French
DeutschMajoie Hajary
.jpg)
Marie Majoie Hajary (roepnaam Rieke, Paramaribo, 16 augustus 1921 - Neuilly-sur-Seine, 25 augustus 2017) was een componiste en pianiste van eigentijdse klassieke muziek.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Majoie Hajary werd op 16 augustus 1921 in Paramaribo geboren. Ze was de oudste van drie dochters in een gegoede Surinaamse familie. Haar vader Harry Najaralie Hajary (1892-1959) - een prominent ambtenaar van de Nederlandse kolonie - was Hindoestaans en haar moeder Wilhelmina Tjong Ayong (1896-1976) was van Creoolse en Chinese komaf. Majoie kreeg muzikale vorming van de nonnen van het klooster in de Gravenstraat. Ze volgde een achtjarige mulo-opleiding aan de Hendrikschool.
In 1937 ging de zestienjarige Majoie studeren aan het Amsterdamsch Conservatorium. Ze studeerde piano bij Nelly Wagenaar en compositie bij Hendrik Andriessen. In 1941 kwam het boekje Zonnestraaltjes van Margot Vos uit, waarvoor Majoie de muziek componeerde en de illustraties tekende. Ze studeerde in juni 1942 cum laude af als uitvoerend pianiste. In 1943 won ze de eerste prijs van het Conservatorium voor haar compositie Hindoustani fantaisie, die onder andere door het Concertgebouworkest werd uitgevoerd.
In de oorlog gaf Majoie voor de Nederlandsche Kultuurkamer concerten door heel Nederland en ging ze op tournee door Duitsland en Oostenrijk. In 1947 verhuisde ze naar Caracas en ging concerten geven in Midden- en Zuid-Amerika. Ook bezocht ze regelmatig haar geboorteland Suriname. In 1949 ging ze compositie studeren bij Louis Aubert en Nadia Boulanger in Parijs.
In 1951 trouwde Majoie in de Notre Dame met Roland Garros (1924-1983), de neef van luchtvaartpionier Roland Garros. Ze kregen twee kinderen. De familie verhuisde vaak, omdat Roland directeur van verschillende buitenlandse vestigingen van Air France was. Ze woonden in Madagaskar, Lambaréné, Tokio, New Delhi en Istanboel. Majoie trad overal op en gaf op verschillende plaatsen ook les.
Majoie ontwikkelde zich als componiste van wereldmuziek met Indiase invloeden. Ze begon met het transcriberen van raga's en schreef ze ook zelf. Voorbeelden zijn New Sound From India (1967), Requiem pour Mahatma Gandhi (1968) en Chants du Gita Govinda (1974). In de jaren zestig componeerde ze Da Pinawiki, een oratorium over het lijden van Christus. De tekst was gebaseerd op de Surinaamse bijbel van haar grootmoeder en het oratorium werd in de paasweek van 1974 uitgevoerd in verschillende grote kerken van Paramaribo.
Ter aanvulling van haar inkomsten deed Majoie vertaalwerk. Ze leverde de eerste vertaling van Max Havelaar in het Frans. Ze schreef zelf ook en bleef zich tot op hoge leeftijd bezig houden met muziek. Op 25 augustus 2017 overleed ze op 96-jarige leeftijd thuis in haar eigen bed. Ze werd in Frankrijk begraven.
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- Chandra van Binnendijk, [1], in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland (23/12/2018)
- Paul van der Steen, [2], in: NRC (23/09/2017)
