Dylan Groenewegen

Dylan Groenewegen
	Groenewegen (2022)
Persoonlijke informatie
Bijnaam	De Leeuw van Amsterdam
Geboortedatum	21 juni 1993
Geboorteplaats	Amsterdam, Nederland
Nationaliteit	Nederland
Lengte	177 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Team BikeExchange Jayco
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	Sprinter
Ploegen
2012–2014 ; 2015 ; 2016–2018 ; 2019–2021 ; 2022 ; 2023	De Rijke ; Roompot-Oranje Peloton ; LottoNL-Jumbo ; Team Jumbo-Visma ; Team BikeExchange Jayco ; Team Jayco AlUla
Beste prestaties
Gent-Wevelgem	9e (2024)
Ronde van Frankrijk	5 etappezeges
Overige
Zeges:
Kuurne-Brussel-Kuurne; Driedaagse Brugge-De Panne	2018; 2019
Portaal	Wielersport

Dylan Groenewegen (Amsterdam, 21 juni 1993) is een Nederlands wielrenner die sinds 2022 rijdt voor de in 2023 geheten UCI WorldTeam ploeg Team Jayco AlUla. In 2020 kreeg Groenewegen bijzonder veel aandacht vanwege het veroorzaken van een ernstige crash in de Ronde van Polen waarbij renner Fabio Jakobsen en een official met ernstige verwondingen in het ziekenhuis belandden. Groenewegen kreeg hiervoor een negen maanden lange uitsluiting van de UCI. Hij heeft vijf Tour de France etappes en één team tijdrit gewonnen. Bovendien heeft hij ook het Nederlands kampioenschap wegwielrennen, vijf dagritten in de Ronde van Noorwegen, vijf etappes in de Ronde van Groot-Brittannië en drie ritten in Parijs-Nice gewonnen.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Groenewegen groeide op in Amsterdam. Zijn vader heeft een fietsenwinkel in de Rivierenbuurt. Zijn opa, Ko Zieleman (1933–2021), bouwde zijn eerste racefiets. Groenewegen wist in 2014, na een jaar eerder tweede te zijn geworden achter Rick Zabel, de belofteversie van de Ronde van Vlaanderen te winnen. Een jaar later versloeg Groenewegen Roy Jans en Tom Boonen in de Brussels Cycling Classic en won zo zijn eerste klassieker.

Dylan Groenewegen heeft een vaste relatie met de Limburgse oud-wielrenster Nine Storms.

2016[bewerken | brontekst bewerken]

Voor 2016 tekende Groenewegen een contract bij Team LottoNL-Jumbo. Voor deze ploeg wist hij in de Ronde van Valencia de eerste overwinning van het seizoen te behalen. Een maand later behaalde hij in de Driedaagse van West-Vlaanderen zijn tweede seizoensoverwinning. In 2016 ging hij als favoriet van start op de NK wielrennen en kroonde zich daar tot Nederlands kampioen.^[2]

2017[bewerken | brontekst bewerken]

In 2017 won Groenewegen de eerste etappe van de Ronde van Yorkshire. Daarop volgde de overwinning in de Heistse Pijl en schreef hij de Ronde van Keulen op zijn naam door André Greipel te verslaan. Hij zette zijn overwinningenreeks voort in de Ster ZLM Toer door de derde etappe en het puntenklassement te winnen. Hij mocht namens Team LottoNL-Jumbo deelnemen in de Tour de France en pakte daar enkele top-10 klasseringen in daguitslagen. Hij zette de Arnhem-Veenendaal Classic voor de tweede keer op zijn palmares. Hij ging van start in de Tour of Britain, waar hij de vierde etappe won. In de eerste etappe van de Eneco Tour wist hij zijn eerste World Tourzege te behalen, na in een massasprint Nacer Bouhanni en wereldkampioen Peter Sagan af te troeven. Op 23 juli 2017 won hij in de Ronde van Frankrijk de slotetappe op de Champs-Élysées in Parijs. Op het NK wielrennen van 2017 werd Groenewegen derde.^[3]

2018[bewerken | brontekst bewerken]

Op 18 mei 2018 won Groenewegen de derde etappe in de Ronde van Noorwegen, waarmee hij de leiderstrui heroverde.^[4] De renner van Lotto-Jumbo won in 2017 al de rit naar Sarpsborg en ook dit keer was hij de snelste in de massasprint. In de 175 kilometer lange etappe, met op 20 kilometer van de meet een klimmetje van 1 kilometer als enige obstakel, werden vier vluchters pas in de slotkilometer achterhaald. Groenewegen bleef daarna de Noren Edvald Boasson Hagen en Sondre Holst Enger voor.

In de Tour de France van 2018 bevestigde Dylan Groenewegen zijn status als een van de beste sprinters ter wereld door de 7e en 8e etappe te winnen. Namens Nederland waren eerder enkel Joop Zoetemelk en Jan Raas die hem dit voordeden.

2019[bewerken | brontekst bewerken]

Ook in 2019 begon Groenewegen voortvarend met waar hij in 2018 mee bezig was: het pakken van sprintoverwinningen. Hierbij viel vooral in het voorjaar zijn tweede zege in Parijs-Nice op. Na een chaotische waaieretappe was hij als enige pure sprinter overgebleven in een elitegroep van 7 met onder andere Philippe Gilbert, Michał Kwiatkowski, Matteo Trentin en Luis León Sánchez en won met overtuiging de sprint. Na vier dagen in de leiderstrui en een dag in de groene puntentrui stapte hij af, waarna hij - tegen de eerste plannen in - toch deelnam aan Milaan-San Remo en een aantal Vlaamse wedstrijden. Op 12 juli 2019 won Dylan Groenewegen de sprint van Caleb Ewan in de zevende etappe van de Tour de France van Belfort naar Chalons-sur-Saône. Na tegenvallende resultaten in de BinckBank Tour en het EK wielrennen in Alkmaar, wist hij zich te revancheren met drie etappezeges in de Tour of Britain. Tijdens zijn laatste wedstrijd van het seizoen knoopte hij er nog een overwinning aan vast in de Tacx Pro Classic. Daardoor mocht Groenewegen zich met vijftien seizoensoverwinningen de zegekoning van het wielerjaar 2019 noemen; niemand won meer UCI-koersen dan hij deed.

Crash Ronde van Polen[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de eerste etappe van de Ronde van Polen op 5 augustus 2020 was Groenewegen betrokken bij een botsing met collega-renner Fabio Jakobsen. De botsing vond plaats tijdens de eindsprint in Katowice, vlak voor de finish, waar renners een snelheid van 80 kilometer per uur kunnen halen^[5]. Jakobsen wilde Groenewegen inhalen tussen Groenewegen en de hekken, maar Groenewegen week van zijn lijn af^[6], maakte zich breed^[7] en leek ook een elleboog te gebruiken^[5]. Jakobsen vloog hierbij in de hekken, knalde tegen de finishboog en raakte een official, en werd later zwaargewond naar het ziekenhuis afgevoerd met levensbedreigende verwondingen^[6] en daar in een kunstmatig coma gehouden^[5]. De toestand van Jakobsen werd later 'stabiel' genoemd, met ernstige verwondingen aan schedel en gezicht^[7]. Groenewegen viel zelf ook en brak zelf zijn sleutelbeen. Hij kwam wel als eerste over de finish, maar werd later gediskwalificeerd^[5]. De internationale wielerfederatie UCI noemde de actie van Groenewegen 'onacceptabel' en speelde de kwestie door naar de tuchtcommissie^[7]. Groenewegen werd schuldig bevonden aan het veroorzaken van het ongeval en kreeg hiervoor een negen maanden lange uitsluiting van de UCI.^[8] Dit ongeluk werd onderwerp van discussie over de veiligheid in koersen in het algemeen en de finishzone specifiek. Ook de eindsprint in de Ronde van Polen, "The fastest finish in the World Tour", is onderdeel van de controverse.

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

2011 - 2 zeges: 1e etappe Driedaagse van Axel; 2e etappe Luik-La Gleize
2013 - 2 zeges: Ronde van Noord-Holland; Kernen Omloop Echt-Susteren
2014 - 2 zeges: 2e etappe Ronde van Normandië; Omloop van de Glazen Stad
2015 - 2 zeges: Arnhem-Veenendaal Classic; Brussels Cycling Classic
2016 - 11 zeges: 3e etappe Ronde van Valencia; 1e etappe Driedaagse van West-Vlaanderen; 1e etappe Ronde van Yorkshire; Puntenklassement Ronde van Yorkshire; Heistse Pijl; Ronde van Keulen; 3e etappe Ster ZLM Toer; Puntenklassement Ster ZLM Toer; Nederlands kampioen op de weg, Elite; Arnhem-Veenendaal Classic; 4e etappe Ronde van Groot-Brittannië; Puntenklassement Ronde van Groot-Brittannië; 1e etappe Eneco Tour; Eurométropole Tour
2017 - 8 zeges: Jongerenklassement Ronde van Dubai; 1e etappe Ronde van Yorkshire; 2e en 4e etappe Ronde van Noorwegen; 2e en 3e etappe Ster ZLM Toer; Puntenklassement Ster ZLM Toer; 21e etappe Ronde van Frankrijk; 7e etappe Ronde van Groot-Brittannië; 5e etappe Ronde van Guangxi
2018 - 14 zeges: 1e etappe Ronde van Dubai; 1e en 4e etappe Ronde van de Algarve; Kuurne-Brussel-Kuurne; 2e etappe Parijs-Nice; 1e, 3e en 4e etappe Ronde van Noorwegen; 2e etappe Ronde van Slovenië; 7e en 8e etappe Ronde van Frankrijk; Veenendaal-Veenendaal Classic; Kampioenschap van Vlaanderen; 1e etappe Ronde van Guangxi
2019 - 16 zeges: 5e etappe Ronde van Valencia; 4e etappe Ronde van de Algarve; 1e en 2e etappe Parijs-Nice; Driedaagse Brugge-De Panne; 1e, 2e en 3e etappe Vierdaagse van Duinkerke; 1e en 2e etappe Ster ZLM Toer; Puntenklassement Ster ZLM Toer; 2e (ploegentijdrit) en 7e etappe Ronde van Frankrijk; 1e, 3e en 5e etappe Ronde van Groot-Brittannië; Tacx Pro Classic
2020 - 3 zeges: 1e en 3e etappe Ronde van Valencia; Puntenklassement Ronde van Valencia; 4e etappe Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten
2021 - 3 zeges: 1e en 4e etappe Ronde van Wallonië; Puntenklassement Ronde van Wallonië; 1e etappe Ronde van Denemarken
2022 - 7 zeges: 3e en 5e etappe Ronde van Saoedi-Arabië; Sprintklassement Ronde van Saoedi-Arabië; 4e etappe Ronde van Hongarije; Veenendaal-Veenendaal Classic; 2e etappe Ronde van Slovenië; 3e etappe Ronde van Frankrijk; 2e etappe Arctic Race of Norway
2023 - 5 zeges: 1e etappe Ronde van Saoedi-Arabië; Puntenklassement Ronde van Saoedi-Arabië; 5e etappe Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten; 1e etappe Ronde van Hongarije; Veenendaal-Veenendaal Classic; 1e en 2e etappe Ronde van Slovenië
2024 - 1 zege: Clàssica Comunitat Valenciana; Totaal = 76 zeges

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
2015
2016		160e
2017		156e (1)
2018		opgave (2)
2019		145e (1)
2020
2021	opgave
2022		117e (1)
2023		137e
2024

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Parijs-Tours	Kuurne-Brussel-Kuurne	EuroEyes Cyclassics	WK op de weg	Wereldranglijsten
2015		opgave	opgave			opgave			156e (UWR)
2016						4e	6e	37e	105e (UWT) 31e (UWR)
2017		80e		47e	19e	18e	3 ↑		60e (UWT) 44e (UWR)
2018		93e		44e	80e	1 ↑			97e (UWT) 54e (UWR)
2019	78e					4e			28e (UWR)
2020									411e (UWR)
2021				80e					206e (UWR)
2022		opgave							36e (UWR)
2023		44e							56e (UWR)
2024		9e

Jaar	Ronde van Dubai	Ronde van Valencia	Ronde van de Algarve	Parijs-Nice	Ronde van Noorwegen	Ronde van Slovenië	Ronde van Californië	Ronde van Yorkshire	Ster ZLM Toer	Ronde van Groot-Brittannië	BinckBank Tour	Ronde van Guangxi
Resultaten in kleinere rondes
2016		160e (1)	111e				99e	55e (1)	45e (1)	61e (1)	26e (1)
2017	2e		DNF	116e	64 (2)			66e (1)	77e (2)	DNF (1)	77e	40e (1)
2018	2e (1)		124e (2)	DNF (1)	DNF (3)	114e (1)					DNF	91e (1)
2019		114e (1)	118e (1)	DNF (2)					7e (2)	67e (3)	DNF
2020		128e (2)
2021
2022				DNF		76e (1)
2023						DNF (2)					76e