Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders

Medewerkers van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders doen in 1968 onderzoek in de drooggelegde Zuidelijke Flevopolder

De Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders (RIJP) was een Nederlandse overheidsdienst die verantwoordelijk was voor de inrichting van het nieuwe land in de drooggelegde polders in het IJsselmeer.

De RIJP werd samen met de Dienst der Zuiderzeewerken (die verantwoordelijk was voor de waterbouwkundige werken) pas opgericht op 10 december 1962 als opvolger van de Directie Wieringermeer (IJsselmeerpolders). Nadat op 14 juni 1918 de Wet tot afsluiting van de Zuiderzee was aangenomen is de Directie van de Wieringermeer opgericht. Omdat men bang was in de oorlog een nieuwe organisatie in het leven te roepen, voor de Noordoostelijke polder, omdat dan waarschijnlijk de Duitsers zich ermee zouden bemoeien, is ingenieur Sikke Smeding als landdrost aangesteld en is er aan de naam Directie Wieringermeer (Noordoostpolderwerken) aan toegevoegd. Beide diensten vielen onder de Minister van Waterstaat. De RIJP was verantwoordelijk voor de uitgifte van grond en de ruimtelijke ordening van Oostelijk en Zuidelijk Flevoland.

Voor de oostelijke polder werden één stad (Lelystad) en drie dorpen (Dronten, Swifterbant en Biddinghuizen) bedacht. Het Projektburo Almere, dat de ruimtelijke ordening voor Almere bedacht, was een werkgroep van de RIJP die toen in Lelystad zetelde. Bij de inrichting van de Noordoostpolder werd de centrale-plaatsentheorie van Walter Christaller het uitgangspunt.[1]

Op 1 januari 1989 werden de RIJP en de Directie Zuiderzeewerken opgeheven en hun werkzaamheden werden ondergebracht in de Directie Flevoland van Rijkswaterstaat.

De Rijksdienst beschikte ín het Smedinghuis aan het Zuiderwagenplein in Lelystad over een groot aantal afdelingen, waaronder o.a. een Bouwkundige Afdeling.

Vanuit de hele wereld kwamen studenten voor een stage bij de RIJP. Deze stagiaires werden in de jaren 80 meestal in Lelystad-Haven ondergebracht in het personeelsverblijf aan de Oostvaardersdijk; het voormalige werkkamp en tevens het eerste begin van Lelystad waar vanuit de polders werden opgebouwd. Ook woonden een aantal vaste medewerkers permanent in dit kamp.

Directeuren[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • A.M.C. van Dissel, '59 jaar eigengereide doeners in Flevoland, Noordoostpolder en Wieringermeer: Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders 1930-1989' (Zutphen 1991). proefschrift universiteit Leiden
  • M. Gort en A. van Oostrom, 'Uitverkoren. De kolonisatie van de Noordoostpolder 1940-1960' (Zwolle 1987).