Édouard Daladier

Édouard Daladier
Algemene informatie
Land	Frankrijk
Geboortedatum	18 juni 1884
Geboorteplaats	Carpentras
Overlijdensdatum	10 oktober 1970
Overlijdensplaats	Parijs
Begraafplaats	Cimetière du Père-Lachaise
Werk
Beroep	politicus
Politiek
Politieke partij	Parti Radical Valoisien, Républicains Radicaux et Radicaux-Socialistes
Familie
Echtgenoot	Madeleine Laffont
Persoonlijk
Plaats van gevangenschap	Dachau, Buchenwald
Diversen
Lid van	Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa
Prijzen en onderscheidingen	Ridder in het Legioen van Eer (28 december 1928),[1] Croix de guerre 1914–1918
graf
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken.

Édouard Daladier (Carpentras, 18 juni 1884 – Parijs, 10 oktober 1970) was een Frans politicus. Hij studeerde in Lyon waar Edouard Herriot, lid van de radicaal socialistische partij, burgemeester was.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Daladier werd geboren in Carpentras in Zuidoost-Frankrijk, waar hij in 1911 burgemeester werd. In datzelfde jaar werd hij lid van de volksvertegenwoordiging. Vanaf juni 1924 was hij negen jaar minister, eerst van Koloniën, en vervolgens onder meer van Oorlog. In 1927 werd hij leider van de radicaal socialistische partij, en in 1933 werd hij minister-president. Zijn regering sneuvelde na enkele maanden. In 1934 was Daladier gedurende enkele weken minister-president.

In 1936 werd hij opnieuw minister van Oorlog, ditmaal in de Volksfront-regering, en in april 1938 werd hij opnieuw premier. In die hoedanigheid tekende hij het Verdrag van München. In maart 1940 werd hij opnieuw minister van Oorlog, dit keer onder Paul Reynaud. Toen Duitsland Frankrijk binnenviel, vluchtte Daladier naar Marokko. Hij werd in opdracht van Pétain gearresteerd, en werd in februari 1942 samen met Léon Blum en Paul Reynaud berecht wegens landverraad. Vervolgens werd hij overgedragen aan de Duitse bezetter die hem tot 1945 in kamp Buchenwald vasthield, waarna hij werd bevrijd door de geallieerden. Na de oorlog hervatte hij als tegenstander van Charles de Gaulle zijn politieke carrière, tot 1958.

Daladier overleed op 86-jarige leeftijd te Parijs.

Zie de categorie Édouard Daladier van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

1. ↑ Léonore-database.