Hans Van Alphen

Hans Van Alphen
	Tijdens de Hypo Meeting in 2012, Götzis
Volledige naam	Hans Van Alphen
Geboortedatum	12 januari 1982
Geboorteplaats	Turnhout
Nationaliteit	België
Lengte	1,91 m
Gewicht	91 kg
Sportieve informatie
Discipline	meerkamp
Trainer/coach	Wim Vandeven, George Friant, René Didden, Friso Hagman
Eerste titel	Belgisch kampioen tienkamp 2005
OS	2008, 2012
Extra	Belgisch recordhouder tienkamp 2007-2008 + 2011-heden
Portaal	Atletiek

Hans Van Alphen (Turnhout, 12 januari 1982) is een Belgische voormalige atleet die gespecialiseerd was in de meerkamp. Hij bracht het Belgische record op de tienkamp in 2012 op 8519 punten. Zijn beste prestatie leverde hij in 2012 op de Olympische Spelen in Londen, waar hij een vierde plaats voor zich opeiste. Hij werd in 2005 Belgisch kampioen op de tienkamp. Hans Van Alphen is aangesloten bij atletiekclub Vilvoorde AC.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Begin loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Hans Van Alphen begon met atletiek toen hij acht jaar was. Nadat hij tweemaal een scholencross had gewonnen raadde zijn buurvrouw hem aan om lid te worden van de plaatselijke atletiekvereniging van Arendonk. Bij die vereniging deed hij in de winter aan veldlopen en in de zomer aan baanatletiek. Na een aantal jaar spitste Van Alphen zich alleen nog maar toe op de baanatletiek. Rond die tijd zat er een meerkamper, Serge De Smedt, bij zijn vereniging die meerdere malen Belgisch kampioen meerkamp werd tussen 1995 en 2001. Daardoor raakte Van Alphen geïnspireerd en wilde hij meetrainen met de meerkampers.^[1]

Werken en sporten[bewerken | brontekst bewerken]

Na de middelbare school besloot Van Alphen fysiotherapie te studeren aan de Katholieke Universiteit Leuven, die voorrang kreeg boven zijn sportcarrière. In 2005 studeerde hij af en besloot hij te werken bij een zelfstandige praktijk. Toen begon de atletiek ook weer belangrijker te worden in zijn leven. Dit was niet onsuccesvol: hij werd datzelfde jaar nationaal kampioen op de tienkamp.

De progressie trok Van Alphen door in 2006: zo werd hij bij de Belgische indoorkampioenschappen derde bij het verspringen met een sprong van 7,34 m en stond hij aan het eind van het jaar met een score van 7411 punten als vijfde op de Belgische ranglijst aller tijden gerangschikt.

Als eerste voorbij 8000 punten[bewerken | brontekst bewerken]

In 2007 brak Hans Van Alphen door: tijdens de Europa Cup (eerste divisie) verbeterde hij zich met meer dan 500 punten tot een score van 7930. In augustus 2007 schreef de inwoner van Ravels geschiedenis door tijdens de Universiade in Bangkok op de tienkamp als eerste Belg de 8000 puntengrens te passeren en met 8047 punten een Belgisch record neer te zetten. Hij veroverde er in Bangkok niet alleen een zilveren plak mee, maar zette zichzelf ook op de 21-ste plaats van de wereldranglijst. Bovendien passeerde hij de limiet voor de wereldkampioenschappen van Osaka en de Olympische Spelen in Peking in 2008. Dat het geen uitschieter was geweest, bewees Hans Van Alphen vervolgens bij de wereldkampioenschappen in Osaka, enkele weken later. Hij behaalde 8034 punten, dertien punten beneden zijn recordtotaal van amper drie weken ervoor. Hij eindigde ermee op een elfde plaats.

In oktober 2007 kreeg Van Alphen van BLOSO een voltijds sponsorcontract aangeboden. Als gevolg daarvan besloot de enige Vlaamse meerkamper op topniveau om met onmiddellijke ingang zijn kinepraktijk te sluiten, teneinde zich volop te kunnen toeleggen op de Olympische Spelen in Peking.

Gouden Spike en Olympische Spelen[bewerken | brontekst bewerken]

Begin 2008 kreeg Hans Van Alphen de Gouden Spike uitgereikt als bekroning van een jaar, waarin hij zich als een komeet naar de nationale top katapulteerde. Vooral het feit dat hij in 2007 als eerste Belgische tienkamper niet een- maar zelfs tweemaal de 8000 punten was gepasseerd en dit kort na elkaar had gerealiseerd in hoogstaande Aziatische competities, was doorslaggevend geweest.^[2]
Het profcontract dat Van Alphen in oktober 2007 kreeg, betaalde zich in 2008 nog niet uit en hij had al vroeg in het seizoen last van kwaaltjes. Hans Van Alphen kwam in actie tijdens de prestigieuze Hypo-Meeting in Götzis, maar kwam hier niet tot zijn puntenaantallen van het jaar ervoor. Hij bleef steken op 7634 punten, wat goed was voor een vijftiende plek. In augustus nam hij deel aan de Olympische Spelen, maar hij blesseerde zich al na het openingsnummer, de 100 meter.^[3] Hij kon nog de volgende drie onderdelen volbrengen, maar moest daarna afhaken. Na de Spelen werd het duidelijk dat de adductoren gedeeltelijk waren afgescheurd en dat hij een stressfractuur had in zijn bekken.

Trainerswissel[bewerken | brontekst bewerken]

Hans Van Alphen besloot na het teleurstellende seizoen 2008 te wisselen van trainer en Wim Vandeven, onder andere trainer van Tia Hellebaut te kiezen als hoofdcoach. Het jaar daarna was vooral een revalidatiejaar en hij sloeg dan ook het grootste deel van het seizoen over. Bij de Décastar in Talence in september was hij echter wel weer fit en verbeterde zijn persoonlijke record tot 8070 punten. 2010 doorliep Van Alphen in tegenstelling tot de twee voorgaande jaren wel blessureloos. Dit leverde hem een vijfde plek bij de Europese kampioenschappen van Barcelona op, waar hij zijn persoonlijke record verbeterde tot 8072 punten. Later in het jaar scherpte hij dat nog wat verder aan tijdens de Dècastar.

Gemiste wereldkampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Van Alphen deed in 2011 mee aan de Europese indoorkampioenschappen in Parijs waar hij debuteerde bij een internationaal indoorkampioenschap. Hij eindigde uiteindelijk als negende. In mei, tijdens het outdoorseizoen, kwam hij in actie bij de Hypo-Meeting waar hij als elfde eindigde met 8045 punten. Later in juni verbeterde hij zijn persoonlijke record tot 8120 punten en leek zich daarmee te kwalificeren voor de wereldkampioenschappen van Daegu. Echter, doordat Thomas Van Der Plaetsen bij de Europese kampioenschappen voor neo-senioren het Belgisch record verbeterde tot 8157 punten, werd niet Van Alphen maar Van Der Plaetsen uitgezonden naar Daegu.^[4] In september 2012 verbeterde Hans Van Alphen het Belgische record van Van Der Plaetsen tijdens de Dècastar.

Geslaagde Spelen[bewerken | brontekst bewerken]

Het jaar 2012 kan worden gezien als de tweede doorbraak voor Van Alphen: bij de seizoensopener van de tienkamp: de Hypo-Meeting in Götzis, verbeterde hij zijn nationale record met ruim 300 punten en won hij op de afsluitende 1500 m genoeg punten op de Nederlander Eelco Sintnicolaas om de wedstrijd te winnen.^[5] Ondanks deze winst en een derde plek op de internationale ranglijst schatte Van Alphen zichzelf niet als favoriet voor een medaille, maar mikte hij op een top-acht positie voor de Olympische Spelen van Londen. Dit doel wist hij te bereiken: hij werd vierde met een score van 8447 punten. Naderhand gaf hij aan dat het speerwerpen hem had genekt: de nummer drie Leonel Suárez wierp daar vijftien meter verder.^[6] Van Alphen completeerde zijn seizoen met een overwinningen bij de Dècastar met 8293 punten, wat ervoor zorgde dat hij bovenaan het klassement eindigde van de IAAF World Combined Events Challenge.

Blessureleed[bewerken | brontekst bewerken]

Begin 2013 kwam Van Alphen tijdens een polsstoktraining slecht neer en kwetste zich aan de ligamenten. Hij miste daardoor de wereldkampioenschappen.^[7] Ook in 2014 slaagde hij door blessures niet in zich te plaatsen voor de Europese kampioenschappen. De Décastar in Talence is eind 2014 zijn eerste tienkamp in meer dan twee jaar.^[8] Ook in 2015 diende hij door blessures verschillende tienkampen af te zeggen.^[9] Eind 2015 trachtte hij zich op de Décastar te plaatsen voor de Olympische Spelen in Rio. Een valse start op het eerste nummer maakte dat al meteen onmogelijk.^[10] Ook in 2016 diende hij wegens een lichte blessure af te zeggen voor de Hypo-Meeting in Götzis.^[11] De Europese kampioenschappen in Amsterdam waren zijn laatste kans voor selectie voor de Olympische Spelen in Rio. Hij moest opgeven en kon zich daardoor niet plaatsen.^[12] Eind 2016 zette hij een punt achter zijn professionele carrière.^[13]

Belgisch kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel	Jaar
tienkamp	2005

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Outdoor

Onderdeel	Prestatie	Wind (m/s)	Datum	Plaats
100 m	10,96 s	+1,0	26 mei 2012	Götzis
400 m	48,25 s		12 augustus 2007	Bangkok
1500 m	4.17,51		20 september 2009	Talence
110 m horden	14,55 s	+0,4	27 mei 2012	Götzis
hoogspringen	2,06 m		26 mei 2012	Götzis
polsstokhoogspringen	5,00 m		23 augustus 2015	Heusden
verspringen	7,64 m	+1,5	8 augustus 2012	Londen
kogelstoten	15,97 m		19 juli 2014	Heusden
discuswerpen	51,89 m		13 mei 2012	Beveren
speerwerpen	67,59 m		19 mei 2012	Leuven
tienkamp	8519 (NR)		26/27 mei 2012	Götzis

Indoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
60 m	7,08	2 februari 2008	Gent
1000 m	2.37,06	6 maart 2011	Parijs
60 m horden	8,19	19 februari 2006	Gent
hoogspringen	1,94 m	5 maart 2011	Parijs
polsstokhoogspringen	4,90 m	6 maart 2011	Parijs
verspringen	7,34 m	19 februari 2006	Gent
kogelstoten	15,62 m	6 februari 2010	Gent
zevenkamp	5938 p	5/6 maart 2011	Parijs

Opbouw PR meerkamp en potentie op basis van PR's[bewerken | brontekst bewerken]

In de tabel staat de uitsplitsing van het persoonlijk record op de tienkamp. In de kolommen ernaast staat ook het potentieel record, met alle persoonlijke records op de losse onderdelen en de bijbehorende punten.

	Uitsplitsing PR			Potentieel record
Onderdeel	Prestatie	Wind (m/s)	Punten	Pers. record	Punten
100 m	10,96	+1,0	870	10,96	870
verspringen	7,62	+1,1	965	7,64	970
kogelstoten	15,23		804	15,97	849
hoogspringen	2,06		859	2,06	859
400 m	49,54		836	48,25	897
110 m horden	14,55	+0,4	905	14,55	905
discuswerpen	45,45		776	51,89	910
polsstokhoogspringen	4,96		898	5,00	910
speerwerpen	64,15		800	67,59	853
1500 m	4.20,87		806	4.17,51	830
Puntentotaal			8519		8853