco-ortodosso di Alessandria	Successore
Callinico	1861 - 1865	Nicanore

Portale Biografie

Portale Ortodossia

[1] Σερραϊκά Σύμμεικτα Archiviato il 13 luglio 2020 in Internet Archive., τόμος τέταρτος, σελ.33

[2] Νικ. Λ. Φορόπουλου, «Ιάκωβος Β΄ ο Παγκώστας. Πατριάρχης Αλεξανδρείας (25.5.1861-30.12.1865)», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τόμ. 6 (1965), στ. 645.

[3] Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Τσακοπούλου, «Επισκοπικοί Κατάλογοι κατά τους Κώδικας των Υπομνημάτων του Αρχειοφυλακίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου», Ορθοδοξία, τόμ. 32 (1957), σελ. 83

[4] Πίνακας επισκόπων Κασσανδρείας

[5] Νικομηδείας Φιλοθέου, «Ο αρχαιότερος Κώδιξ της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών», Ημερολόγιον της Ανατολής πολιτειογραφικόν, εμπορικόν και φιλολογικόν του έτους 1879. Υπό Π. Θωμά και Α. Παλαιολόγου, εν Κωνσταντινουπόλει 1878, σελ. 390

[6] Copia archiviata, su imsn.gr. URL consultato il 13 luglio 2020 (archiviato dall'url originale il 26 ottobre 2007).

[7] Ιωάννης Θ. Μπάκας, Ο Ελληνισμός και η μητροπολιτική περιφέρεια Μελένικου 1850 - 1912 (PDF), Θεσσαλονίκη, ∆ιδακτορική διατριβή υποβληθείσα στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α. Π. Θ., 2003, p. 62.

[8] Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Τσακοπούλου, «Επισκοπικοί κατάλογοι», ό.π., 470

[9] Βασιλείου Θ. Σταυρίδου, Επισκοπική Ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αι εντός της Τουρκίας Μητροπόλεις κατά τον 20όν αιώνα, Θεσσαλονίκη 1996, σελ. 102.

[10] Γερασίμου Γ. Μαζαράκη, «Συμβολή εις την ιστορίαν της εν Αιγύπτω Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πατριάρχαι Αλεξανδρείας: Παρθένιος Β΄, Θεόφιλος Β΄, Ιερόθεος, Αρτέμιος, Ιερόθεος Β΄, Καλλίνικος, Ιάκωβος Β΄ και Νικόνωρ [1788-1869]», Εκκλησιαστικός Φάρος, τόμ. 29 (1930), 77

[11] КРАТКИЙ ОБЗОР ЖИЗНИ И ДЕЯТЕЛЬНОСТИ ПРЕДСТОЯТЕЛЕЙ АЛЕКСАНДРИЙСКОЙ ЦЕРКВИ В XIX ВЕКЕ

[calcedonia-12] Dopo il Concilio di Calcedonia la comunità dei fedeli si divise in due gruppi: uno con coloro che accettavano le decisioni conciliari e l'altro con coloro che le rifiutavano. Nei decenni successivi al concilio il patriarca fu l'espressione di uno o dell'altro gruppo e questo li portò in alcuni casi a non riconoscere il patriarca dalla diversa visione dottrinale. La concretizzazione dello scisma si ebbe nel 536 quando i due gruppi fondarono i rispettivi patriarcati, non boicottandosi più.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[1]