Snowboarden op de Olympische Winterspelen

De olympische sportdiscipline snowboarden staat sinds 1998 op het programma van de Olympische Winterspelen.

Samen met de olympische sportdisciplines alpine skiën, freestyleskiën, langlaufen, noordse combinatie en schansspringen wordt het snowboarden georganiseerd door de Fédération Internationale de Ski (FIS) onder auspiciën van het Internationaal Olympisch Comité.

Edities[bewerken | brontekst bewerken]

Spelen	Jaar	Gaststad / Gastland	Plaats	Accommodatie(s)	Datum	Landen	Sporters			Ond.	Winnaar medaillespiegel
							Totaal	M	V
XXV	2026	Milaan en Cortina d'Ampezzo, Italië	Livigno	Mottolino/Sitas-Tagliede/Carosello	6–22 februari					11
XXIV	2022	Peking, China	Zhangjiakou	Genting Snow Park Big Air Shougang	5–15 februari					11	Verenigde Staten  Oostenrijk
XXIII	2018	Pyeongchang, Zuid-Korea	Bongpyeong-myeon	Bokwang Phoenix Park Alpensia Jumping Park	10–24 februari	30	254	138	116	10	Verenigde Staten
XXII	2014	Sotsji, Rusland	Krasnaja Poljana	Rosa Choetor Extreme Park	6–22 februari	31	237	134	103	10	Verenigde Staten
XXI	2010	Vancouver, Canada	West Vancouver	Cypress Mountain	15–27 februari	27	185	104	81	6	Verenigde Staten
XX	2006	Turijn, Italië	Bardonecchia	Melezet	12–23 februari	24	187	108	79	6	Verenigde Staten
XIX	2002	Salt Lake City, Verenigde Staten	Park City	Park City Mountain Resort	10–15 februari	19	118	65	53	4	Verenigde Staten
XVIII	1998	Nagano, Japan	Yamanouchi	Shigakōgen Kanbayashi Snowboard Park	8–12 februari	22	125	69	56	4	Duitsland
1924-1994		Geen snowboarden op de Olympische Winterspelen

Onderdelen[bewerken | brontekst bewerken]

Medaillewinnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Zie Lijst van olympische medaillewinnaars snowboarden voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Succesvolste olympiërs

De 'succesvolste olympiër' in het snowboarden is de Amerikaan Shaun White die als enige drie gouden medailles op het onderdeel halfpipe won. Zijn landgenote Jamie Anderson is de 'succesvolste' vrouw, zij won twee gouden medailles (beide op de slopestyle) en een zilveren medaille (big air). Nog vier mannen wonnen ook tweemaal goud. Naast Anderson zijn haar landgenote Kelly Clark en de Sloveen Žan Košir de enigen die ook drie medailles behaalden.

P	Olympiër	Land	Editie(s)	1	2	3	T	Onderdeel
1	Shaun White	USA	2006-2018	3	0	0	2	halfpipe (m)
2	Jamie Anderson	USA	2014-2018	2	1	0	3	big air, slopestyle (v)
	Lindsey Jacobellis	USA	2006-2022	2	1	0	3	cross (v) cross team
3	Vic Wild	RUS/ ROC	2014-2022	2	0	0	2	parallelslalom, parallelreuzenslalom (m)
4	Philipp Schoch	SUI	2002-2006	2	0	0	2	parallelreuzenslalom (m)
	Seth Wescott	USA	2006-2010	2	0	0	2	cross (m)
	Pierre Vaultier	FRA	2014-2018	2	0	0	2	cross (m)
	Chloe Kim	CZE	2018-2022	2	0	0	2	parallelreuzenslalom (v)
	Ester Ledecká	USA	2018-2022	2	0	0	2	slopestyle (v)

Meervoudige medaillewinnaars

De medaillewinnaars met drie of meer medailles in totaal.

Olympiër	Land	Editie(s)	T	1	2	3	Onderdeel
Benjamin Karl	AUT	2010-2022	3	1	1	1	parallelslalom, parallelreuzenslalom (m)
Maxence Parrot	CAN	2018-2022	3	1	1	1	Big Air, slopestyle (m)
Kelly Clark	USA	2002, 2010-2014	3	1	0	2	halfpipe (v)
Žan Košir	SLO	2014-2018	3	0	1	2	parallelslalom , parallelreuzenslalom (m)
Mark McMorris	CAN	2014-2022	3	0	0	3	slopestyle (m)

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

Tot en met de Olympische Winterspelen van 2018.

Plaats	Land	NOC	1 Goud	2 Zilver	3 Brons	Totaal
1	Verenigde Staten	USA	14	7	10	31
2	Zwitserland	SUI	8	2	3	13
3	Frankrijk	FRA	4	4	4	12
4	Canada	CAN	4	4	3	11
5	Rusland	RUS	2	2	1	5
6	Oostenrijk	AUT	2	1	4	7
7	Tsjechië	CZE	2	0	1	3
8	Duitsland	GER	1	4	2	7
9	Australië	AUS	1	2	1	4
10	Italië	ITA	1	1	1	3
11	Nederland	NED	1	0	0	1
12	Noorwegen	NOR	0	3	1	4
	Japan	JPN	0	3	1	4
14	Finland	FIN	0	2	2	4
15	Slovenië	SLO	0	1	2	3
16	China	CHN	0	1	0	1
	Zuid-Korea	KOR	0	1	0	1
	Slowakije	SVK	0	1	0	1
	Zweden	SWE	0	1	0	1
20	Groot-Brittannië	GBR	0	0	2	2
21	Spanje	ESP	0	0	1	1
	Nieuw-Zeeland	NZL	0	0	1	1
Totaal			40	40	40	120