Jaco Pastorius

John Francis (Jaco) Pastorius III (Norristown (Pennsylvania), 1 december 1951 – Fort Lauderdale (Florida), 21 september 1987) was een Amerikaans basgitarist. Hij maakte van de basgitaar een solo-instrument en staat bekend als een van de eerste gebruikers van de fretloze basgitaar. Pastorius was een invloedrijk basgitarist en werd ook wel de Paganini van de basgitaar genoemd. Hij was bovendien componist, met een opvallend inzicht in melodie en harmonie. Van sommigen kreeg hij ook kritiek, toen hij in zijn latere jaren in zijn spel in herhaling ging vallen. Pastorius was tevens actief als arrangeur en producer. Naast basgitaar speelde hij mandoloncello, steeldrums, saxofoon, drums en piano.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jaco Pastorius werd geboren in een muzikaal gezin in Norristown (Pennsylvania) dat al snel naar Fort Lauderdale in Florida verhuisde. Zijn vader was drummer en als kind speelde Jaco ook drums. Als tiener brak hij tijdens een American football-wedstrijd echter zijn linkerpols, die niet goed herstelde. Hij kon niet meer goed drummen en zijn toenmalig bandje vroeg hem te bassen; Jaco stapte over op de basgitaar. Op zijn zeventiende werd hij als de beste basgitarist van Florida beschouwd. In 1974 begon hij te spelen met zijn vriend, de gitarist Pat Metheny. Zijn soloalbum Jaco Pastorius kwam uit in 1976. Het kreeg uitstekende kritieken; vooral de bassolo Portrait of Tracy oogstte grote bewondering. In datzelfde jaar volgde hij Alphonso Johnson op bij Weather Report, toen Johnson tijdens de opnamen van Black Market de jazzrock-formatie verliet. Hij bleef bij Weather Report tot 1981. Van 1980 tot 1984 was Pastorius voortdurend op tournee met zijn Word of Mouth bigband. Hij speelde daarnaast op albums van anderen mee, onder andere bij Joni Mitchell, Paul Bley, Albert Mangelsdorff en Michel Colombier.

In het midden van de jaren tachtig raakte Pastorius opgebrand. Hij verdween bijna volledig uit de muziekwereld en kreeg steeds meer last van een bipolaire stoornis. Er waren perioden dat hij rondzwierf door New York en ten slotte Fort Lauderdale. In de vroege ochtend van 12 september 1987 werd Pastorius na een woordenwisseling in elkaar geslagen door een uitsmijter van de Midnight Bottle Club in Wilton Manors, een dorpje vlak bij Fort Lauderdale. Hij raakte in coma en zou niet meer bijkomen. Pastorius stierf op 35-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Fort Lauderdale en liet vier kinderen achter. Na zijn dood bewezen velen hem eer, waaronder Miles Davis op de cd Amandla. Deze nam de door bassist Marcus Miller geschreven compositie Mr. Pastorius op.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

• 1974 Jaco (met Paul Bley en Pat Metheny) DIW
• 1974 Trilogue (Albert Mangelsdorff)
• 1975 Bright Size Life (Pat Metheny)
• 1976 Hejira (Joni Mitchell)
• 1976 Jaco Pastorius Epic/Legacy
• 1976 Black Market (Jaco speelt op twee nummers, waaronder zijn compositie Barbary Coast)
• 1976 All-American Alien Boy (Ian Hunter)
• 1977 Heavy Weather (Weather Report)
• 1977 Don Juan's Reckless Daughter (Joni Mitchell)
• 1978 Mr. Gone (Weather Report)
• 1979 Mingus (Joni Mitchell)
• 1979 8:30 (live) (Weather Report)
• 1979 Trio of doom (live) (met John McLaughlin en Tony Williams) Recorded at the Havana Jazz Festival
• 1979 Michel Colombier (Michel Colombier)
• 1980 Night Passage (Weather Report)
• 1981 The Birthday Concert (live) Warner
• 1981 Word of Mouth Warner
• 1982 Weather Report (Weather Report)
• 1982 Shadows and Lights (Live) (Joni Mitchel en Pat Metheny)
• 1983 Invitation (live) Warner
• 1986 PDB DIW
• 1986 Jazz Street (met Brian Melvin) Timeless
• 1986 Standards Zone (met Brian Melvin)

Dvd's[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

• Bill Milkowski; Jaco: The Extraordinary and Tragic Life of Jaco Pastorius, "The World's Greatest Bass Player"; Miller Freeman Books, San Francisco; ISBN 0-87930-361-1

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

• Jaco Pastorius (officiële website)