Marjorie Jackson

Marjorie Jackson
Volledige naam	Marjorie Jackson-Nelson
Bijnaam	The Lithgow Flash
Geboortedatum	13 september 1931
Geboorteplaats	Coffs Harbour
Nationaliteit	Australië
Lengte	1,72 m
Gewicht	66 kg
Sportieve informatie
Discipline	sprint
Eerste titel	Australisch kampioene 100 yd + 220 yd 1950
OS	1952
Extra	Wereldrecordhoudster 100 m 1952-1955, 200 m 1952-1956, 4 x 100 m 1952;; ex-wereldrecordhoudster 100 yd, 220 yd, 4 x 110 yd
Portaal	Atletiek

Marjorie Jackson-Nelson (Coffs Harbour, 13 september 1931) is een Australische oud-atlete, die gespecialiseerd was in de sprint. Ze behoorde in de jaren vijftig tot de wereldtop. Ze werd tweemaal olympisch kampioene (Helsinki 1952), zesmaal Australisch kampioene en won zeven gouden medailles bij de Gemenebestspelen (Auckland 1950, Vancouver 1954). In totaal verbeterde ze zestienmaal een wereldrecord op een sprintafstand, waarvan dertienmaal een individuele. Ze was van 2001 tot 2007 gouverneur van Zuid-Australië.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Atletiek[bewerken | brontekst bewerken]

Op zeventienjarige leeftijd won Jackson plotseling een aantal maal van Fanny Blankers-Koen. Hierdoor kreeg ze de bijnaam 'The Lithgow Flash', naar het dorpje in Nieuw-Zuid-Wales waar ze woonde. Twee jaar later, in 1950, won ze vier gouden medailles op de Britse Empire Spelen (tegenwoordig Gemenebestspelen) in Auckland. Ze veroverde een gouden plak op de 100 yd, 220 yd, 110-220-110 yd estafette en 220-110-220-110 yd estafette.

Haar grootste prestaties boekte Jackson op de Olympische Spelen van 1952 in Helsinki. Hier kwam ze uit op de 100 m, 200 m en de 4 x 100 m estafette. Op de eerste twee onderdelen won ze een gouden medaille. Op het estafettenummer was de Australische estafetteploeg, bestaande uit de sterke atletes Shirley Strickland, Verna Johnson, Winsome Cripps en Jackson de grote favoriete op dit onderdeel. Het Australische team plaatste zich eenvoudig voor de finale door de kwalificatieronde te winnen in een wereldrecordtijd van 46,1 s. In de finale liep Jackson als slotloopster naar een teleurstellende vijfde plaats in 46,6. Het Australische team lag voorop in de wedstrijd, maar verloor veel tijd, doordat een teamgenote het stokje bij Jackson uit haar handen sloeg. De Amerikaanse estafetteploeg profiteerde optimaal van deze fout door de finale te winnen in een wereldrecordtijd van 45,9.

Op de vliegreis naar de Spelen van Helsinki ontmoette ze olympisch wielrenner Peter Nelson, de liefde van haar leven. Het tweetal trouwde in 1953. In 1954 nam Jackson deel aan de Gemenebestspelen van 1954 in Vancouver. Hierbij won ze goud op de 100 yd, 220 yd en 4 x 110 yd estafette. Op de 200 yd verbeterde ze tevens het wereldrecord tot 24,0. In datzelfde jaar zette ze een punt achter haar sportieve loopbaan.

Na haar sportcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Haar man stierf in 1977 aan leukemie. Een jaar later stichtte ze de Peter Nelson Leukaemia Research Fellowship, een onderzoekscentrum voor deze ziekte. Hierna was ze met name actief in het inzamelen van geld voor onderzoek naar deze ziekte. Op 6 juni 2007 werd bekendgemaakt, dat in Adelaide een ziekenhuis gebouwd zou worden genaamd Marjorie Jackson-Nelson Hospital. Op 18 februari 2009 maakte premier Mike Rann bekend, dat haar naam niet aan deze instelling zou worden verbonden.

Op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney was ze een van de acht vlaggendragers bij de openingsceremonie. Bij de openingsceremonie op de Gemenebestspelen van 2006 behoorde ze tot de laatste vier lopers die de Queen's Baton droeg.

Van 3 november 2001 tot 31 juli 2007 was ze gouverneur van de Australische deelstaat Zuid-Australië.

In 2013 werd ze opgenomen in de IAAF Hall of Fame.

Titels[bewerken | brontekst bewerken]

Olympisch kampioene 100 m - 1952
Olympisch kampioene 200 m - 1952
Australisch kampioene 100 yd - 1950, 1952, 1954
Australisch kampioene 220 yd - 1950, 1952, 1954

Persoonlijke records[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
100 m	11,4 s (ex-WR)	4 oktober 1952	Gifu
200 m	23,4 s (ex-WR)	25 juli 1952	Helsinki

Wereldrecords^[1][bewerken | brontekst bewerken]

Nr	Afstand	Tijd	Datum	Plaats
1	100 yd	10,8 s	4 januari 1950	Adelaide
2	100 yd	10,8 s	4 februari 1950	Auckland
3	220 yd	24,3 s	9 februari 1950	Auckland
4	100 yd	10,7 s	31 maart 1950	Newcastle
5	4 x 110 yd estafette	46,9 s	5 juli 1952	Londen
6	100 yd	10,4 s	8 maart 1952	Sydney
7	100 m	11,6 s	21 juli 1952	Helsinki (series)
8	100 m	11,6 s	21 juli 1952	Helsinki (kwart finale)
9	100 m	11,5 s	22 juli 1952	Helsinki (halve finale)
10	100 m	11,5 s	22 juli 1952	Helsinki (finale)
11	200 m	23,6 s	25 juli 1952	Helsinki (series)
12	200 m	23,4 s	25 juli 1952	Helsinki (halve finale)
13	4 x 100 m estafette	45,9 s	27 juli 1952	Helsinki (kwalficatieronde)
14	4 x 110 yd estafette	46,3 s	4 augustus 1952	Londen
15	100 m	11,4 s	4 oktober 1952	Gifu
16	220 yd	24,0 s	5 augustus 1954	Vancouver