Aaron Peirsol

Aaron Peirsol
Aaron Peirsol
Persoonlijke informatie
Volledige naam Aaron Wells Peirsol
Bijnamen Pinesol
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Slag(en) Rugslag, Vrije slag
Club Longhorn Aquatics
Trainer/Coach Eddie Reese, Kris Kubik
Geboortedatum 23 juli 1983
Geboorteplaats Irvine (Californië)
Lengte 1,93 m
Gewicht 80 kg
Internationale toernooien
Debuut OS 2000
OS 5x Goud - 2x Zilver - 0x Brons
WK 10x Goud - 2x Zilver - 0x Brons
WK kortebaan 6x Goud - 1x Zilver - 1x Brons
PanPacs 8x Goud - 0x Zilver - 0x Brons
Pan-Ams 0x Goud - 1x Zilver - 0x Brons
Portaal  Portaalicoon   Sport

Aaron Wells Peirsol (Irvine (Californië), 23 juli 1983) is een voormalige Amerikaanse zwemmer die gespecialiseerd was in de rugslag. Peirsol won twee individuele gouden medailles tijdens de Olympische Spelen van Athene, zijn overwinning op de Spelen van Peking en zijn ongeslagen status op 100 meter rugslag (sinds 2002). Peirsol raakte die ongeslagen status kwijt bij de WK in 2009 toen hij zich misrekende in de halve finales en zo de finale misliep. Op de 200 meter rugslag behield hij die status tussen 2001 en 2007, maar op de WK 2007 werd hij verrast door zijn landgenoot Ryan Lochte die er in die race ook met zijn wereldrecord vandoor ging.

Als lid van de Longhorn Aquatics en vaste startzwemmer van de Amerikaanse wisselslagestafette is Peirsol, anno 2009, wereldrecordhouder op de 100 en 200 meter rugslag en de 4x100 meter wisselslag.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Peirsol liet voor het eerst echt van zich horen door als 15-jarige als eerste Amerikaan ooit onder de twee minuten te duiken op de 200 meter rugslag. Niet veel later, in 2000, debuteerde hij bij de Olympische Spelen en pakte meteen het zilver op de 200 meter rugslag. In 2001 veroverde hij in Fukuoka zijn eerste Wereldtitel op die afstand. Twee jaar later in Barcelona verdedigde hij die titel met succes en voegde er meteen ook die van de 100 meter rugslag aan toe. Bovendien werd hij in 2003 als startzwemmer van de Amerikaanse wisselslagestafette wereldkampioen in een wereldrecord. Tussendoor had hij ook nog titels bij de Wereldkampioenschappen kortebaanzwemmen en de Pan Pacific kampioenschappen zwemmen aan zijn erelijst toegevoegd, zowel op de individuele als op de estafettenummers. Hij ging dan ook als absolute topfavoriet naar de Olympische Spelen van Athene, hij voldeed aan de verwachtingen maar dat ging niet zonder slag of stoot, Peirsol vermeed ternauwernood een diskwalificatie op de 200 meter rugslag. Ook in 2005 ging de Amerikaan op zijn elan door, met opnieuw wereldtitels op de 100 en 200 meter rugslag en de wisselslagestafette.

2008[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de Amerikaanse trials voor de Olympische Zomerspelen 2008 slaagde Peirsol er net als vier jaar eerder in zich zowel op de 100 als op de 200 meter rugslag te plaatsen voor Peking, hij hield in beide races Ryan Lochte achter zich. Op de 100 meter stelde hij zijn eigen wereldrecord scherper, op de 200 meter evenaarde hij het wereldrecord van Lochte.

Op de Spelen in Peking zette Peirsol voor zijn doen matige tijden neer in de series en de halve finale van de 100 meter rugslag, maar in de finale toonde hij nog maar eens aan dat hij de koning van de rugslag is: hij won en verbeterde voor de vijfde keer het wereldrecord. Op de 200 meter moest hij net als bij de WK in 2007 Lochte laten voorgaan. Met de wisselslagestafette behaalde hij opnieuw goud.

2009[bewerken | brontekst bewerken]

Op 1 juli 2009 raakte Peirsol zijn wereldrecord op de 100 meter rugslag voor het eerst sinds 2004 kwijt. De Spanjaard Aschwin Wildeboer Faber zette 52,38 neer en verbeterde zo het record dat Peirsol in Peking had gezwommen. Op 8 juli, tijdens de Amerikaanse national kampioenschappen en trials voor de WK, pakte Peirsol het record op overtuigende wijze terug. Met zijn 51,94 zwom hij als eerste man ooit onder de 52 seconden op de 100 meter rugslag.

Drie dagen later pakte Peirsol ook zijn wereldrecord op de 200 meter rugslag terug van z'n landgenoot Ryan Lochte. De 1.53,08 was 0,88 seconde sneller dan de tijd die Lochte in de olympische finale had gezwommen.

Op de wereldkampioenschappen 2009 ging het aanvankelijk behoorlijk fout voor Peirsol. Als regerend Olympisch en wereldkampioen en wereldrecordhouder ging hij als grote favoriet van start op de 100 meter rugslag. Peirsol, die sinds 2002 geen belangrijke wedstrijd meer had verloren over die afstand, bleef echter steken in de halve finales. Hij zette pas de negende tijd neer en gaf na afloop toe zich miskeken te hebben op zijn plaatsing in de wedstrijd. De revanche kwam er enkele dagen later op de 200 meter rugslag. Hij zwom in de finale een overtuigende race en verbeterde z'n eigen wereldrecord van 1.53,08 tot 1.51,92.

2010[bewerken | brontekst bewerken]

Het hoogtepunt van het seizoen waren de Pan Pacific kampioenschappen. Peirsol won voor de derde keer op rij de finale van de 100 meter rugslag. Die prestatie had hij deels te danken aan zijn landgenoot Ryan Lochte: die had zich in de ochtend immers als snelste geplaatst voor de finale, terwijl Peirsol als derde Amerikaan, nog na David Plummer, de finale niet had gehaald. Door een overvol programma trok Lochte zich echter terug uit de finale van de 100 meter rugslag en zo kwam Peirsol toch in de finale, waar hij iedereen het nakijken gaf.

Op 1 februari 2011 kondigde Eddie Reese, zijn coach in Texas, aan dat Peirsol een punt had gezet achter zijn zwemcarrière.[1] Een dag later bevestigde Peirsol in een interview met de Daily Pilot dat hij zijn zwembroek aan de wilgen had gehangen.[2]

Internationale toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Olympische Spelen WK langebaan WK kortebaan PanPacs
2000 Zilver 200m rugslag geen deelname
2001 10e 100m rugslag
Goud 200m rugslag
2002 Zilver 100m rugslag
Goud 200m rugslag
Goud 4x100m vrije slag*
Brons 4x200m vrije slag*
Goud 4x100m wisselslag
*Peirsol zwom enkel de series
Goud 100m rugslag
Goud 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag
2003 8e 50m rugslag
Goud 100m rugslag
Goud 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag
Zilver 4x200m vrije slag
2004 Goud 100m rugslag
Goud 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag
4e 50m rugslag
Goud 100m rugslag
Goud 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag
2005 5e 50m rugslag
Goud 100m rugslag
Goud 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag
2006 geen deelname Goud 100m rugslag
Goud 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag
2007 Goud 100m rugslag
Zilver 200m rugslag
2008 Goud 100m rugslag
Zilver 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag
geen deelname
2009 22e 50m rugslag
9e 100m rugslag
Goud 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag
2010 geen deelname Goud 100m rugslag
9e 200m rugslag
Goud 4x100m wisselslag

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Kortebaan[bewerken | brontekst bewerken]

Afstand Tijd Datum Plaats
100m vrije slag 50,03 3 april 2002 Moskou
200m vrije slag 1.45,15 20 november 2009 Singapore
400m vrije slag 3.46,55 25 maart 2004 New York
50m rugslag 24,03 10 oktober 2004 Indianapolis
100m rugslag 50,68 21 november 2009 Singapore
200m rugslag 1.50,52 11 oktober 2004 Indianapolis
200m wisselslag 2.07,04 20 november 1999 Edmonton

Langebaan[bewerken | brontekst bewerken]

Afstand Tijd Datum Plaats
50m vrije slag 23,43 18 februari 2007 Columbia
100m vrije slag 51,32 15 februari 2008 Columbia
200m vrije slag 1.49,84 15 mei 2009 Charlotte
50m rugslag 25,30 31 juli 2005
1 augustus 2009
Montreal
Rome
100m rugslag 51,94 8 juli 2009 Indianapolis
200m rugslag 1.51,92 (WR) 31 juli 2009 Rome
100m vlinderslag 51,30 9 juli 2009 Indianapolis
200m wisselslag 2.01,80 1 juni 2009 Austin

Wereldrecords[bewerken | brontekst bewerken]

Langebaan[bewerken | brontekst bewerken]

Event Tijd Datum, plaats
100m rugslag 51,94 8 juli 2009, Indianapolis
200m rugslag 1.51,92 31 juli 2009, Rome
4x100m wisselslagestafette
met Eric Shanteau, Michael Phelps, David Walters
3.27,28 2 augustus 2009, Rome

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]