Paardensport op de Olympische Zomerspelen 2012

pictogram paardensportPaardensport op de Olympische Zomerspelen 2012
Greenwich Park
Gehouden in Vlag van Verenigd Koninkrijk Londen
Jaar 2012
Data 28 juli t/m 8 augustus
Sport Paardensport
Accommodatie(s) Greenwich Park
Evenementen 6
Vorige: 2008     Volgende: 2016
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Paardensport op de
Olympische Zomerspelen 2012
Dressuurindividueelteam
Eventingindividueelteam
Springconcoursindividueelteam

Paardensport is een van de sporten die beoefend werden tijdens de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen. De wedstrijden vonden van 28 juli tot en met 8 augustus plaats in het Greenwich Park.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

Elke discipline kende haar eigen kwalificatieregels, maar was grotendeels gebaseerd op de FEI-olympic riders ranking en de geografische spreiding over zeven regio’s (A= Noordwest-Europa, B=Zuidwest-Europa, C= Centraal/Oost Europa + Centraal Azië, D = Noord-Amerika, E = Midden- + Zuid-Amerika, F = Afrika + Midden-Oosten, G = Zuidoost-Azië + Oceanië). Plaatsen werden aan een NOC toegekend, deze was vrij om de startlijst in te vullen.

Dressuur[bewerken | brontekst bewerken]

Aan de dressuurwedstrijden mochten maximaal 50 ruiters deelnemen. Elf teams – van drie ruiters – waren zeker van deelname aan de teamwedstrijd. Het gastland (en vice-wereldkampioen) Groot-Brittannië was automatisch geplaatst. Drie plaatsen werden vergeven op de Wereldruiterspelen 2010 (wereldkampioen Nederland, Duitsland en de Verenigde Staten). Drie plaatsen (uit regio’s A/B/C) werden op het EK 2011 in Rotterdam vergeven, twee (uit regio’s D/E) op de Pan-Amerikaanse Spelen 2011 in Guadalajara en twee op een kwalificatietoernooi voor landen uit de regio‘s F/G. Als van een land, buiten de gekwalificeerde elf, drie ruiters zich individueel wisten te plaatsen, dan vormden ook zij automatisch een team. Ze namen dan eveneens aan de teamwedstrijd deel.

De 33 ruiters van de gekwalificeerde teams werden aangevuld tot 50 met 17 individuele plaatsen. Hiervan werden zeven vergeven aan de hoogst geklasseerde ruiter van de zeven geografische regio’s. De resterende tien (en eventuele vrijgekomen) plaatsen werden aangevuld met de best geklasseerde ruiters op de FEI-ranking die zich niet op bovenstaande wijze hadden gekwalificeerd en waarbij een maximum van vier ruiters per land gold.

Eventing[bewerken | brontekst bewerken]

Aan de eventingwedstrijden mochten maximaal 75 ruiters deelnemen. Elf teams (van vijf ruiters) waren zeker van deelname aan de teamwedstrijd. (Per discipline onderdeel tellen de beste drie scores steeds mee voor de teamwedstrijd resultaten). Het gastland (en wereldkampioen) Groot-Brittannië was automatisch deelnemer. Vijf plaatsen werden vergeven op de Wereldruiterspelen 2010 (Canada, Nieuw-Zeeland, Verenigde Staten, Duitsland en België). Twee plaatsen (uit regio’s A/B/C) werden op het EK 2011 in Luhmühlen/Salzhausen vergeven, twee (uit regio’s D/E) op de Pan-Amerikaanse Spelen en een plaats op een kwalificatietoernooi voor landen uit de regio's F/G. Als van een land, buiten de gekwalificeerde elf, drie ruiters zich individueel wisten te plaatsen, dan vormden ook zij automatisch een team. Ze namen dan eveneens aan de teamwedstrijd deel.

De 55 ruiters van de gekwalificeerde teams werden aangevuld tot 75 met 20 individuele plaatsen. Hiervan werden er zeven vergeven aan de hoogst geklasseerde ruiter van de zeven geografische regio’s. De resterende dertien (en eventuele vrijgekomen) plaatsen werden aangevuld met de best geklasseerde ruiters op de FEI-ranking die zich niet op bovenstaande wijze hadden gekwalificeerd en waarbij een maximum van vier[bron?] ruiters per land gold.

Springen[bewerken | brontekst bewerken]

Aan de springwedstrijden mochten maximaal 75 ruiters deelnemen. Vijftien teams (van vier ruiters) waren zeker van deelname aan de teamwedstrijd. Het gastland was automatisch deelnemer. Vijf plaatsen werden vergeven op de Wereldruiterspelen 2010 (wereldkampioen Duitsland, Frankrijk , België, Brazilië en Canada). Drie plaatsen (uit regio’s A/B) werden op het EK 2011 in Madrid vergeven, ook drie (uit regio’s D/E) op de Pan-Amerikaanse Spelen 2011, een plaats was bestemd voor een land uit de regio F en twee plaatsen waren voor landen uit de regio’s C/G.

De 60 ruiters van de gekwalificeerde teams werden aangevuld tot 75 met 15 individuele plaatsen. Deze werden vergeven aan ruiters (op basis van de FEI-ranking en/of klassering op genoemde kampioenschappen) die zich niet op bovenstaande wijze hadden gekwalificeerd en waarbij rekening werd gehouden met regionale vertegenwoordiging. (A/B=3, C=2, D=1, E=4, F=3 en G=2 deelnemers).

Programma[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel Data Deelnemers
Eventing 28-31 juli 75
Dressuur 2-8 augustus 50
Springen 4-9 augustus 75

Medailles[bewerken | brontekst bewerken]

Onderdeel Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons
Dressuur individueel Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Charlotte Dujardin op Valegro Vlag van Nederland NED Adelinde Cornelissen op Parzival Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Laura Bechtolsheimer op Minstral Hojris
Dressuur team Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Charlotte Dujardin op Valegro
Carl Hester op Uthopia
Laura Bechtolsheimer op Minstral Hojris
Vlag van Duitsland GER Helen Langehanenberg op Damon Hill
Dorothee Schneider op Diva Royal
Kristina Sprehe op Desperados
Vlag van Nederland NED Adelinde Cornelissen op Parzival
Edward Gal op Undercover
Anky van Grunsven op Salinero
Eventing individueel Vlag van Duitsland GER Michael Jung op Sam Vlag van Zweden SWE Sara Algotsson Ostholt op Wega Vlag van Duitsland GER Sandra Auffarth op Opgun Louvo
Eventing team Vlag van Duitsland GER Sandra Auffarth op Opgun Louvo
Michael Jung op Sam
Ingrid Klimke op Butts Abraxxas
Dirk Schrade op King Artus
Peter Thomsen op Barny
Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Kristina Cook op Miners Frolic
William Fox-Pitt op Cool Mountain
Mary King op Imperial Cavalier
Zara Phillips op High Kingdom
Nicola Wilson op Opposition Buzz
Vlag van Nieuw-Zeeland NZL Andrew Nicholson op Nereo
Jonathan Paget op Clifton Promise
Caroline Powell op Lenamore
Jonelle Richards op Flintstar
Mark Todd op Campino
Springen individueel Vlag van Zwitserland SUI Steve Guerdat op Nino des Buissonnets Vlag van Nederland NED Gerco Schröder op London Vlag van Ierland IRL Cian O'Connor op Blue Loyd 12
Springen team Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Scott Brash op Hello Sanctos
Peter Charles op Vindicat
Ben Maher op Tripple X
Nick Skelton op Big Star
Vlag van Nederland NED Marc Houtzagerop Tamino
Gerco Schröder op London
Maikel van der Vleuten op Verdi
Jur Vrieling op Bubalo
Vlag van Saoedi-Arabië KSA Kamal Bahamdan op Noblesse des Tess
Ramzy Al Duhami op Bayard van de Villa There
Abdullah ibn Mutaib Al-Soaed op Davos
Abdullah Waleed Sharbatly op Sultan

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

 Gastland
 Plaats  Land NOC Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië GBR 3 1 1 5
2 Vlag van Duitsland Duitsland GER 2 1 1 4
3 Vlag van Zwitserland Zwitserland SUI 1 0 0 1
4 Vlag van Nederland Nederland NED 0 3 1 4
5 Vlag van Zweden Zweden SWE 0 1 0 1
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland NZL 0 0 1 1
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië KSA 0 0 1 1
Vlag van Ierland Ierland IRL 0 0 1 1
Totaal 6 6 6 18

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]