Abdij van Tongerlo

Deel van de serie over
kloosters
en het christelijke monastieke leven
Carlo Crivelli 052.jpg
Abdijkerk

De Abdij van Tongerlo is een norbertijnenabdij bij het dorp Tongerlo in de Belgische gemeente Westerlo.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De abdij werd gesticht rond 1130, toen een aantal norbertijnen van de Sint-Michielsabdij te Antwerpen zich vestigden op het landgoed van heer Giselbert van Castelré. De abdij is tot in de 13e eeuw enige tijd een dubbelklooster geweest waarin ook norbertinessen woonden.

Tot ver in de 16e eeuw had de abdij van Tongerlo uitgebreide bezittingen in het hertogdom Brabant. Van 1559 tot 1590 viel zij onder het bisdom 's-Hertogenbosch en de bisschoppen waren commendatair abt. In 1590 wist zij dit bestuur af te kopen door de meeste bezittingen in het huidige Noord-Brabant af te staan. Na de val van 's-Hertogenbosch in 1629 vluchtten de norbertijnen tijdelijk naar hun refugehuis in Mechelen.

De abdij speelde in 1789-1790 een rol in de Brabantse Omwenteling tegen de regering van de Oostenrijkse Nederlanden door het ronselen en bewapenen van troepen. Na het neerslaan van de opstand werden de bezittingen van de abdij in beslag genomen. In diezelfde periode bood de abdij tijdelijk onderdak aan het bronnenmateriaal van de bollandisten.

In 1796 kwam aan de abdij een voorlopig einde, toen Fransen tijdens de revolutie de norbertijnen uit het complex verdreven. Hierna werd de abdij verkocht en werd een deel van de gebouwen gesloopt, waaronder ook de kerk. Bij deze revolutie ging tevens de beiaard in de abdijtoren van Pierre Hemony, gegoten in Gent in 1657/58, ten onder. In 1838 werd de orde heropgericht, om twee jaar later terug te keren naar Tongerlo.[1]

Op 23 december 2009 werd bekend dat de Vlaamse minister van Onroerend Erfgoed Geert Bourgeois een premie van 723.042 euro zou toekennen voor de restauratie van de norbertijnenabdij in Tongerlo. Deze premie zou aangewend worden voor de restauratie van de omwalling, die te kampen had met funderings- en stabiliteitsproblemen.

Laatste Avondmaal[bewerken | brontekst bewerken]

Abt Arnoud Streyters verwierf in 1545 voor 450 Rijnse florijnen een getrouwe kopie van Het Laatste Avondmaal van da Vinci.[2] Zijn secretaris Scheelen kocht hem uit de nalatenschap van de Antwerpse koopman Jean le Grand. Kardinaal Georges d'Amboise had de replica in Italië besteld voor zijn kasteel in Gaillon. Het bijna 34 vierkante meter grote doek (4,24 x 8,02 meter)[3] zou in 1506-07 zijn gemaakt onder toezicht van Da Vinci door zijn leerling Andrea Solari,[4] hoewel aan Solari is getwijfeld.[5] Volgens Amerikaanse experts is het in elk geval de beste replica van het vervagende origineel uit 1498.[6] De hoofden van Jezus en van Johannes worden aan Da Vinci zelf toegeschreven omdat er geen onderliggende schets te zien is onder de verflaag.

Tijdens het Franse bewind werd het doek opgerold en in een graanschuur verstopt, zodat het niet met de andere abdijgoederen kon worden aangeslagen. Het hing tot 1960 in het kerkkoor, waar het de grote brand van 1929 overleefde. Sinds 1966 is rond het doek een museum ingericht, aangebouwd tegen de abtswoning (normaal gesloten in de winter).[7]

Bezienswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]

Interieur Abdijkerk
Altaar en apsis van de Abdijkerk
Kopie op doek van Da Vinci's Laatste Avondmaal, waarschijnlijk door Andrea Solari
Het Spijker, refugehuis van de abdij in Diest

Abten van Tongerlo[bewerken | brontekst bewerken]

  • Hubertus (1156-1187)
  • 13. Jan van Berlaer (1216)
  • Wouter Bac (1334-1366)
  • 25. Jan Brief van Grave
  • Jan Geerts (1400-1428)
  • Theodoricus de Haren (1428-1440) ; proost tussen 1401 en 1424 ; ook Dirk of Dieric van Haren [9]

...

...

  • Werner van Halleer (1480-1487)
  • Jan van Westenhoven (1487-1501)
  • Pieter Mans van Westerhoven (1501-1504)
  • Antonius Tsgrooten (1504-1530)
  • 35. Arnoud Streyters (1530-1560)
  • 36. Jacobus Veltacker uit Diessen (1565-1583)
  • 37. Franciscus Sonnius (1569-1570)
  • 38. Laurentius Metsius (1570-1580)
  • 39. Clemens Crabeels (1585-1590)
  • 40. Nicolaas Mutsaerts (1592-1608)
  • 41. Adriaan Stalpaerts (1608-1629)
  • 42. Theodoor Verbraecken (1629-1644)
  • 43. Augustinus Wichmans (1644-1661)
  • 44.
  • 45. Albert Ursino (1663-1664)
  • 46. Jakob Crils (1664-1695)
  • 47. Gregorius Piera (1695-1723)
  • 48. Joseph Peter Van der Achter (1723-1745)
  • 49. Siardus Van den Nieuweneijnde
  • 50. Godfried Hermans (1780-1799)

...

  • Arnold Van Putteghem
  • Evermodus Backx (1839-1867)
  • Joannes Chrysostomus De Swert (1868-1887)
  • Thomas Ludovicus Heylen (1887-1899)
  • 52. Cornelius (Adrianus) Deckers (1889-?)

...

  • 57. Hugo Lamy (1915-1937)
  • 58. Emiel Stalmans (1937-1953)
  • 59. Joost Boel (1953-1981)
  • 60. Hermenegild Noyens (1981-1993), abt-generaal (1996-2003)
  • 61. Paul Meyfroot (1993-2002)
  • 62. Jeroen De Cuyper (2002- )

Bekende norbertijnen uit de Abdij van Tongerlo[bewerken | brontekst bewerken]

Abdij van Tongerlo
Abdij van Tongerlo
Binnenplaats Abdij van Tongerlo
Binnenplaats Abdij van Tongerlo

Toerisme[bewerken | brontekst bewerken]

De abdij trekt het hele jaar door veel gelovigen en toeristen. Inkomsten worden gehaald uit onder andere een boekhandel, een bakkerij en het Tongerlo abdijbier dat voor de abdij gebrouwen wordt door brouwerij Haacht. Vanzelfsprekend kan de getrouwe kopie ofte replica van Het Laatste Avondmaal van da Vinci, die circa 1506-1507 onder toezicht van da Vinci door zijn leerling Andrea Solari geschilderd zou zijn, worden aanschouwd.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Waltman Van Spilbeeck, De abdij van Tongerloo. Geschiedkundige navorschingen, 1888, 651 p.
  • L. C. Van Dyck (red.), De abdij van Tongerlo. Gebundelde historische studies, 1999, XVI-671 p.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Historiek, redactie uit 2011. Gearchiveerd op 1 december 2021.
  2. Roger H. Marijnissen, Het Da Vinci-doek van de Abdij van Tongerlo, 1959
  3. Oorspronkelijk moet het werk dezelfde afmetingen hebben gehad als het origineel: 4,60 x 8,80 m
  4. Bernard Berenson en Luisa Vertova, Italian Pictures of the Renaissance. Central Italian and Northern Italian Schools, 1968
  5. Leo Steinberg, Leonardo's Incessant Last Supper, 2001, ISBN 9781890951184
  6. "Meest gelijkende kopie" van "Laatste avondmaal", waar Da Vinci zelf hand in had, hangt in abdij Tongerlo, VRT NWS, 11 december 2017
  7. Da Vinci-museum. Gearchiveerd op 22 november 2021.
  8. Vlaamse meesters in situ
  9. BHIC : 2176 Abdij van Tongerlo: registers & Stadsarchief 's-Hertogenbosch: Bossche Protocollen BP 1447-1448 fol.285 akte betreffende Diessen
  10. Lyndaker Lindsey, S., M.N. Green en C.L. Bennett (1999), The Okapi: mysterious animal of Congo-Zaire. Austin: University of Texas Press, blz. 54. Gearchiveerd op 1 december 2021.
Zie de categorie Tongerlo Abbey van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.