French
DeutschMarcel de Graaff
| Marcel de Graaff | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 7 april 1962 | |||
| Geboorteplaats | Rotterdam | |||
| Partij | PVV (2011-2022) FvD (2022-heden) | |||
| Religie | Rooms-katholiek | |||
| Titulatuur | Drs. | |||
| Politieke functies | ||||
| 2011-2014 | Lid Eerste Kamer | |||
| 2012-2014 | Fractievoorzitter | |||
| 2014-2019 2020–heden | Lid Europees Parlement | |||
| ||||
M.J.R.L. (Marcel) de Graaff (Rotterdam, 7 april 1962) is een Nederlands politicus namens de extreemrechtse politieke partij Forum voor Democratie.
Studie[bewerken | brontekst bewerken]
Van 1974 tot 1981 volgde De Graaff het "Johan de Witt Gymnasium" te Dordrecht. Vervolgens studeerde hij theologische wetenschappen (theologie van het maatschappelijk handelen) aan de Katholieke Universiteit te Nijmegen van 1981 tot 1988, waarin hij zijn doctoraalexamen behaalde. Verder volgde hij een cursus informatieanalist in het jaar '89.
Werk[bewerken | brontekst bewerken]
Op 7 juni 2011 werd De Graaff lid van de Eerste Kamer. Op 25 september 2012 werd hij gekozen als fractievoorzitter. Hij was de opvolger van Machiel de Graaf, die was benoemd tot lid van de Tweede Kamer.
Bij de Europese Parlementsverkiezingen van 2014 was De Graaff lijsttrekker voor de PVV. Vanwege zijn verkiezing als lid van het Europees Parlement legde hij op 10 juni 2014 het fractievoorzitterschap neer. Hij werd in deze functie opgevolgd door Marjolein Faber. Op 1 juli 2014 verliet hij de Eerste Kamer en werd hij lid van het Europees Parlement. Daar heeft hij op 28 oktober 2015 enkele malen gestemd uit naam van Marine Le Pen, fractieleider van het Front National, terwijl ze niet in de zaal was. Le Pen had hem daarvoor geen toestemming gegeven, maar ook met die toestemming zou dit niet toegestaan zijn. Het Europees Parlement heeft hem daarvoor beboet door het onthouden van het dagelijkse stipendium voor 5 dagen (een totaal van €1530).[1]
Bij de Europese Parlementsverkiezingen van 2019 was De Graaff lijsttrekker voor de PVV; de partij behaalde niet voldoende stemmen voor een zetel. Op 11 februari 2020 werd hij met terugwerkende kracht per 1 februari benoemd in het Europees Parlement toen de PVV een extra zetel kreeg na de Brexit.[2]
Op 20 januari 2022 maakte Forum voor Democratie via Twitter bekend dat De Graaff uit de PVV stapt en zich heeft aangesloten bij de partij. De Graaff ontkent de pandemische omvang van de corona-epidemie.[3]
Op 2 maart 2022 was hij een van de 13 EP-leden die tegen de veroordeling van de Russische invasie van Oekraïne stemden.[4] De Graaff werd in oktober 2022 voor drie maanden geschorst door de uiterst rechtse fractie Identiteit & Democratie omdat hij zich te pro-Russisch zou opstellen in het conflict met Oekraïne. Kort daarna zegde hij zijn lidmaatschap van deze fractie op.[5][6]
In maart 2024 stak De Graaff een zeer pro-Russisch verhaal af in het Europarlement. Hij noemde rapporten over de deportatie van Oekraïense kinderen naar Rusland "pure propaganda". Daarop schreven 51 europarlementariërs een brief aan de voorzitter waarin ze hun ongenoegen uitten.[7]
Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]
De Graaff woont in zijn geboorteplaats Rotterdam. Hij heeft een relatie met Gabriëlle Popken, met wie hij sinds 2015 een tweeling heeft.[8] In het dagelijks leven is hij werkzaam als consultant. Kerkelijk is hij verbonden aan de Rooms-Katholieke Kerk.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
· ·