Lijst van ridderorden van Wilhelm II van Duitsland

De Duitse keizer Wilhelm II, koning van Pruisen bezat meer dan 75 ridderorden waaronder een aantal van de meest exclusieve orden van de Europese en Aziatische vorstenhuizen.

De Pruisische onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Wilhelm II met om de hals de Protektordecoration van de Pruisische Johanniterorde

Als Hohenzollernprins zal Wilhelm ook de zogenaamde Hohenzollernkette hebben gedragen. Deze keten, verbonden aan de Huisorde van Hohenzollern, werd aan alle prinsen uit het Koninklijk Huis toegekend. De Prinsen uit het Huis Hohenzollern waren geboren dragers van het Erekruis der Ie Klasse van de Hohenzollernorde en mochten dit kruis na hun 16e verjaardag dragen.

Kenmerkend voor de ijdele keizer was het zelfbedachte en onpraktisch grote ereteken waarin hij de voor hem gecreëerde "Protektordecoration"[1] van de Pruisische Johanniterorde met het kruis van de Duitse Orde, het Marianerkreuz combineerde[2]. Boven het zware gouden juweel waren twee scepters en een grote kroon gelegd. Deze ongehoorde combinatie van twee ridderorden, de een protestants, de ander katholiek, de een Pruisisch, de ander Oostenrijks, de een getuigend van een beschermheerschap en de ander een erelidmaatschap werd met veel kritiek ontvangen[3].

Voor Wilhelm was ook een "Protektordekoration mit Brillanten" van de Johanniterorde vervaardigd.

Onderscheidingen door bevriende staten en Duitse staten.[bewerken | brontekst bewerken]

Ridderkruis
Ridderkruis

De toenmalige prins werd door zijn grootmoeder in de Orde van de Kousenband opgenomen. Wilhelm was zo trots op deze onderscheiding dat hij een aantal zijn Duitse sterren van een om de stralen slingerende kousenband liet voorzien. Hij bezat ook een met briljanten, robijnen en saffieren ingelegde ster en een kostbare met edelstenen versierde "lesser George". In 1915 werden hij en zijn broer Heinrich, zonder ceremonieel, uit de orde gezet omdat hun gedrag "reproachable" oftewel "niet ridderlijk" zou zijn[4]].

Wilhelm II droeg de voor staatshoofden gereserveerde ster met een klein ordekruis in het medaillon.

De Orde van de Olifant
De Orde van de Olifant

Een opvallende benoeming. De Toscaanse groothertog was al in 1866 uit Toscane verbannen.

De laatste onderscheiding door zijn grootmoeder, de Britse koningin Victoria.

In augustus 1914 brak de Eerste Wereldoorlog uit. De Duitse staten en de Centrale machten benoemden Wilhelm, een van de voornaamste schuldigen aan deze oorlog, die 35.043.826 slachtoffers zou kosten, in hun militaire ridderorden. De keizer ontving van de Duitse staten ook kruisen en medailles. Hij droeg in zijn Nederlandse verbanningsoord vaak met trots zijn "Wereldoorlogbroche" waarin al deze onderscheidingen bijeen waren gebracht. Aan Duitse zijde vielen 6.861.950 militairen aan de talloze fronten[5].

De keizer ontving een gouden in plaats van de gebruikelijke zilveren ster.

Behalve deze ridderorden waren er tal van herdenkings-, huwelijk— en jubileummedailles. Turkije verleende de keizer in 1916 een Medaille van de Orde van de Eer, een exclusieve gouden medaille voor moed en trouw die voor hem van een speciale inscriptie werd voorzien.

Een deel van de onderscheidingen moest na de dood van de keizer in 1941 worden teruggegeven aan de kanselarijen van de diverse ridderorden, anderen waren door de Nederlandse regering als "vijandelijk bezit" genaast en weer anderen werden in de jaren 60 door de Hohenzollern op een grote veiling in Londen verkocht.

De grote afwezige in deze lange reeks is de Orde van het Legioen van Eer. De betrekkingen tussen Frankrijk en Duitsland waren, na de annexatie van de Elzas en Lotharingen, slecht.

Voetnoten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. ↑ Nimmergut katalogus No. 1797, uit 1888
  2. ↑ Nimmergut katalogus No. 1797.
  3. ↑ Emil Ludwig, Wilhelm II, 1926
  4. ↑ Website van het Britse hof op
  5. ↑ Schattingen op
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lijst_van_ridderorden_van_Wilhelm_II_van_Duitsland&oldid=67283601"