French
DeutschAgnolo Bronzino
| Agnolo Bronzino | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
Portret van Agnolo Bronzino door Alessandro Allori (detail), ca. 1567-1571, Capella San Luca, Florence | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Agnolo di Cosimo | |||
| Geboren | Florence, 17 november 1503 (Juliaans) | |||
| Overleden | Florence, 23 november 1572 (Juliaans) | |||
| Geboorteland | Florentijnse Republiek | |||
| Beroep(en) | schilder | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Leermeester | Raffaellino del Garbo Pontormo | |||
| Leerling(en) | Alessandro Allori | |||
| Stijl(en) | Hoogrenaissance Maniërisme | |||
| Bekende werken | Allegorie met Venus, Cupido en Tijd Portret van Eleonora van Toledo Portret van Lucrezia Panciatichi | |||
| Beïnvloed door | Rafaël Michelangelo | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Agnolo Bronzino (Monticelli, 17 november 1503 – Florence, 23 november 1572), ook wel Angelo di Cosimo di Mariano Tori of Agnolo Tori of Il Bronzino, was een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de maniëristische stijl. Hij was leerling van Raffaellino del Garbo en van Jacopo da Pontormo.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Bronzino's eerste opdracht na zijn leerperiode waren de fresco's in de Certosa di Galuzzo nabij Florence, waaraan hij samen met Pontormo werkte. Deze samenwerking was van groot belang voor zijn verdere ontwikkeling. Hoewel hij niet dezelfde spirituele bedoelingen als Pontormo bleef navolgen, blijft de invloed van Pontormo zichtbaar. Bronzino ontwikkelde een verfijnde opzichzelfstaande esthetiek.
In 1539 werkte Bronzino mee aan het decoratieprogramma voor de bruiloft van Cosimo I de' Medici met Eleonora van Toledo, van wie hij een portret maakte dat zijn bekendste zou worden. Met zijn uitstekende werk verwierf hij in 1540 een aanstelling als hofschilder aan het hof van de Medici. Zijn portretten worden beschouwd als de meest verfijnde van de 16e eeuw.
Tijdens zijn reis naar Rome van 1546 tot 1548 bestudeerde Bronzino werken van Rafaël en Michelangelo. In zijn latere werk experimenteerde hij met allegorische scènes, waarbinnen een zorgvuldig afgewogen sensualiteit tegenover uitbundige compositie versterkende elementen worden samengevoegd.
Zijn belangrijkste leerling en navolger was Alessandro Allori. Ten tijde van zijn overlijden in 1572 woonde Bronzino in het huis van zijn aangenomen zoon Allori. Hij is nauwelijks buiten Florence actief geweest.
Musea[bewerken | brontekst bewerken]
Het werk van Bronzino is onder andere te vinden in Florence in:
- de Uffizi
- het Palazzo Vecchio
- de Basilica San Lorenzo
en in verschillende andere musea, waaronder:
- de National Gallery in Londen
- het Louvre in Parijs
Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]
- Cecil GOULD, The Sixteenth Century Italian Schools, Londen, National Gallery, 1975, ISBN 0-947645-22-5.
- Janet COX-REARICK, Bronzino's Chapel of Eleonora in the Palazzo Vecchio, Berkeley, University of California Press, 1993.
- Deborah PARKER, Bronzino: Renaissance Painter as Poet, Cambridge University Press, 2000.
- Elizabeth PILLIOD, Pontormo, Bronzino, and Allori: A Genealogy of Florentine Art, New Haven, Yale University Press, 2001.
- Maurice BROCK, Bronzino, Parijs, Flammarion & Londen Thames & Hudson, 2002.
- Janet COX-REARICK, Splendors of the Renaissance: reconstructions of historic costumes from King Studio, Italy by Fausto Fornasori, Catalogus, Art Gallery of the Graduate Center, City University of New York, 2004.
- Antonio Natali e Carlo Falciani, Bronzino: pittore e poeta alla corte dei Medici, catalogus, Florence, Palazzo Strozzi, 2010-11, ISBN 978-88-7461-153-9.
- Ian CHILVERS, The Oxford Dictionary of Art and Artists, Oxford University Press, 2017.
- Bronzino and The Mannerist Portrait, Khan Academy.
- Bronzino's Portrait of Eleonora di Toledo with her son Giovanni, Khan Academy.
