Dennis Praet

Dennis Praet
Dennis Praet
Persoonlijke informatie
Volledige naam Dennis Praet
Geboortedatum 14 mei 1994
Geboorteplaats Leuven, Vlag van België België
Lengte 181 cm
Been Rechts
Positie Centrale middenvelder, Aanvallende middenvelder, Rechtsbuiten
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Leicester City
Rugnummer 26
Contract tot 30 juni 2024
Jeugd
1999–2000
2000–2002
2002–2003
2003–2010
2010–2011
Vlag van België SJV Motbroek
Vlag van België Stade Leuven
Vlag van België OH Leuven
Vlag van België KRC Genk
Vlag van België RSC Anderlecht
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2011–2016
2016–2019
2019–
2021–2022
Vlag van België RSC Anderlecht
Vlag van Italië UC Sampdoria
Vlag van Engeland Leicester City
Vlag van ItaliëTorino
182(27)
106(4)
80(4)
24(2)
Interlands **
2009
2009–2010
2010–2011
2011
2012
2012–2016
2014–
Vlag van België België -15
Vlag van België België -16
Vlag van België België -17
Vlag van België België -18
Vlag van België België -19
Vlag van België België -21
Vlag van België België
3(0)
10(1)
11(2)
2(0)
7(2)
17(2)
15(2)

* Bijgewerkt op 18 maart 2023
** Bijgewerkt op 18 maart 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Dennis Praet (Leuven, 14 mei 1994) is een Belgische voetballer. Hij debuteerde in juli 2011 bij RSC Anderlecht en maakte op 12 november 2014 zijn debuut in de Belgische nationale ploeg. Eind augustus 2021 bereikte Torino een overeenkomst met Leicester City om Praet te huren voor één seizoen met een optionele aankoopoptie.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Praet werd in de jeugd van KRC Genk vooral geloofd om zijn spelinzicht. Zijn prestaties leverden hem een plaats bij de nationale jeugdploegen van België en leverden hem interesse op van clubs als Arsenal, Ajax en Lille op.[1] In mei 2010 ruilde de middenvelder Genk in voor RSC Anderlecht.

In eerste instantie kwam Praet hier bij de -19 terecht. Op het jeugdtoernooi AEGON Future Cup 2011 in Amsterdam werd hij uitgeroepen tot beste speler. Aan dat toernooi namen ook teams van onder meer Ajax, Bayern München en Fluminense deel.

RSC Anderlecht[bewerken | brontekst bewerken]

Op 21 september 2011 maakte Praet onder trainer Ariël Jacobs zijn debuut in het eerste elftal van Anderlecht. In de beker van België startte hij toen in de basis tegen tweedeklasser Lommel United. Hij stond met twee assists aan de basis van de ruime overwinning (0-4).[2] Een ronde later scoorde hij in de beker zijn eerste officiële doelpunt.[3] Anderlecht verloor die wedstrijd met 1-2 van derdeklasser Rupel Boom. Enkele dagen na de verrassende uitschakeling in de beker debuteerde Praet ook in de competitie. Hij viel op 30 oktober in voor Fernando Canesin tijdens een thuiswedstrijd tegen Lierse SK. In maart 2012 verlengde hij zijn contract met drie seizoenen.

In de zomer van 2012 nam John van den Brom het roer over. Vanaf dan kreeg Praet meer speelkansen.[4] Zo startte hij op 11 november 2012 in de basis tegen Club Brugge. Praet scoorde in de met 6-1 gewonnen topper het laatste doelpunt.[5] Twee weken eerder had hij ook gescoord in de ruime zege tegen AA Gent (5-0).[6] Praet belandde nadien weer op de bank, maar wist in het slot van play-off I opnieuw zijn plaats in het elftal af te dwingen. Op 19 mei 2013 startte hij ook in de basis in de titelwedstrijd tegen Zulte Waregem. Het duel eindigde op 1-1 waardoor Anderlecht voor het tweede jaar op rij kampioen werd.

Vanaf het seizoen 2013/14 werd Praet een titularis in het elftal van Van den Brom, die ook jongeren als Youri Tielemans en Leander Dendoncker in het eerste elftal liet debuteren. De 19-jarige Praet startte het seizoen als nummer tien, maar belandde vanaf december 2013 op de linkerflank.[7] Na het ontslag van Van den Brom in maart 2014 werd assistent-trainer Besnik Hasi tot hoofdcoach gepromoveerd. Ook onder Hasi bleef Praet als linkermiddenvelder uitgespeeld worden. Anderlecht won dat seizoen in play-off I zeven duels en veroverde zo voor het derde jaar op rij de titel. In de titelwedstrijd, tegen KSC Lokeren, loodste Praet zijn team met een assist en een doelpunt naar de zege (3-1).[8]

Praet begon ook het seizoen 2014/15 als linkermiddenvelder. Na enkele maanden werd hij door Hasi terug als nummer tien ingeschakeld. Op 16 september 2014 scoorde hij tegen Galatasaray zijn eerste doelpunt in de UEFA Champions League.[9] Op 14 januari 2015 won Praet de Gouden Schoen met een nipte voorsprong van vijf punten op Víctor Vázquez. De dag na de uitreiking van de Gouden Schoen raakte bekend dat Dennis Praet vier à zes weken out zou zijn vanwege een stressfractuur in de rug.

UC Sampdoria[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2016 werd Praet voor €8.000.000,- getransfereerd naar UC Sampdoria. De middenvelder tekende een vijfjarig contract in Italië. Op 28 augustus 2016 debuteerde hij in de Serie A als invaller tegen Atalanta Bergamo. Op 16 september 2016 volgde zijn eerste basisplaats in de thuiswedstrijd tegen AC Milan. In drie jaar Serie A maakte Praet een kleine metamorfose door. Van een sierlijke, soms frêle spelmaker ontwikkelde hij zich tot een hardwerkende, meer controlerende middenvelder met flink wat volume.

Leicester City[bewerken | brontekst bewerken]

In de zomer van 2019, op deadline day een uur voor het verstrijken van de transfermarkt, wist Leicester City zich te versterken met de jonge Belg. Praet kwam over van UC Sampdoria voor € 19.200.000,- en tekende een contract voor vijf seizoenen. Rodgers wilde met Praet zijn driehoek op het middenveld - Ndidi, ex-ploegmaat Tielemans en Maddison - wat extra concurrentie bezorgen. Hij had ook de evolutie van Praet bij Sampdoria opgemerkt. De Leuvenaar was in Italië tactisch rijper geworden.[10] Op de tweede speeldag, amper tien dagen na zijn aankomst zat Praet al in de wedstrijdkern voor de verplaatsing naar Chelsea. Hij viel toen na 72 minuten in voor Choudhury in een wedstrijd in en tegen Chelsea. De wedstrijd eindigde op 1-1. De week erop verscheen hij zelfs aan de aftrap bij Sheffield United (1-2). Toch waren zijn wittebroodsweken niet één en al rozengeur en maneschijn. Tijdens de volgende twee speeldagen haalde Praet de selectie niet eens. Op 11 september 2021 scoorde hij tegen Southampton zijn eerste doelpunt in Engelse loondienst. Na zijn chaotische start en gependel tussen bank en basis vond Praet net voor de eerste lockdown eindelijk zijn draai. Hij duwde zelfs Tielemans uit de basis. In zijn debuutseizoen onder Rogers draaide hij, wanneer hij de kans kreeg, vlot mee, zonder een onuitwisbare prestatie op de mat te leggen.[11] Hij speelde 27 wedstrijden (13 basisplaatsen en 14 invalbeurten) in de Premier League, waarin hij goed was voor één goal en 2 assists.

Zijn tweede jaar Engeland begon veelbelovend. Door de blessure van Maddison kreeg hij zijn kans als nummer 10. Tot half januari was er geen vuiltje aan de lucht voor Dennis Praet in Engeland. De ex-Anderlecht-middenvelder was steeds vaker gaan spelen onder coach Brandon Rodgers, zowel in de Premier League als in de Europa League. Hij bleef zelden negentig minuten staan, maar werd graag gebruikt om Youri Tielemans of James Maddison rust te gunnen. Na een moeilijk eerste seizoen leek zijn carrière bij Leicester City eindelijk van de grond te komen. Er heerste het gevoel bij de fans dat hun ploeg beter speelde met Praet tussen de lijnen, zeker omdat er automatismen waren met Tielemans en Castagne. Begin 2021, tijdens een bekermatch tegen Stoke liep het fout. Hij stond drie maanden aan de kant door een spierscheur in de hamstrings.[12] Zijn uitstekende seizoenstart kreeg geen vervolg. Hij belandde weer op het tweede plan. Leicester streed voor de Champions League maar Praet kwam nauwelijks nog in actie.[13] Op 15 mei veroverde Leicester de FA Cup door met 0-1 te winnen van Chelsea. Dennis Praet bleef op de bank, maar mocht de FA Cup bij op zijn palmares schrijven.[14] Praet speelde 15 wedstrijden voor Leicester. Hierin scoorde hij één doelpunt en was hij goed voor één assist.

verhuur aan AC Torino[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de start van zijn derde seizoen bij Leicester City kwam hij geen enkele keer van de bank. Leicester liet weten dat Praet mocht beschikken bij een goed bod. Eind augustus 2021 vertrok hij terug naar de Serie A op huurbasis bij Torino voor één seizoen. In die overeenkomst stond ook een optionele aankoopoptie voor € 15.000.000,-. In de Serie A hoopt hij de draad weer op te pikken. Opnieuw naam te maken na een grijze passage in de Premier League.[15]

Op 12 september, de eerste wedstrijd van de competitie, debuteerde Praet als invaller tegen Salernitana. Praet mocht in de 74ste minuut invallen voor Pjaco bij een 2-0 stand. De wedstrijd eindigde uiteindelijk op 4-0. Op 30 oktober 2021 wist Praet te scoren tegen zijn ex-ploeg Sampdoria (2-0) en werd zo de eerste Belg sinds Enzo Scifo (op 9 mei 1993, Roma 4-5 Torino) die in het truitje van Torino scoorde.[16] Op 15 januari 2022 kroonde de Leuvenaar zich tot matchwinnaar met de winning goal tegen zijn ex-ploeg Sampdoria. De wedstrijd werd met 1-2 gewonnen.[17] In februari raakte Praet geblesseerd op training met een scheurtje aan het middenvoetsbeentje. Er werd gevreesd dat zijn seizoen voorbij was. Echter, eind april maakte hij zijn wederoptreden tegen Spezia. Praet pikte als invaller een halfuur mee in de 2-1 zege.[18]

Praet speelde voor Torino 24 wedstrijden, waarvan 23 in de Serie A. Hierin scoorde hij twee keer en gaf hij evenveel assists.

terugkeer naar Leicester City[bewerken | brontekst bewerken]

Iedereen verwachtte dat Praet na zijn uitleenbeurt definitief in Torino zou blijven, waar hij een heel goed seizoen speelde, maar hij keerde vreemd genoeg terug naar Leicester. Twee seizoenen eerder was hij op een zijspoor beland. Zelfs Brendan Rodgers was echt verbaasd, toen Dennis zei dat hij wilde blijven.[19]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Land Competitie Competitie Beker Supercup Europees Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2011/12 RSC Anderlecht Vlag van België België Jupiler Pro League 7 0 2 1 0 0 9 1
2012/13 27 2 6 2 1 1 6 1 40 6
2013/14 37 5 2 0 1 0 6 0 46 5
2014/15 30 7 2 1 1 0 6 1 39 9
2015/16 37 6 0 0 9 0 46 6
2016/17 1 0 0 0 1 0 2 0
Club Totaal 139 20 12 4 3 1 28 2 182 27
2016/17 UC Sampdoria Vlag van Italië Italië Serie A 32 1 2 0 34 1
2017/18 32 1 3 0 35 1
2018/19 34 2 3 0 37 2
Club Totaal 98 4 8 0 0 0 0 0 106 4
2019/20 Leicester City Vlag van Engeland Engeland Premier League 27 1 9 0 36 1
2020/21 15 1 3 0 6 1 24 2
Club Totaal 42 2 12 0 0 0 6 1 60 3
2021/22 Torino Vlag van Italië Italië Serie A 23 2 1 0 24 2
Club Totaal 23 2 1 0 0 0 0 0 24 2
2022/23 Leicester City Vlag van Engeland Engeland Premier League 16 1 5 0 21 1
Club Totaal 16 1 5 0 0 0 0 0 21 1
TOTAAL 318 29 38 4 3 1 34 3 393 37
Bijgewerkt t/m 18 maart 2023.[20][21]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Op 6 november 2014 werd Praet door bondscoach Marc Wilmots voor het eerst geselecteerd voor de Rode Duivels. Hij maakte vervolgens zijn debuut op 12 november, toen hij in een oefenwedstrijd tegen IJsland mocht invallen in de 75e minuut voor Christian Benteke.

Daarna duurde het bijna 4 jaar, tot oktober 2018, dat hij terug opgeroepen werd voor de Rode Duivels. Op 16 oktober, in een oefenwedstrijd tegen Nederland mocht hij met de rust invallen voor Dries Mertens. Vanaf dat ogenblik behoorde Praet altijd tot de wedstrijdselectie van Roberto Martínez.

Op 13 oktober 2019 startte Praet voor het eerst in de basis voor de Nationale ploeg. Hij speelde 90 minuten in een kwalificatiewedstrijd voor het Europees kampioenschap 2020 tegen Kazachstan.

Interlands[bewerken | brontekst bewerken]

Interlands van Dennis Praet voor Vlag van België België
No. Datum Wedstrijd Uitslag Soort Wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Vlag van België RSC Anderlecht
1. 12 november 2014 Vlag van België BelgiëIJsland Vlag van IJsland 3 – 1 Vriendschappelijk -
Als speler bij Vlag van Italië UC Sampdoria
2. 16 oktober 2018 Vlag van België BelgiëNederland Vlag van Nederland 1 – 1 Vriendschappelijk -
3. 24 maart 2019 Vlag van Cyprus CyprusBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie EK 2020 -
Als speler bij Vlag van Engeland Leicester City
4. 6 september 2019 Vlag van San Marino San MarinoBelgië Vlag van België 0 – 4 Kwalificatie EK 2020 -
5. 13 oktober 2019 Vlag van Kazachstan KazachstanBelgië Vlag van België 0 – 2 Kwalificatie EK 2020 -
6. 19 november 2019 Vlag van België BelgiëCyprus Vlag van Cyprus 6 – 1 Kwalificatie EK 2020 -
7. 5 september 2020 Vlag van Denemarken DenemarkenBelgië Vlag van België 0 – 2 UEFA Nations League 2020/21 -
8. 11 november 2020 Vlag van België BelgiëZwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 1 Vriendschappelijk
9. 15 november 2020 Vlag van België BelgiëEngeland Vlag van Engeland 2 – 0 UEFA Nations League 2020/21
10. 30 maart 2021 Vlag van België BelgiëWit-Rusland Vlag van Wit-Rusland 8 – 0 Kwalificatie WK 2022 Goal 49'
11. 3 juni 2021 Vlag van België BelgiëGriekenland Vlag van Griekenland 1 – 1 Vriendschappelijk -
12. 12 juni 2021 Vlag van België België - Rusland Vlag van Rusland 3 – 0 EK 2020 groepsfase -
13. 2 juli 2021 Vlag van België België - Italië Vlag van Italië 1 – 2 EK 2020 kwartfinale -
Als speler bij Vlag van Italië Torino
14. 8 september 2021 Vlag van Wit-Rusland Wit-RuslandBelgië Vlag van België 0 – 1 Kwalificatie WK 2022 Goal 33'
15. 11 juni 2022 Vlag van Wales Wales - België Vlag van België 1 – 1 UEFA Nations League 2022/23 -
Totaal 2
Bijgewerkt t/m 11 juni 2022[22][23]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie Aantal Jaren
Vlag van België RSC Anderlecht
Belgisch kampioen
3x
2011/12, 2012/13, 2013/14
Belgische Supercup
3x
2012, 2013, 2014
Vlag van Engeland Leicester City
FA Cup
1x
2020/21
Bijgewerkt t/m 15 mei 2021[24]
Individueel
Gouden Schoen 1x 2014

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Thorgan Hazard
Gouden Schoen
2014
Opvolger:
Sven Kums
Zie de categorie Dennis Praet van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.