Henricus Kocken

Henricus Kocken
	Werenfriduskerk, Zieuwent
Persoonsgegevens
Volledige naam	Hendrikus Leonardus Damaskus Kocken
Geboren	Utrecht, 11 december 1882
Overleden	Utrecht, 6 september 1955
Geboorteland	Nederland
Beroep(en)	glazenier
	RKD-profiel
Portaal	Kunst & Cultuur

Hendrikus Leonardus Damaskus (Henricus) Kocken (Utrecht, 11 december 1882 – aldaar, 6 september 1955) was een Nederlandse glazenier.^[1]

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Henricus Kocken^[2] was een zoon van bakker Johannes Anthonius Kocken en Hillegonda van der Tol. Kocken startte zijn loopbaan in het atelier Sodenkamp in Jutphaas, terwijl hij in de avonduren tekenlessen volgde bij het Genootschap Kunstliefde in Utrecht. Hij kreeg mogelijk ook les van Heinrich Geuer. Medio 1902 vertrok hij naar Kevelaer, waar hij werkte in het atelier Derix. Hij trouwde in 1911 met Hendrika Tilleman. In 1914 keerde hij terug in Utrecht.

Kocken werkte in Utrecht met zijn oudste zoon Hendricus als assistent. De ramen werden uitgevoerd in het bedrijf van zijn broer Gert Kocken. Hij zag de glazenierskunst niet als zelfstandige kunstuiting en signeerde zijn werk in de regel niet. Hij was lid van het St. Bernulphusgilde en trok in het verenigingstijdschrift Het Gildeboek de aandacht met zijn kleurig werk, hij toonde er onder meer de ramen die hij maakte voor de Groningse Sint-Jozefkerk. Hij maakte vooral ramen voor katholieke kerken boven de grote rivieren. Zijn ramen waren aanvankelijk neogotisch, vanaf eind jaren twintig werd zijn stijl vrijer. Naast het glasschilderen, maakte hij incidenteel ook olieverfschilderijen. Na de Tweede Wereldoorlog ging zijn gezichtsvermogen snel achteruit.^[3]

Kocken overleed in 1955, op 72-jarige leeftijd. Hij werd begraven op de katholieke begraafplaats Sint Barbara. In de collectie van het Museum Catharijneconvent zijn enkele honderden schetsen en kartons van zijn hand opgenomen.^[4]

Werken (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

raam (1915) voor de kerk in Pannerden
glas-in-loodramen (ca. 1917) voor de Sint-Jozefkerk in Groningen
glas-in-loodramen (1920) voor de Sint-Gertrudiskerk in Jabeek
vijfentwintig glas-in-loodramen voor de Sint-Martinuskerk in Utrecht
glas-in-loodramen met scènes uit het leven van Gertrudis (ca. 1925) en de Bergrede (1945) voor de Sint-Getrudiskerk in Utrecht
glas-in-loodramen (1931-1932) voor de Sint-Werenfriduskerk in Zieuwent
ramen (1934-1936, 1942) voor de Sint-Bavokerk in Harmelen
Maximiliaanglas (1939) voor de Onze Lieve Vrouwe Onbevlekt Ontvangenkerk in Heeten
glas-in-loodramen (1940) voor de Onze Lieve Vrouwe ten Hemelopnemingkerk in Zwolle
glas in lood voor de Onze Lieve Vrouwe ten Hemelopneming in Houten

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Jozefkerk, Groningen
Werenfriduskerk, Zieuwent

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Lijst van Nederlandse glazeniers

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
↑ De diverse bronnen zijn niet eenduidig over het naamgebruik. Kocken werd bij zijn geboorte ingeschreven als "Hendrikus Leonardus Damaskus Kocken". De familie noemt hem in zijn overlijdensannonce "Henrikus L.D. Kocken". Hoogveld (1989) spreekt van "Henricus Leonardus Damasus (Henricus) Kocken" en het RKD noemt hem "Henricus Leonardus D. Kocken" met als variant "Henricus Leonardus Damasus Kocken". Zelf signeerde hij zijn kartons als "H.L.D. Kocken" of met monogram "HK".
↑ Hoogveld, Carine (hoofdred.) (1989) Glas in lood in Nederland 1817-1968. 's-Gravenhage: Sdu uitgeverij. ISBN 90-1206146-6.
↑ Museum Catharijneconvent^{[dode link]}

Zie de categorie Henricus Kocken van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis

[2] De diverse bronnen zijn niet eenduidig over het naamgebruik. Kocken werd bij zijn geboorte ingeschreven als "Hendrikus Leonardus Damaskus Kocken". De familie noemt hem in zijn overlijdensannonce "Henrikus L.D. Kocken". Hoogveld (1989) spreekt van "Henricus Leonardus Damasus (Henricus) Kocken" en het RKD noemt hem "Henricus Leonardus D. Kocken" met als variant "Henricus Leonardus Damasus Kocken". Zelf signeerde hij zijn kartons als "H.L.D. Kocken" of met monogram "HK".

[glas-3] Hoogveld, Carine (hoofdred.) (1989) Glas in lood in Nederland 1817-1968. 's-Gravenhage: Sdu uitgeverij. ISBN 90-1206146-6.

[4] Museum Catharijneconvent^{[dode link]}

[1]

[2]

[3]

[4]