Olympische Zomerspelen 1996

Spelen van de XXVIe Olympiade
Olympische Zomerspelen 1996
Locatie Vlag van Verenigde Staten Atlanta, Verenigde Staten
Deelnemende landen 197
Deelnemende atleten 10.320 (6.797 mannen, 3.523 vrouwen)
Evenementen 271 in 26 sporten
Openingsceremonie 19 juli 1996
Sluitingsceremonie 4 augustus 1996
Officiële opening door President Bill Clinton
Atleteneed Teresa Edwards (basketbal)
Juryeed Hobie Billingsly (duiken)
Olympische vlam Muhammad Ali (boksen)
Vorige Spelen 1992: Barcelona (Spanje)
Volgende Spelen 2000: Sydney (Australië)
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Sport

De Olympische Zomerspelen van de XXVIe Olympiade werden in 1996 gehouden in Atlanta, Georgia in de Verenigde Staten. Deze spelen staan ook wel bekend als de Centennial Games (Honderdjariges Spelen) omdat ze precies een eeuw na de eerste moderne Olympische Zomerspelen 1896 in Griekenland plaatsvonden.

Atlanta werd op 18 september 1990 door het IOC verkozen met 51 tegen 35 stemmen in de laatste ronde. De beslissing van het Internationaal Olympisch Comité om de Spelen aan Atlanta toe te wijzen was vrij verrassend. De redenering was dat Athene niet genoeg tijd zou hebben om zijn infrastructuur aan nieuwe Spelen aan te passen. Later werd beweerd dat enkele IOC-leden zouden omgekocht zijn, maar dit werd nooit bewezen. Tijdens en na de Spelen werd echter vastgesteld dat het organiserend comité van Atlanta had overdreven en zelfs gelogen over de transportmogelijkheden, de hitte en de vochtigheid in augustus en over het hoge misdaadcijfer van de stad.

Deze Spelen werden opgeschrikt door een bomaanslag in het midden van de menigte in het Centennial Olympic Park in Atlanta. er vielen 2 doden en 111 gewonden. De aanslag werd gepleegd door Eric Robert Rudolph, gemotiveerd door witte suprematie.

De Spelen waren financieel gezien een succes. Dit is onder meer te danken recordopbrengsten uit sponsordeals en uitzendrechten, zoals het hoofdsponsorschap van Coca Cola, waarvan het hoofdkantoor zetelt in Atlanta. De Spelen werden door velen als "te commercieel" bestempeld. Ook op de beschikbaarheid van voedsel en vervoer werd kritiek gegeven.

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

  • Aantal deelnemers
    • 10.343 (6.820 mannen en 3.520 vrouwen) uit 197 landen
  • Jongste deelnemer
  • Oudste deelnemer

Hoogtepunten[bewerken | brontekst bewerken]

  • Alle 197 landen die op dat moment aangesloten waren bij het IOC, namen deel aan deze Spelen.
  • Softbal, beachvolleybal, mountainbiken en damesvoetbal stonden voor het eerst op het programma.
  • Michael Johnson bij de heren en Marie-José Pérec bij de dames weten zowel de 200 meter als de dubbele afstand te winnen bij de atletiekwedstrijden. Johnson scherpt op de 200 meter het wereldrecord aan tot 19.32.
  • Voor het eerst mogen ook professionals deelnemen aan het wielrennen. De tijdrit wordt gewonnen door vijfvoudig Ronde van Frankrijk-winnaar Miguel Indurain.
  • Carl Lewis weet voor de vierde keer op rij het verspringen te winnen en eindigt zijn carrière met negen olympische titels.
  • Linford Christie weet zijn titel op de 100 meter (atletiek) niet te verdedigen, hij maakt in de finale twee valse starts en wordt gediskwalificeerd. De finale wordt gewonnen door Donovan Bailey in een nieuw wereldrecord (9.84).
  • De Turkse gewichtheffer Naim Süleymanoğlu weet als eerst gewichtheffer driemaal op rij olympisch kampioen te worden.
  • De Brit Steve Redgrave weet bij het roeien voor de vierde keer een gouden medaille te halen, deze keer bij de twee zonder stuurman.
  • De Ierse zwemster Michelle Smith wint drie gouden (200 en 400 m wisselslag en 400 m vrije slag) en een bronzen medaille (200 m vlinderslag). Haar prestatie wordt echter al vlug overschaduwd door dopinggeruchten, die in 1999 werden bevestigd toen een dopingtest haar als positief aanwees en Smith werd geschorst.
  • Amy Van Dyken won vier gouden olympische zwemmedailles en werd zo de eerste Amerikaanse die vier olympische titels op één Spelen behaalde.
  • De lievelinge van het publiek was de Amerikaanse turnster Kerri Strug die, ondanks een blessure opgelopen in het laatste onderdeel, toch het goud voor de Amerikaanse turnploeg weet veilig te stellen.
  • In het mannentennis won een grote naam het tennistoernooi: het goud ging naar de Amerikaan Andre Agassi. Hij versloeg in de finale de Spanjaard Sergi Bruguera in drie sets.

Sporten[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens deze Spelen werd er gesport binnen 26 sporten.

Olympische sporten[bewerken | brontekst bewerken]

Atletiek
Badminton
Basketbal
Boksen
Boogschieten
Gewichtheffen
Handbal
Hockey

Honkbal
Judo
Kanovaren
Moderne vijfkamp
Paardensport
Roeien
Schermen
Schietsport

Softbal
Tafeltennis
Tennis
Turnen
Voetbal
Volleybal
Wielersport
Worstelen

Zeilen
Zwemsport
Baanzwemmen
Schoonspringen
Synchroonzwemmen
Waterpolo

Mutaties[bewerken | brontekst bewerken]

Sport Nieuw Verdwenen (t.o.v. 1992) Opmerkingen
Atletiek 5000m (v)
hink-stap-springen (v)
3000m (v)
badminton dubbelspel (g)
gymnastiek ritmische gymnastiek team (v)
moderne vijfkamp team (m)
roeien lichte dubbel-twee (m)
lichte vier-zonder (m)
lichte dubbel-twee (v)
twee-met-stuurman (m)
vier-met-stuurman (m)
vier-zonder (v)
schermen degen (v)
degen team (v)
schietsport dubbeltrap (m)
dubbeltrap (v)
softbal vrouwen
synchroon zwemmen team (v) solo (v)
duet (v)
voetbal vrouwen
volleybal beach (m)
beach (v)
wielersport cross-country (m)
cross-country (v)
puntenkoers (v)
tijdrit (m)
tijdrit (v)
ploegentijdrit (m)
zeilen laser (o) flying Dutchman (o)
zwemmen 4x200m vrije slag (v)
+23 -9 +14

Deelnemende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnemende landen. Blauw: debuterend land op de Zomerspelen. Groen: al eerder deelgenomen aan de Zomerspelen.

Er namen 197 landen deel aan de Spelen. Vierentwintig landen debuteerden op de Zomerspelen, inclusief twaalf voormalige Sovjet-republieken die vier jaar eerder als een gezamenlijk team deelnamen. Elf van de nieuwe landen namen twee jaar eerder al deel aan de Winterspelen. Dit waren Armenië, Georgië, Kazachstan, Kirgizstan, Moldavië, Tsjechië, Slowakije, Oekraïne, Oezbekistan, Wit-Rusland en Rusland. Dat laatste land maakte zijn rentree op de Zomerspelen. Het deed voor het laatst in 1912 als Rusland mee. De veertien landen die voor het eerst aan de Spelen deelnamen waren Azerbeidzjan, Burundi, Comoren, Dominica, Guinea-Bissau, Kaapverdië, Macedonië, Nauru, Palestina, Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia, Sao Tomé en Principe, Tadzjikistan en Turkmenistan.

Vlag van Afghanistan Afghanistan
Vlag van Albanië Albanië
Vlag van Algerije Algerije
Vlag van Amerikaanse Maagdeneilanden Amerikaanse Maagdeneilanden
Vlag van Amerikaans-Samoa Amerikaans-Samoa
Vlag van Andorra Andorra
Vlag van Angola Angola
Vlag van Antigua en Barbuda Antigua en Barbuda
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Armenië Armenië
Vlag van Aruba Aruba
Vlag van Australië Australië
Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan
Vlag van de Bahama's Bahama's
Vlag van Bahrein Bahrein
Vlag van Bangladesh Bangladesh
Vlag van Barbados Barbados
Vlag van België België
Vlag van Belize Belize
Vlag van Benin Benin
Vlag van Bermuda Bermuda
Vlag van Bhutan Bhutan
Vlag van Bolivia Bolivia
Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina
Vlag van Botswana Botswana
Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Britse Maagdeneilanden Britse Maagdeneilanden
Vlag van Brunei Brunei
Vlag van Bulgarije Bulgarije
Vlag van Burkina Faso Burkina Faso
Vlag van Burundi Burundi
Vlag van Cambodja Cambodja
Vlag van Canada Canada
Vlag van de Kaaimaneilanden Kaaimaneilanden
Vlag van Centraal-Afrikaanse Republiek Centraal-Afrikaanse Republiek
Vlag van Chili Chili
Vlag van China China
Vlag van Chinees Taipei Chinees Taipei
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van de Comoren Comoren
Vlag van Congo-Brazzaville Congo-Brazzaville
Vlag van Cookeilanden Cookeilanden
Vlag van Costa Rica Costa Rica
Vlag van Cuba Cuba
Vlag van Cyprus Cyprus
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van Djibouti Djibouti
Vlag van Dominica Dominica
Vlag van Dominicaanse Republiek Dominicaanse Republiek
Vlag van Duitsland Duitsland

Vlag van Ecuador Ecuador
Vlag van Egypte Egypte
Vlag van El Salvador El Salvador
Vlag van Equatoriaal-Guinea Equatoriaal-Guinea
Vlag van Estland Estland
Vlag van Ethiopië Ethiopië
Vlag van Fiji Fiji
Vlag van de Filipijnen Filipijnen
Vlag van Finland Finland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Gabon Gabon
Vlag van Gambia Gambia
Vlag van Georgië Georgië
Vlag van Ghana Ghana
Vlag van Grenada Grenada
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Guam Guam
Vlag van Guatemala Guatemala
Vlag van Guinee Guinee
Vlag van Guinee-Bissau Guinee-Bissau
Vlag van Guyana Guyana
Vlag van Haïti Haïti
Vlag van Honduras Honduras
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Hongkong Hongkong
Vlag van Ierland Ierland
Vlag van IJsland IJsland
Vlag van India India
Vlag van Indonesië Indonesië
Vlag van Irak Irak
Vlag van Iran Iran
Vlag van Israël Israël
Vlag van Italië Italië
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust
Vlag van Jamaica Jamaica
Vlag van Japan Japan
Vlag van Jemen Jemen
Vlag van Joegoslavië Joegoslavië
Vlag van Jordanië Jordanië
Vlag van Kaapverdië Kaapverdië
Vlag van Kameroen Kameroen
Vlag van Kazachstan Kazachstan
Vlag van Kenia Kenia
Vlag van Kirgizië Kirgizië
Vlag van Koeweit Koeweit
Vlag van Kroatië Kroatië
Vlag van Laos Laos
Vlag van Lesotho Lesotho
Vlag van Letland Letland
Vlag van Libanon Libanon

Vlag van Liberia Liberia
Vlag van Libië Libië
Vlag van Liechtenstein Liechtenstein
Vlag van Litouwen Litouwen
Vlag van Luxemburg Luxemburg
Vlag van Noord-Macedonië Macedonië
Vlag van Madagaskar Madagaskar
Vlag van Malawi Malawi
Vlag van Malediven Maldiven
Vlag van Maleisië Maleisië
Vlag van Mali Mali
Vlag van Malta Malta
Vlag van Marokko Marokko
Vlag van Mauritanie Mauritanië
Vlag van Mauritius Mauritius
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Moldavië Moldavië
Vlag van Monaco Monaco
Vlag van Mongolië Mongolië
Vlag van Mozambique Mozambique
Vlag van Myanmar Myanmar
Vlag van Namibië Namibië
Vlag van Nauru Nauru
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van de Nederlandse Antillen Nederlandse Antillen
Vlag van Nepal Nepal
Vlag van Nicaragua Nicaragua
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Niger Niger
Vlag van Nigeria Nigeria
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Vlag van Oeganda Oeganda
Vlag van Oekraïne Oekraïne
Vlag van Oezbekistan Oezbekistan
Vlag van Oman Oman
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Pakistan Pakistan
Vlag van Palestina Palestina
Vlag van Panama Panama
Vlag van Papoea-Nieuw-Guinea Papoea-Nieuw-Guinea
Vlag van Paraguay Paraguay
Vlag van Peru Peru
Vlag van Polen Polen
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Puerto Rico Puerto Rico
Vlag van Qatar Qatar
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van Rusland Rusland

Vlag van Rwanda Rwanda
Vlag van Saint Kitts en Nevis Saint Kitts en Nevis
Vlag van Saint Lucia Saint Lucia
Vlag van Saint Vincent en de Grenadines Saint Vincent en de Grenadines
Vlag van Salomonseilanden Salomonseilanden
Vlag van Samoa Samoa
Vlag van San Marino San Marino
Vlag van Sao Tomé en Principe Sao Tomé en Principe
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië
Vlag van Senegal Senegal
Vlag van de Seychellen Seychellen
Vlag van Sierra Leone Sierra Leone
Vlag van Singapore Singapore
Vlag van Slovenië Slovenië
Vlag van Slowakije Slowakije
Vlag van Soedan Soedan
Vlag van Somalië Somalië
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Sri Lanka Sri Lanka
Vlag van Suriname Suriname
Vlag van Swaziland Swaziland
Vlag van Syrië Syrië
Vlag van Tadzjikistan Tadzjikistan
Vlag van Tanzania Tanzania
Vlag van Thailand Thailand
Vlag van Togo Togo
Vlag van Tonga Tonga
Vlag van Trinidad en Tobago Trinidad en Tobago
Vlag van Tsjaad Tsjaad
Vlag van Tsjechië Tsjechië
Vlag van Tunesië Tunesië
Vlag van Turkije Turkije
Vlag van Turkmenistan Turkmenistan
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Vanuatu Vanuatu
Vlag van Venezuela Venezuela
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië
Vlag van Verenigde Arabische Emiraten Verenigde Arabische Emiraten
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Vietnam Vietnam
Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland
Vlag van Congo-Kinshasa Zaïre
Vlag van Zambia Zambia
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Arubaanse prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Aruba op de Olympische Zomerspelen 1996 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Bij hun derde deelname werd Aruba vertegenwoordigt door drie olympiërs in drie sporten. In de atletiek namen Miguel Janssen deel, in de wielersport Lucien Dirksz en bij het gewichtheffen Isnardo Faro bij de middengewichten. Laatst genoemde behaalde met de 21e plaats de beste klassering voor Aruba.

Belgische prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

Zie België op de Olympische Zomerspelen 1996 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
  • Op deze Spelen behaalde België zes medailles. Vooral het Belgische judo was zeer succesvol met een gouden, een zilveren en twee bronzen medailles.
  • Een tweede gouden medaille werd in het zwemmen behaald. Frédérik Deburghgraeve won de finale van de 100 meter schoolslag. Eerder had hij in de reeksen al het wereldrecord scherper gezet op 1'00"60.
  • Een tweede zilveren medaille werd in het zeilen behaald door Sébastien Godefroid in de finn-klasse, met een totaal van 45,00 punten.
Medailles
Medaille Winnaar Onderdeel
Goud Goud (2) Frédérik Deburghgraeve zwemmen, 100 m schoolslag
Ulla Werbrouck judo, -72 kg
Zilver Zilver (2) Gella Vandecaveye judo, -61 kg
Sébastien Godefroid zeilen, Finn
Brons Brons (2) Harry Van Barneveld judo, +95 kg
Marie-Isabelle Lomba judo, -56 kg

Nederlandse prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Nederland op de Olympische Zomerspelen 1996 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
  • De Holland Acht legt bij het roeien beslag op het goud. De boot met Nico Rienks op slag was het hele jaar in topvorm. Met een snelle start proberen de Duitsers de Nederlandse boot te slim af te zijn, met een sterke tussensprint halverwege de race weten de Nederlanders uiteindelijk met meer dan een bootlengte voorsprong te winnen.
  • Bij het volleybal wordt Nederland olympisch kampioen door in de finale Italië te verslaan (17-15 in de vijfde set).
  • Een 1-0-achterstand in de finale wordt door het herenhockeyteam uiteindelijk omgezet in een 3-1-overwinning.
  • Bart Brentjens wordt de eerste olympisch kampioen mountainbiken; hij rijdt bijna de hele wedstrijd voorop en wint uiteindelijk met grote voorsprong.
Medailles
Medaille Winnaar Onderdeel
Goud Goud (4) Heren volleyballers volleybal
Heren hockeyers hockey
Heren roeiploeg roeien, acht met stuurman
Bart Brentjens wielrennen, mountainbiken
Zilver Zilver (5) Ruiterteam dressuur paardensport, dressuur
Aardewijn/Van der Linden roeien, dubbel-twee
Anky van Grunsven paardensport, dressuur
Ingrid Haringa wielrennen, puntenkoers
Margriet Matthijsse zeilen, Europe-klasse
Brons Brons (10) Dames hockeyers hockey
Van Nes/Eijs roeien, dubbel-twee
Jenny Gal judo, tot 61 kilo
Ingrid Haringa wielrennen, 1000m sprint
Roy Heiner zeilen, Finn-klasse
Mark Huizinga judo, tot 86 kilo
Sven Gunther Rothenberger paardensport, dressuur
Kirsten Vlieghuis zwemmen, 400m vrije slag
Kirsten Vlieghuis zwemmen, 800m vrije slag
Claudia Zwiers judo, tot 66 kilo

Nederlands-Antilliaanse prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Nederlandse Antillen op de Olympische Zomerspelen 1996 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Bij hun tiende deelname werden de Nederlandse Antillen vertegenwoordigt door zes olympiërs in vijf sporten. In de atletiek nam Ellsworth Manuel deel, bij het judoën Sergio Murray, in de schietsport nam Michel Daou deel, bij het zeilen namen Paul Dieleman en Constantino Saragosa deel en in de zwemsport bij het baanzwemmen Howard Hinds. De beste eindklassering met een 34e plaats werd door Dielemans bij het zeilen in de open laser-klasse behaald.

Surinaamse prestaties[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Suriname op de Olympische Zomerspelen 1996 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Namens Suriname namen zeven olympiërs deel in drie sporten. In de atletiek namen Tommy Asinga en Letitia Vriesde beide voor de derde keer deel. Bij badminton nam Oscar Brandon deel, en in de zwemsport namen Carolyn Adel, Mike Fung A Wing, Enrico Linscheer en Giovanni Linscheer deel in de discipline baanzwemmen. Vriesde leverde met haar halve finale plaats op de 800 meter de beste prestatie.

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

Er werden 842 medailles uitgereikt. Het IOC stelt officieel geen medailleklassement op, maar geeft desondanks een medailletabel ter informatie. In het klassement wordt eerst gekeken naar het aantal gouden medailles, vervolgens de zilveren medailles en tot slot de bronzen medailles.

In de volgende tabel staat de top-10 en het Belgische en Nederlandse resultaat. Het gastland heeft een blauwe achtergrond en het grootste aantal medailles in elke categorie is vetgedrukt.

Zie de medaillespiegel van de Olympische Zomerspelen 1996 voor de volledige weergave.

 Plaats  Land NOC Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten USA 44 32 25 101
2 Vlag van Rusland Rusland RUS 26 21 16 63
3 Vlag van Duitsland Duitsland GER 20 18 27 65
4 Vlag van China China CHN 16 22 12 50
5 Vlag van Frankrijk Frankrijk FRA 15 7 15 37
6 Vlag van Italië Italië ITA 13 10 12 35
7 Vlag van Australië Australië AUS 9 9 23 41
8 Vlag van Cuba Cuba CUB 9 8 8 25
9 Vlag van Oekraïne Oekraïne UKR 9 2 12 23
10 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea KOR 7 15 5 27
15 Vlag van Nederland Nederland NED 4 5 10 19
31 Vlag van België België BEL 2 2 2 6

Schandalen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Voor de beslissende stemming over welke stad de Spelen ter viering van het honderdjarige bestaan van de moderne Olympische Spelen mocht organiseren, werden Athene goede kansen toegedicht. Atlanta bleek uiteindelijk de verrassende winnaar. Na het schandaal rond de toewijzing van de Winterspelen van 2002 aan Salt Lake City is er een onderzoek ingesteld naar de toekenning van eerdere Spelen, onder andere naar die van 1996. Hieruit bleek dat er door het organisatiecomité van Atlanta giften waren gegeven aan een groot aantal IOC-leden die uiteindelijk de keuze moesten maken. Sommige bronnen beweren dat deze de stemming hebben beïnvloed [1].
  • Ondanks strenge veiligheidsmaatregelen ontplofte op 27 juli 's avonds in het Centennial Olympic Park in het centrum van Atlanta een bom tijdens een concert. Twee mensen kwamen hierbij om het leven (één overleed aan een hartaanval door de schrik) en meer dan 100 mensen raakten gewond. De Spelen werden hierdoor echter niet beïnvloed en gingen gewoon door.
  • Tijdens de sluitingsceremonie beschreef Juan Antonio Samaranch de Spelen voor het eerst niet als "de beste ooit". Dit had vooral te maken met de complete chaos die een aantal keren ontstond door het falen van het transportsysteem.
  • Vijf atleten werden in eerste instantie gediskwalificeerd voor het gebruik van doping. Een aantal van hen kreeg later eerherstel, omdat de producten die zij gebruikt zouden hebben pas een paar weken voor de Spelen op de lijst van verboden middelen waren geplaatst.
Zie de categorie 1996 Summer Olympics van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.