Provinciaal gerechtshof

Een provinciaal gerechtshof (vroeger ook geschreven als provinciaal geregtshof) was een gerechtshof dat in Nederland bestond in de periode van 1838 tot 1876. In 1838 kregen 9 provincies ieder een provinciaal gerechtshof, waarbij het noordelijk gedeelte van de provincie Holland in Amsterdam een criminele rechtbank kreeg die grotendeels dezelfde functie vervulde als een provinciaal gerechtshof.

• Groningen (Groningen)
• Friesland (Leeuwarden)
• Drenthe (Assen)
• Overijssel gevestigd in het Paleis aan de Blijmarkt (Zwolle)
• Gelderland (Arnhem)
• Utrecht (Utrecht)
• Holland ('s-Gravenhage)
• Zeeland (Middelburg)
• Noord-Brabant ('s-Hertogenbosch)

In 1842 groeide het aantal provinciale gerechtshoven naar 11 omdat de provincie Holland gesplitst werd in Noord-Holland (Amsterdam) en Zuid-Holland (Den Haag) en ook Limburg (Maastricht) een provinciaal gerechtshof kreeg.

Opheffing[bewerken | brontekst bewerken]

Op 1 januari 1876 werden de 11 provinciale gerechthoven opgeheven en kwamen daar vijf gerechtshoven voor terug met de volgende ressorten:

• Leeuwarden (Groningen, Friesland en Drenthe)
• Arnhem (Overijssel en Gelderland)
• Amsterdam (Utrecht en Noord-Holland)
• 's-Gravenhage (Zuid-Holland en Zeeland)
• 's-Hertogenbosch (Noord-Brabant en Limburg)

Deze situatie bleef ruim 130 jaar nagenoeg onveranderd.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

• Rechterlijke indeling van Nederland

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

• Repertorium van Ambtenaren en Ambtsdragers (historici.nl)