Doris Leuthard

Doris Leuthard
Doris Leuthard in 2011.
Geboren	10 april 1963 Merenschwand
Regio	Aargau
Land	Zwitserland
Politieke partij	Christendemocratische Volkspartij
Handtekening
109e lid van de Bondsraad
Aangetreden	1 januari 2006
Einde termijn	31 december 2018
Voorganger	Joseph Deiss
Opvolger	Viola Amherd
bondspresident van Zwitserland
Aangetreden	1 januari 2010
Einde termijn	31 december 2010
Vicepresident(en)	Moritz Leuenberger (jan.-okt.) Micheline Calmy-Rey (nov.-dec.)
Voorganger	Hans-Rudolf Merz
Opvolger	Micheline Calmy-Rey
Aangetreden	1 januari 2017
Einde termijn	31 december 2017
Voorganger	Johann Schneider-Ammann
Opvolger	Alain Berset
Minister van Economische Zaken
Aangetreden	1 augustus 2006
Einde termijn	31 oktober 2010
Voorganger	Joseph Deiss
Opvolger	Johann Schneider-Ammann
Minister van Milieu, Verkeer, Energie en Communicatie
Aangetreden	1 november 2010
Einde termijn	31 december 2018
Monarch	Moritz Leuenberger
Vicepresident(en)	Simonetta Sommaruga
Portaal    Politiek

Doris Leuthard Hausin (Merenschwand, 10 april 1963) is een Zwitserse advocate en politica voor de Christendemocratische Volkspartij (CVP/PDC) uit het kanton Aargau. Van 1 januari 2006 tot 31 december 2018 zetelde ze in de Bondsraad. In 2010 en 2017 was ze bondspresidente van Zwitserland.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Opleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Doris Leuthard studeerde rechten aan de Universiteit van Zürich en behaalde in 1991 de titel van advocate.

Vroege politieke carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Van 1993 tot 2000 was ze lid van de schoolraad van Muri. Tussen maart 1997 en januari 2000 was ze lid van de Grote Raad van Aargau. Bij de federale parlementsverkiezingen van 1999 werd ze verkozen in de Nationale Raad, waar ze lid werd van de commissie economie en belastingen en de commissie juridische zaken. In 2003 werd ze herverkozen.

Partijvoorzitster[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 2001 werd ze vicevoorzitster van de Christendemocratische Volkspartij, om vervolgens in september 2004 voorzitster van haar partij te worden. Ze werd voorzitster in een moeilijke periode voor haar partij, nadat deze bij de federale parlementsverkiezingen van 2003 een verkiezingsnederlaag had geleden en de partij in de nasleep daarvan in december 2003 haar tweede zetel in de Bondsraad had verloren aan de Zwitserse Volkspartij (SVP/UDC) door de niet-herverkiezing van CVP/PDC-Bondsraadslid Ruth Metzler-Arnold en de verkiezing van SVP/UDC'er Christoph Blocher. Leuthard behoorde tot de centrumrechtse vleugel van haar partij. Ze was een voorstander van een herziening van de asielwetgeving, doch een tegenstander van de privatisering van Swisscom.

Bondsraadslid[bewerken | brontekst bewerken]

Na het ontslag van enig CVP/PDC-Bondsraadslid Joseph Deiss uit de Bondsraad was Leuthard favoriete om hem op te volgen in de Zwitserse federale regering. Op 14 juni 2006 werd ze zonder verrassing door de Bondsvergadering verkozen in de Bondsraad met 133 op een totaal van 234 geldige stemmen. Per 1 augustus 2006 trad ze toe tot de Bondsraad. Ze werd bevoegd voor het Departement van Economische Zaken. Na de verkiezing van de socialiste Simonetta Sommaruga en de liberaal Johann Schneider-Ammann in de Bondsraad op 27 september 2010 werden de bevoegdheden herverdeeld en werd Leuthard bevoegd voor het Departement van Milieu, Verkeer, Energie en Communicatie.

Op 10 december 2008 werd ze verkozen tot vicebondspresident voor het jaar 2009. Op 2 december van dat jaar werd ze tot bondspresidente van Zwitserland verkozen voor het jaar 2010. Daarmee werd ze de derde vrouw die deze functie bekleedde, na Ruth Dreifuss in 1999 en Micheline Calmy-Rey in 2007. Na de federale parlementsverkiezingen van 2011 werd Leuthard in één stemronde herverkozen als Bondsraadslid met 216 stemmen. Vier jaar later, bij de verkiezing van de Bondsraad na de federale parlementsverkiezingen van 2015, behaalde ze op 9 december 2015 215 van de 234 geldig uitgebrachte stemmen. Op dezelfde dag werd ze voor de tweede maal verkozen tot vicebondspresidente, een functie die ze in het jaar 2016 uitoefende onder bondspresident Johann Schneider-Ammann. Een jaar later, op 7 december 2016, werd ze met 188 op 207 stemmen verkozen tot bondspresidente voor het jaar 2017.

Als minister van Energie en Milieu werd Leuthard na de kernramp van Fukushima op 11 maart 2011 een voortrekker van de kernuitstap. Slechts twee maanden na de ramp besloot de Bondsraad onder impuls van Leuthard om uit de kernenergie te stappen. Later bleek dat deze beslissing in de Bondsraad is gevallen door toedoen van een zogenaamde Frauenmehrheit, waarbij de vier vrouwelijke leden van de Bondsraad op dat moment de kernuitstap wisten door te drukken tegenover de drie mannelijke Bondsraadsleden.^[1]

Op 27 september 2018 kondigde Leuthard na twaalf jaar haar vertrek uit de Bondsraad aan. Ze werd op 1 januari 2019 in de Bondsraad opgevolgd door haar partijgenote Viola Amherd.

Zie de categorie Doris Leuthard van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.