French
DeutschHoofdstedelijk gebouwencomplex van Chandigarh
| Hoofdstedelijk gebouwencomplex van Chandigarh | ||
|---|---|---|
| Onderdeel van de werelderfgoedinschrijving: Het architecturaal werk van Le Corbusier, een buitengewone bijdrage aan de Moderne Beweging | ||
 | ||
Parlementsgebouw voor de Indiase deelstaten Punjab en Haryana | ||
| Land |  India | |
| Coördinaten | 30° 45′ NB, 76° 48′ OL | |
| UNESCO-regio | Europa en Noord Amerika (de inschrijving als geheel) | |
| Criteria | i, ii, vi | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 1321 | |
| Inschrijving | 2016 (40e sessie) | |
| Kaart | ||
  | ||
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
Het Hoofdstedelijk gebouwencomplex van Chandigarh is een geheel van gebouwen in de Indiase stad Chandigarh bestaande uit een parlementsgebouw voor Punjab en Haryana, een secretariaat en een hoog gerechtshof voor Punjab en Haryana, allen gelegen in een groene zone met een meer en monumenten. Het geheel werd ontworpen door de Frans-Zwitserse architect Le Corbusier.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Chandigarh is een nieuwe stad, waarvan de structuur en de meest kenmerkende gebouwen in een beweging door Le Corbusier en het Chandigarh Capital Project Team bestaande uit Le Corbusiers neef Pierre Jeanneret, Jane Drew en Maxwell Fry werden ontworpen, op basis van het initieel plan van de Poolse architect Maciej Nowicki en de Amerikaanse planner Albert Mayer. De stad werd gebouwd in 1953 als nieuwe hoofdstad voor de Indiase deelstaat Punjab die na de onafhankelijkheid van Pakistan en een gedeelte van het oude Punjab waaronder de oude hoofdstad Lahore zonder hoofdstad was gevallen. Het zuidelijk deel van de oude Punjab in India, waar vooral Hindi werd gesproken werd de deelstaat Haryana waarvoor Chandigarh ook als hoofdstad fungeert. De stad bevindt zich dan ook in geen van beide deelstaten, maar in een apart 114 km² groot unieterritorium, eveneens Chandigarh geheten waar Punjabi en Hindi de voertalen zijn.
Tijdens de 40e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed gehouden in Istanboel werd dit bouwwerk van Le Corbusier samen met een aantal andere van zijn meest markante constructies onder de noemer Architecturaal werk van Le Corbusier op 17 juli 2016 erkend als UNESCO werelderfgoed en toegevoegd aan de werelderfgoedlijst.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 