Maoïstische partijen in Duitsland

Duitsland heeft sinds de 19e eeuw honderden verschillende communistische organisaties gekend. In 1971 schatte de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst dat er 392 verschillende communistische organisaties in het land bestonden. Dit aantal neemt doorheen de tijd gestadig af. In 1982 telde diezelfde staatsveiligheid er nog maar 172. De maoïstische organisaties kende een gelijkaardig verloop:

1971: 35 groepen 2000 leden

1972: 90 groepen 6300 leden

1973: 61 groepen 12.000 leden

1974: 65 groepen 13.000 leden

1975: 64 groepen 15.000 leden

Vanaf 1976 zijn er geen gegevens meer beschikbaar over de maoïstische groeperingen daar de veiligheidheidsdienst hen vanaf toen in één groep met andere communistische organisaties samentelde.

Bij de Bondsdagverkiezingen van 2009 kreeg de Marxistisch-Leninistische Partei Deutschlands, die in geheel Duitsland verkiesbaar was, 29.261 stemmen, of wel 1 promille van de uitgebrachte stemmen.

Maoïstische partijen[bewerken | brontekst bewerken]

• Kommunistische Partei Deutschlands/Marxisten-Leninisten (Roter Morgen) (1968)
• Kommunistische Partei Deutschlands/Marxisten-Leninisten (Rote Fahne) (1970)
• Kommunistische Partei Deutschlands/Marxisten-Leninisten (Revolutionärer Weg) (1970)
• Kommunistische Partei Deutschlands/Marxisten-Leninisten (Zentralburo) (1970)
• Kommunistische Partei Deutschlands (maoïstisch) (1970)
• Kommunistischer Bund (1971)
• Kommunistischer Bund Westdeutschland (1973)
• Bund Westdeutscher Kommunisten (1980)
• Marxistisch-Leninistische Partei Deutschlands (1982)

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

KOENEN, Gerd, Das rote Jahrzehnt. Unsere kleine deutsche Kulturrevolution 1967-1977, Frankfurt am Main, Fischer Taschenbuch Verlag, 2002, p. 553.

LANGGUTH, Gerd, Protestbewegung. Entwicklung-Niedergang-Renaissance. Die Neue Linke seit 1968, Köln, Verlag Wissenschaft und Politik, 1983, p. 374.

X,Verfassungsschutz 1971-1976, Bonn, Bundesministerium des Innern, 1972-1977.