Fluorkoolstof

Zie Organofluorchemie voor een meer algemene bespreking van organische fluorverbindingen.

Fluorkoolstoffen, soms ook perfluorkoolstoffen, zijn organische verbindingen die bestaan uit een koolwaterstofketen, waarvan alle waterstofatomen vervangen zijn door fluoratomen.

Fluoralkanen[bewerken | brontekst bewerken]

Fluoralkanen zijn alkanen waarvan de waterstofatomen zijn vervangen door fluoratomen. De koolstof-fluor-binding heeft een van de grootste bindingsenthalpieen van alle enkelvoudige bindingen. De resulterende molecule is daardoor chemisch zeer inert.^[1]

Fluoralkenen en fluoralkynen[bewerken | brontekst bewerken]

Omdat er bij alkenen en alkynen respectievelijk een dubbele en drievoudige binding voorkomen, zijn deze fluorkoolstoffen minder stabiel. Een voorbeeld van de instabiliteit is difluorethyn, die erg snel en gemakkelijk polymeriseert tot polytetrafluoretheen (PTFE).^[2] Het is bovendien erg reactief ten opzichte van nucleofielen en in een oplossing hydroliseert de stof snel.

Voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]

Fluoralkanen[bewerken | brontekst bewerken]

• Teflon (polytetrafluoretheen)
• Tetrafluormethaan
• Perfluordecaline

Fluoralkenen[bewerken | brontekst bewerken]

• Hexafluorpropeen
• Octafluorcyclobutaan
• Perfluoroisobuteen
• Tetrafluoretheen

Fluoralkynen[bewerken | brontekst bewerken]

• Difluorethyn

Fluorkoolstofderivaten[bewerken | brontekst bewerken]

Derivaten van fluorkoolstoffen zijn afgeleide stoffen van de 'normale' fluorkoolstoffen. Een groot aantal derivaten zijn oppervlakte-actieve stoffen, zoals perfluoroctaanzuur, die helpen bij het vormen van fluoralkanen.

Een andere functie van fluorkoolstofderivaten is als een anestheticum, zoals enfluraan, isofluraan, sevofluraan en desfluraan.

Milieuschade[bewerken | brontekst bewerken]

Fluorverbindingen zijn veelal schadelijk voor het milieu, alhoewel sommige fluorkoolstoffen en fluorkoolstofderivaten in natuurlijke materialen zijn teruggevonden (onder andere in stollingsgesteente en metamorf gesteente).