Silvan Dillier

Silvan Dillier
Dillier in 2015
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 3 augustus 1990
Geboorteplaats Baden, Zwitserland
Lengte 183 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Alpecin-Fenix
Discipline(s) Baan, weg
Specialisatie(s) Tijdrijder
Ploegen
2011
2013
2014–2017
2018–2020
2021-heden
Vorarlberg
BMC Racing Team (stagiair)
BMC Racing Team
AG2R La Mondiale
Alpecin-Fenix
Beste prestaties
Parijs-Roubaix 2e (2018)
Ronde van Italië 1 etappezege
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Silvan Dillier (Baden, 3 augustus 1990) is een Zwitsers baan- en wegwielrenner die anno 2022 rijdt voor Alpecin-deceuninck

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

In 2006 boekte Dillier zijn eerst grote overwinning. Op het nationaal kampioenschap tijdrijden voor nieuwelingen pakte hij de zege met 21 seconden voorsprong op de eerste achtervolger. In 2007 ontwikkelde hij zich verder. Dit resulteerde in een aantal mooie overwinningen zoals een ritoverwinning in de Kroz Istru, een Kroatische wedstrijd waar onder meer Peter Sagan op de erelijst staat. Vanaf 2008 begon hij ook op de piste te rijden. Zo wist hij nationaal kampioen te worden in het omnium, en samen met Claudio Imhof werd hij derde op het WK ploegkoers na Van Hoecke/Van der Sande en Davison/Palmer. Met diezelfde Imhof zou hij later ook nog derde worden op de nationale kampioenschappen ploegkoers bij de elites, en de UIV Cup van Zürich winnen.

In 2009 maakte Dillier de overstap naar de beloften. Hij wist dat jaar voor het eerst ook de nationale titel in de wegrit te winnen. In 2010 won Dillier de nationale titel in het tijdrijden bij de beloften, deze titel zou hij ook de volgende twee seizoenen met succes verdedigen. In 2011 werd hij samen met Cyrille Thièry Europees kampioen ploegkoers bij de beloften, en pakte hij bij de elites de tweede plaats in de puntenkoers achter de Pool Rafal Ratajczyk. In 2012 reed hij als 22-jarige al grotendeels bij de profs, en met succes, want hij slaagde er al in wedstrijden als de Ronde van Bern en een etappe in de Ronde van de Toekomst te winnen. Op de piste won hij twee Europese titels, zowel in de ploegkoers als de achtervolging was hij de beste.

BMC Racing Team[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf 2013 kwam hij uit voor BMC Development Team, het pas opgerichte opleidingsteam van BMC Racing Team. Bij het BMC-team maakte hij indruk. Hij won onder andere het eindklassement van de Ronde van Normandië en een etappe in de Triptyque Ardennaise. Door deze goede resultaten werd hij vanaf 1 augustus door het WorldTour-team gecontracteerd als stagiair samen met Jakub Novák. Hij debuteerde in de Arctic Race of Norway, en reed vervolgens GP des Marbriers, waarin hij tweede werd, en de Ronde van Alberta. In de tweede rit van deze ronde ontsnapte hij vroeg in de wedstrijd samen met Serghei Țvetcov. De twee bleven voorop en in de spurt won Dillier zonder al te veel moeite. Mede door deze overwinning kreeg hij voor 2014 een profcontract bij BMC Racing Team.

In 2015 werd Dillier, voor het eerst als prof, Zwitsers kampioen tijdrijden. In 2017 reed hij voor het derde jaar op rij de Ronde van Italië en won daarin de zesde etappe.

AG2R La Mondiale[bewerken | brontekst bewerken]

Hij maakte in 2018 de overstapt naar het Franse AG2R La Mondiale In zijn eerste seizoen zette Dillier de belangrijkste prestatie uit zijn carrière tot nu toe neer. In de eendaagse klassieker Parijs-Roubaix behaalde hij, na een ijzersterke koers, tot ieders verrassing de tweede plaats. Pas in de eindsprint op de wielerbaan van Roubaix werd hij geklopt door de toenmalige wereldkampioen en topfavoriet Peter Sagan.

Baanwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar ZK EK WK Overig
2008 Brons Ploegkoers UIV CUP Zurich
2009 Zilver 1km, Brons Ploegkoers 6daagse Nouméa
2010 Zilver Puntenkoers
2011 Goud Omnium, Goud Ploegkoers Zilver Puntenkoers 3daagse Aigle
2012 Brons Ploegkoers, Brons Achtervolging
2013 Grenchen: Puntenkoers, 6daagse Zürich
2014
2015 Zilver Ploegkoers Zilver Ploegenachtervolging

Wegwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

Overwinningen[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaten in voornaamste wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2014
2015 52e  
2016 opgave   79e  
2017 67e (1) 
2018 83e  
2019 72e  
2020
2021 59e  
2022 60e  
2023 129e  
2024

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Parijs-Tours E3 Harelbeke WK op de weg Wereld­ranglijsten
2014 58e 46e opgave 77e 154e (UWT)
2015 38e opgave 61e 78e 81e 72e 28e
2016 86e 123e 81e opgave 216e (UWT)
2017 125e 42e 49e 88e 16e 55e 50e 127e (UWT)
2018 Zilver ↑ 54e 19e 81e (UWT)
2019 59e 54e 57e opgave 38e opgave 956e (UWR)
2020 22e opgave opgave
2021 75e opgave 49e 35e 45e
2022 102e 57e 98e 63e 50e 38e
2023 100e 90e 80e 42e 119e 69e 43e
2024 163e

Resultaten in kleinere rondes[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Ronde van de VAE
2024 50e

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]